Tekst źródłowy strony CZIRENBERG-KERSCHENSTEIN CONSTANTIA

{{web}}
[[File: Kwiaty_najznakomitszych_mężów.jpg |thumb| ''Kwiaty najznakomitszych mężów'' – muzyczny hołd dla Constantii Czirenberg]]
[[File: Moeresius,_poemat_żalobny.jpg |thumb| Johann Moeresius, poemat żałobny]]

'''CONSTANTIA CZIRENBERG-KERSCHENSTEIN''' (6 X 1605 Gdańsk – 17 I 1653 Gdańsk), córka późniejszego burmistrza [[CZIRENBERG JOHANN, burmistrz Gdańska, patron gdańskiej ulicy | Johanna Czirenberga]] i Anny z Kerlów. W domu rodzinnym otrzymała wykształcenie wykraczające ponad ówczesne zwyczaje. Łączyła niezwykłą urodę z wszechstronnymi zdolnościami, obdarzona była talentem muzycznym i plastycznym, władała oprócz niemieckiego językami łacińskim, francuskim, włoskim i polskim, być może także szwedzkim. Świetna śpiewaczka i instrumentalistka, pięknie rysowała, malowała i haftowała. W czasie wizyt królewskich w 1623 i 1635–1636 była ozdobą towarzystwa. Wysławiano jej wdzięk, naturalność i skromność.  <br/><br/>
Jej sława wykraczała poza granice Polski, m.in. dotarła do Włoch. W 1626 w Mediolanie ukazała się antologia 36 utworów muzycznych 24 kompozytorów ''Flores praestantissimorum virorum'' (''Kwiaty najznakomitszych mężów, zebrane przez Philippa Lomatia'' [Filipa Lomazziego], ''księgarza, ... niedawno na widok publiczny wydane, dla najsławniejszej Constancji Czirenberg z Gdańska, w Mediolanie, czcionkami tegoż Lomatia, roku 1626''). Dalej następowały wierszowane dedykacje. Ksiądz Laurentius Frissone napisał (przekład AJ):
„Pytasz czemu Konstancję otacza wieku chwała? 
Ona wśród Muz największa, jak też największa z Charyt.
Góruje nad mężami, bogom zamyka usta. 
Mową, wiernością, głosem, niezwykłym wdziękiem swoim
Sprawia, że Gdańsk ją sławi, uwielbia Polska cała.
Tak tylko śmiertelnicy nad bogów wznieść się mogą.” <br/><br/>
Inni wysławiali jej „słodycz, śpiew i stałość”, znajomość języków, opanowanie i wiedzę, w której wszystkich przewyższała. Wychwalali jej „nieprawdopodobną chwałę w sztuce muzyki, najbieglejsze ręce, najzręczniejsze palce do grania, słowicze gardło do śpiewu, tak że w śpiewie z najznamienitszymi Niezwyciężonego Króla Polski i Szwecji artystami i mistrzami jego dworu, jak sam Książę z zachwytem osądził, nie wahała się współzawodniczyć.” „Książę”, to królewicz Władysław Waza (przyszły król Władysław IV), który w 1624 bawił w Mediolanie. W 12 lat później (1636) równie gorąco wysławiał ją [[OGIER CHARLES, dyplomata, literat | Charles Ogier]] w swoich relacjach z pobytu w Gdańsku
(„kto ujrzał Constantię Czirenberg, ten zaznał najszczęśliwszego dnia”), a w napisanym na jej cześć poemacie nazwał ją „Syreną Bałtyku”. Mimo barokowej emfazy wszystkie te pochwały wydają się prawdziwie oddawać jej niezwykłe talenty i cechy charakteru. 7 II 1636, podczas pobytu w Gdańsku króla Władysława IV, podczas uczty w kamienicy zwanej [[LWI ZAMEK | Lwim Zamkiem]], zgodnie z królewskim życzeniem siedziała na wprost niego. Sława towarzyszyła jej do śmierci. Urodą wyróżniały się także inne Czirenbergówny, siostra stryjeczna Constantii, Cordula (3 V 1611 – 26 II 1651), córka Caspra i żona Johanna Heinego, według współczesnych miała piękne oblicze i postawę. <br/><br/>
Od 16 X 1628 była żoną rajcy i burgrabiego [[KERSCHENSTEIN SIGISMUND, rajca, burgrabia gdański| Sigismunda Kerschensteina]], dwukrotnego wdowca z piątką dzieci. Urodziła mu Ludwika (15 VIII 1629 – 13 III 1681 Okrągła Łąka), gdańskiego kupca, po ojcu właściciela Okrągłej Łąki, od 20 X 1656 żonatego bezdzietnie z poślubioną w Amsterdamie Marią von Rothe (Rode), powtórnie zamężną 23 IV 1682 za gdańskiego kapitana Johanna Georga von Trütschlera; Konstancję (9 III 1631 – 27 II 1652 Gdańsk), zmarłą w połogu po urodzeniu dziecka poślubionemu 6 VI 1651 w Gdańsku Johannowi Philippowi Colmerowi (1622–1667) i Annę (30 IV 1633 – 3 XII 1644 Gdańsk). <br/><br/>
Zmarła w czasie panującej w Gdańsku zarazy. Rektor gdańskiej [[SZKOŁA ŚW. PIOTRA I PAWŁA | Szkoły św. Piotra i Pawła]] Johann Georg Moersius w poemacie żałobnym nazwał ją „błogosławioną”, utwór żałobny przygotował też konrektor [[SZKOŁA ŚW. KATARZYNY | szkoły św. Katarzyny]] Daniel Aschenborn. Pochowana 21 I 1653 w [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościele Najświętszej Marii Panny]] pod płytą nr 310, obok męża, jego poprzednich żon i dwóch wspólnych córek, w skrzyżowaniu południowej nawy kościoła i środkowej nawy południowego transeptu. Na płycie, prawdopodobnie obróconej spodem do góry, zachowało się nazwisko Johann Haselau i data zakupienia przez niego dawnego grobu Kerschensteinów: 1726.  {{author: AJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>