Tekst źródłowy strony CANTEK LESZEK, docent Politechniki Gdańskiej

{{web}}
[[File: Cantek_Leszek.jpg |thumb| Leszek Cantek]]
'''LESZEK CANTEK''' (25 VII 1927 Grudziądz – 30 VII 2021 Gdańsk), docent [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG), specjalista budowy i konstrukcji maszyn. Syn Maksymiliana i Pelagii z domu Jamrożych. W 1948 absolwent I Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego dla Dorosłych w Grudziądzu. Od 1948 studiował na [[WYDZIAŁ MECHANICZNY POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Wydziale Mechanicznym PG]], w 1952 inżynier mechanik, w 1954 magister nauk technicznych. Od 28 V 1966 doktor na Wydziale Budowy Maszyn PG (promotor: prof. [[POLAK ADOLF, profesor Politechniki Gdańskiej, radny | Adolf Polak]]), od 1972 docent. <br/><br/>
W latach 1952–2002 pracownik PG, od 1975 do 1981 prodziekan do spraw studenckich Wydziału Budowy Maszyn, od 1988 do 1992 kierownik Katedry Silników Spalinowych i Sprężarek. Od 1992 na emeryturze. W latach 1970–1998 pracował w punkcie konsultacyjnym Wydziału Budowy Maszyn PG w Elblągu, w studium wieczorowym i dziennym. <br/><br/>
Specjalista z zakresu projektowania i eksploatacji sprężarek wyporowych. Kierował i był wykonawcą wielu prac studialnych dotyczących rozwoju sprężarek powietrza, agregatów sprężarkowych, optymalizacji procesu oczyszczania sprężonego powietrza z oleju i wody. Wykonał ekspertyzy dotyczące przyczyn awarii sprężarek, eksploatacji instalacji sprężonego powietrza oraz oceny konstrukcji prototypów sprężarek przeznaczonych do celów specjalnych, uszkodzeń i napraw silników parowych w zakładach przemysłowych, m.in. dla Centralnego Biura Konstrukcji Okrętowych w Gdańsku, Wytwórni Aparatów Natryskowych w Gdyni oraz Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Huty Stalowa Wola (zaprojektował w zespole w 1975 stanowisko badawcze sprężarki jednocylindrowej SD 1). Pracował przy konstrukcji silnika PUCK 4P i montażu tego typu silnika na kutrze ratowniczym „Sztorm” dla Polskiego Ratownictwa Okrętowego. <br/><br/>
Był autorem i współautorem publikacji na temat sprężarek tłokowych i maszyn cieplnych, silników spalinowych i tłokowych, historii Wydziału Mechanicznego PG, m.in. skryptów: ''Sprężarki chłodnicze'' (Gdańsk 1986), współautorem (z H. Więckiewiczem): ''Atlas – sprężarki wyporowe materiały pomocnicze do wykładów, ćwiczeń i projektowania'' (Gdańsk 1978). Współtwórca trzech patentów, m.in. z Januszem Najderem z [[INSTYTUT BUDOWNICTWA WODNEGO PAN W GDAŃSKU | Instytutu Budownictwa Wodnego PAN]] w Gdańsku – urządzenia enometrycznego do badań ściśliwości gruntu (1973). <br/><br/>
Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1974). Od 1956 żonaty był z Czesławą Heleną z domu Guz (zm. 13 VII 2024), ojciec Jarosława (24 VIII 1957 Gdańsk – 19 X 1984 Gdańsk), magistra inżyniera hydrotechnika, pracownika Hydroprojektu w Gdańsku. Pochowany przy synu (i z żoną) na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: WP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
'''Bibliografia''': <br/>
Dział Obiegu i Archiwizacji Dokumentów Politechniki Gdańskiej (akta osobowe). <br/>
''Wydział Mechaniczny Politechniki Gdańskiej w latach 1945–2005. Monografia historyczno-biograficzna'', red. Adam Barylski, Gdańsk 2005, s. 327–330.