CANTEK LESZEK, docent Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
LESZEK CANTEK (25 VII 1927 Grudziądz – 30 VII 2021 Gdańsk), docent Politechniki Gdańskiej (PG), specjalista budowy i konstrukcji maszyn. Syn Maksymiliana i Pelagii z domu Jamrożych. W 1948 absolwent I Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego dla Dorosłych w Grudziądzu. Od 1948 studiował na Wydziale Mechanicznym PG, w 1952 inżynier mechanik, w 1954 magister nauk technicznych. Od 28 V 1966 doktor na Wydziale Budowy Maszyn PG (promotor: prof. Adolf Polak), od 1972 docent.
W latach 1952–2002 pracownik PG, od 1975 do 1981 prodziekan do spraw studenckich Wydziału Budowy Maszyn, od 1988 do 1992 kierownik Katedry Silników Spalinowych i Sprężarek. Od 1992 na emeryturze. W latach 1970–1998 pracował w punkcie konsultacyjnym Wydziału Budowy Maszyn PG w Elblągu, w studium wieczorowym i dziennym.
Specjalista z zakresu projektowania i eksploatacji sprężarek wyporowych. Kierował i był wykonawcą wielu prac studialnych dotyczących rozwoju sprężarek powietrza, agregatów sprężarkowych, optymalizacji procesu oczyszczania sprężonego powietrza z oleju i wody. Wykonał ekspertyzy dotyczące przyczyn awarii sprężarek, eksploatacji instalacji sprężonego powietrza oraz oceny konstrukcji prototypów sprężarek przeznaczonych do celów specjalnych, uszkodzeń i napraw silników parowych w zakładach przemysłowych, między innymi dla Centralnego Biura Konstrukcji Okrętowych w Gdańsku, Wytwórni Aparatów Natryskowych w Gdyni oraz Ośrodka Badawczo-Rozwojowego Huty Stalowa Wola (zaprojektował w zespole w 1975 stanowisko badawcze sprężarki jednocylindrowej SD 1). Pracował przy konstrukcji silnika PUCK 4P i montażu tego typu silnika na kutrze ratowniczym „Sztorm” dla Polskiego Ratownictwa Okrętowego.
Był autorem i współautorem publikacji na temat sprężarek tłokowych i maszyn cieplnych, silników spalinowych i tłokowych, historii Wydziału Mechanicznego PG, między innymi skryptów: Sprężarki chłodnicze (Gdańsk 1986), współautorem (z H. Więckiewiczem): Atlas – sprężarki wyporowe materiały pomocnicze do wykładów, ćwiczeń i projektowania (Gdańsk 1978). Współtwórca trzech patentów, między innymi z Januszem Najderem z Instytutu Budownictwa Wodnego PAN w Gdańsku – urządzenia enometrycznego do badań ściśliwości gruntu (1973).
Odznaczony Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1979), Złotym Krzyżem Zasługi (1974). Od 1956 żonaty był z Czesławą z domu Guz, ojciec Jarosława (24 VIII 1957 Gdańsk – 19 X 1984 Gdańsk), magistra inżyniera hydrotechnika, pracownika Hydroprojektu w Gdańsku.
Pochowany przy synu na cmentarzu Srebrzysko.
