Tekst źródłowy strony OSSOWSKI WALDEMAR, dyrektor Muzeum Gdańska

{{web}}
[[File:Ossowski Waldemar.jpg|thumb|Waldemar Ossowski]]

'''WALDEMAR OSSOWSKI''' (ur. 8 VI 1970 Gdańsk), archeolog podwodny, muzealnik. W 1985 ukończył Szkołę Podstawową nr 92 w Gdańsku, w latach 1985–1989 był uczniem [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, II | II Liceum Ogólnokształcącego]]. W okresie 1989–1994 studiował archeologię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu, ukończył specjalizację archeologia architektury. Od 2000 doktor, od 2012 doktor habilitowany (oba stopnie uzyskał na Wydziale Nauk Historycznych UMK). Od 1994 pracownik Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku ([[NARODOWE MUZEUM MORSKIE | Narodowe Muzeum Morskie]]), od 1996 zastępca kierownika Działu Badań Podwodnych, od 2000 kustosz, od 2013 kustosz dyplomowany. Jednocześnie od października 2011 do stycznia 2012 profesor (archeolog) wizytujący na Uniwersytecie Warszawskim, od 2013 adiunkt w Instytucie Archeologii i Etnologii [[UNIWERSYTET GDAŃSKI | Uniwersytetu Gdańskiego]] (UG), od  2015 profesor nadzwyczajny UG. Od 16 XI 2015 dyrektor [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Historycznego Miasta Gdańska]]/Muzuem Gdańska. <br/><br/> 
Brał udział w licznych badaniach podwodnych wraków statków w Zatoce Gdańskiej i na polskim wybrzeżu Morza Bałtyckiego. Między innymi: wraka angielskiego statku „General Carleton” z końca XVIII wieku (okolice Piaśnicy, 1995–1998); wraka niemieckiego holownika „Arngast” z XX wieku (niedaleko latarni morskiej Stilo, 1999–2000); wraka holenderskiego żaglowca, który zatonął w 1791 w Zatoce Gdańskiej (1999–2000); wraka małego statku z początku XVII wieku z ładunkiem cegieł (okolice mola w Orłowie, 2001); wraka płaskodennej jednostki pływającej z XIX wieku (2003); wraka angielskiego żaglowca z początków XIX wieku (niedaleko Łeby, 2004); wraka żaglowca z XIX wieku (Zatoka Pucka, 2003 i 2006); wraka żaglowca z ładunkiem żelaza i naczyń miedzianych z XVI–XVII wieku (przedpole [[PORT GDAŃSKI | portu gdańskiego]], 2010); w latach 2011–2014 uczestniczył też w badaniach ratowniczych na zlecenie Urzędu Morskiego w Gdyni w związku z pracami hydrotechnicznymi na Martwej Wiśle i w Motławie (m.in. wydobycie jednego wraka statku tzw. bordyny oraz dwóch wraków statków rzecznych z XVIII wieku). <br/><br/> 
Autor między innymi monografii ''Studia nad łodziami jednopiennymi z terenu Polski'' (1999), ''Przemiany w szkutnictwie rzecznym w Polsce. Studium archeologiczne'' (2012). Redaktor naukowy monografii ''The Shipwreck General Carleton, 1785'' (2008), wyróżnionej III nagrodą Sybilla (najwyższa forma uznania osiągnięć w polskim muzealnictwie) w konkursie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na wydarzenie muzealne 2009 w kategorii osiągnięcia z zakresu działalności naukowej, oraz monografii ''The Copper ship. A medieval shipwreck and its cargo'' (2015), która otrzymała nagrodę Sybilla 2014. W tym samym konkursie dwukrotnie wyróżniony za realizację projektów badawczych: „Zróżnicowanie typologiczne i regionalne łodzi-dłubanek z terenu Polski” (2000) oraz „Średniowieczne szkutnictwo Pomorza Wschodniego w świetle badań dendrochronologicznych” (2004).<br/><br/>
Od 1997 członek Stowarzyszenia Naukowego Archeologów Polskich, od 1999 Stowarzyszenia Muzealników Polskich, od 2001 członek [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskiego Towarzystwa Naukowego]], od 2013 Oddziału Polskiego The Explorers Club. Od grudnia 2020 przewodniczący Rady Uczelni [[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademii Sztuk Pięknych]] w Gdańsku. Odznaczony m.in. srebrną odznaką „Za Opiekę nad Zabytkami” (2000) i Srebrnym Krzyżem Zasługi (2010), medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2021), [[MEDAL PREZYDENTA MIASTA GDAŃSKA | Medalem Prezydenta Miasta Gdańska]] (2023), Medalem 100-lecia Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki w Gdańsku, Gdańskiego Towarzystwa Naukowego, Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki (2023). {{author: BM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]