VOLKMANN ERNST, finansista, senator
| < Poprzednie | Następne > |
ERNST OSCAR VOLKMANN (25 II 1881 Kettwig, Zagłębie Ruhry – 27 III 1959 Hamburg), finansista, senator II Wolnego Miasta Gdańska (II WMG). Syn tajnego radcy lekarskiego, doktora medycyny Oskara. Uczęszczał do gimnazjum w Düsseldorfie, gdzie w 1909 zdał maturę. Studiował prawo i nauki polityczne na uniwersytecie w Tybindze (Tübingen). W 1902 zdał egzamin na referendarza, w 1907 na asesora w Harburgu. Od 1905 doktor obu dziedzin na podstawie dysertacji Schuld und Haftung im Steuerrecht (Wina i odpowiedzialność w prawie podatkowym) obronionej na uniwersytecie w Greifswaldzie. W latach 1908–1918 w służbie kolonialnej Rzeszy, w latach 1909–1910 referent finansowy i handlowy rządu Niemieckiej Afryki Wschodniej (Deutsch-Ostafrika, obecnie większość Tanzanii, Rwandy i Burundi), od 1911 etatowy referent Cesarskiego Biura Kolonialnego (Reichskolonialamt), w 1918-1921 radca rządowy (Regierungsrat) w pruskim ministerstwie finansów.
W latach 1921–1928 w Gdańsku bezpartyjny senator do spraw finansów II WMG. 9 V 1921 był uczestnikiem incydentu graniczno-dyplomatycznego, gdy przekraczając w drodze do Orłowa granicę II WMG w Kolibkach plażą (a nie dozwolonym przejściem granicznym na szosie) został zawrócony przez polskiego żołnierza. Sprawę łagodził przeprosinami Komisarz Generalny RP Maciej Biesiadecki co spotkało się z niezadowoleniem gdańskiej Polonii, rząd RP w nocie skierowanej do Senatu II WMG uznał postępowanie polskiego żołnierza za uzasadnione. W tym samym roku uczestniczył w rokowaniach gospodarczych gdańsko–polskich, 25 X 1921 podejmowany był w Belwederze przez marszałka Józefa Piłsudskiego. W 1923 przyczynił się do przezwyciężenia hiperinflacji, wprowadził do obiegu nową walutę: gdański gulden ( pieniądz). W latach 1924–1945 wykładał politykę finansową i administrację w Technische Hochschule Danzig.
Mieszkał w Sopocie przy Stolzenfelsallee 8 (ul. Sępia). W 1945 wysiedlony wraz z żoną z Gdańska do Flensburga, następnie mieszkał w Hamburgu, w latach 1945-1955 docent prawa finansowego, podatkowego i państwowego na tamtejszym uniwersytecie. Jednocześnie był doradcą hamburskiego senatu do spraw reparacji i kuratorem dużych firm.
Badacz twórczości i życia Johanna Wolfganga Goethego, a także przewodniczący Towarzystwa Goethego. Współautor ośmiotomowej monografii Deutsche Dichtung im Weltkrieg 1914-1918 (Poezja niemiecka w czasie wojny światowej 1914-1918), wraz z Friedrichem Giese, profesorem prawa z Frankfurtu nad Menem, współautor wielokrotnie wznawianego komentarza do pruskiej konstytucji Die Preußische Verfassung vom 30. November 1920. Kommentar für Studium und Praxis (Konstytucja pruska z 30 listopada 1920 r. Komentarz do nauki i praktyki; pierwsze wydanie 1921), wraz z Robertem Franzem Arnoldem wielotomowej monografii Um Einheit und Freiheit 1815–1848 (vom Wiener Kongress bis z. Märzrevolution) (O jedność i wolność 1815–1848 (od kongresu wiedeńskiego do rewolucji marcowej)). Żonaty z Johanną. Pochowany na cmentarzu Ohlsdorfer Friedhof w Hamburgu.
