SIEBENEICHEN ALFRED WALTER, polski działacz gospodarczy
| < Poprzednie | Następne > |
ALFRED WALTER SIEBENEICHEN (od 1918 do 1933 Siebeneycher-Siebeneichen) (24 III 1895 Łódź – 5 VII 1964 Warszawa), polski działacz gospodarczy. Syn kupca Ludwika Hugona Siebeneichen vel Siebeneycher (9 VI 1852 Złoczew – 13 II 1921 Łódź) i poślubionej 1 VIII 1885 Matyldy Pauliny z domu Adam (19 VIII 1861 Biała (obecnie Bielsko-Biała) – 29 IX 1935 Warszawa). Brat Hugona Siebeneychera (ur. 14 I 1871), Wilhelma Arnolda Siebeneichena (21 IV 1886 Łódź – 11 IX 1936 Czeladź) i Elwiry Adelajdy Siebeneichen zamężnej Lewandowskiej (11 II 1902 Łódź – 4 III 1979 Warszawa).
Absolwent w 1914 Szkoły Handlowej Zgromadzenia Kupców w Łodzi, od 1910 należał do tajnej organizacji niepodległościowej "Zarzewie". Po ukończeniu szkoły odbywał w Kijowie praktykę w Domu Handlowym Terpiłowski i Glass oraz w oddziale Banku Wołzańsko-Kamskiego. Od jesieni 1915 do sierpnia 1917 w armii carskiej (zwolniony ze względu na stan zdrowia). Do stycznia 1919 zatrudniony był jako urzędnik w kijowskim Miejskim Biurze Opałowym, po powrocie do Łodzi znalazł pracę w Towarzystwie Pomocy dla Żołnierza Polskiego. Od września 1919 pracował w Departamencie Przemysłu i Handlu w Warszawie, od 1921 był kierownikiem Wydziału Handlu Wewnętrznego i jednocześnie studiował w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie, którą ukończył w 1924. Specjalista do spraw obrotu towarowego i spraw gospodarczych, urlopowany z Ministerstwa Przemysłu i Handlu i w 1928 skierowany do Gdańska, gdzie pracował w Wydziale Handlowym Komisariatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej. Był pełnomocnikiem polskiego przedstawicielstwa przy Gdańskim Urzędzie dla Handlu Zagranicznego. Prowadził samodzielnie szereg polsko-gdańskich rokowaniach gospodarczych, prezentował stanowisko Polski w sprawie spornych spraw gospodarczych w Gdańsku przed Ligą Narodów. Działał w organizacjach polskich: był m.in. od 1928 członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki (w 1935 wszedł do Zarządu, w 1936 otrzymał tytuł członka honorowego), komitetu redakcyjnego „Rocznika Gdańskiego” (tomy 4-8), kierownikiem sekcji strzeleckiej KS Gedania, nielegalnego "Strzelca" (udostępniał strzelnicę Gedanii), od 6 V 1935 członkiem Zarządu Głównego Związku Polaków w II WMG, gdzie kierował Główną Radą Pracy, następnie Główną Radą Polityki Gospodarczej, był krótko redaktorem pisma "Straż Gdańska".
Autor prac poświęconych gdańskiej problematyce gospodarczej: Rozwój czy upadek portu gdańskiego (1926), La Pologne et le développement du port de Dantzig (1926), Życie gospodarcze Wolnego Miasta Gdańska (1928), Zehnjährige Entwicklung des Danziger Hafens (1929), Rola Gdańska w życiu gospodarczym Polski (1935), współautor z Henrykiem Strasburgerem książki Spór o Gdynię (1930).
W listopadzie 1935 przeniesiony z Gdańsk do Warszawy, gdzie został Naczelnikiem Wydziału w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, między innymi w 1936 przewodniczył polskiej komisji podczas narady z niemiecką komisją rządową do spraw wzajemnego obrotu towarowego. Od 11 XII 1936 Naczelny Dyrektor Polskiego Instytutu Rozrachunkowego. Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 początkowo w Bukareszcie, następnie Belgradzie, gdzie zajmował się windykacją polskich należności. We Francji od 1 IX 1940 pracował jako kierownik biura administracyjno-finansowego w Polskim Czerwonym Krzyżu w Grenoble. Aresztowany przez Gestapo 9 III 1944 w St. Nizier du Moucherotte, od 8 IV 1944 do 5 V 1945 więzień obozu koncentracyjnego w Mauthausen. W kraju od 4 IX 1946, już od 16 września pracował jako doradca w Narodowym Banku Polskim i w Ministerstwie Żeglugi i Handlu Zagranicznego. W 1947 ukończył Szkołę Główną Planowania i Statystyki w Warszawie, gdzie od listopada 1952 pracował na stanowisku zastępcy profesora, był prodziekanem Wydziału Planowania Handlu, następnie prodziekanem Studium Zaocznego.
Od 1947 członek PPS, od 1948 PZPR. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1923), Medalem Niepodległości (1932), Medalem X-lecia Odzyskanej Niepodległości (1928), Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (1938). Po raz pierwszy żonaty był od 1 I 1918 w Kijowie z Janiną z domu Ulicką (1898 – 23 XII 1919 Warszawa) (bezdzietnie), od 27 IX 1921 w Łodzi z Marią z domu Przybyłowską (16 X 1899 Łódź – 1 XI 1977 Warszawa), ojciec Stanisława Kostki Ludwika Siebeneichena (29 VI 1922 Warszawa – 6 I 1936 Warszawa), Jadwigi Barbary Siebeneycher-Siebeneichen zamężnej Krajewskiej (26 VIII 1924 Warszawa – 1 IX 2010 Pruszków), Kazimierza Mariana Siebeneichena (25 II 1927 Warszawa – 20 XII 1998 Lekarcice), Joanny Siebeneycher-Siebeneichen zamężnej Żmirek (13 I 1930 Gdańsk-Wrzeszcz – 17 VI 2001 Warszawa), Jana Macieja Siebeneichen (8 I 1934 Wrzeszcz – 17 III 2016 Warszawa). Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Bibliografia:
Hajduk Bolesław, Albert Walter Siebeneichen, w: Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku, Gdańsk 1974, s. 240-249.
Hajduk Bolesław, Siebeneichen Albert Walter, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. IV, Gdańsk 1997, s. 202-203.
Hajduk Bolesław, Siebeneichen Albert Walter, w: Polski Słownik Biograficzny, t. 36, 1995/1996, s. 490-491.
