SCHULTZ THEODOR GOTTLIEB, jubiler

< Poprzednie

Następne >

THEODOR GOTTLIEB SCHULTZ (grudzień 1778 Gdańsk – 18 IX 1853 Gdańsk), jubiler. Brat złotnika Carla Benjamina Schultza. Od 1794 uczeń Alexandra Friedricha Kretschmera (Kreschmer, Krätzmer; 10 I 1734 – 7 II 1803), w 1804–1806 czeladnik u Christiana Wandela. Mistrz od 1806 po przygotowaniu prac dyplomowych: pierścienia, pieczęci i czajniczka do parzenia herbaty pod kierunkiem Friedricha Wilhelma Endego II.

W latach 1817–1831 prowadził warsztat przy Goldschmiedegasse 30 (ul. Złotników), w 1839 przy Goldschmiedegasse 28. Swoje prace sygnował znakami „TGS” i „T.G.Schultz”, tym znakiem sygnowana jest srebrna łyżka stołowa w zbiorach Muzeum Gdańska. W zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku znajdują się dwie srebrne plakietki cechu murarzy wykonane w jego warsztacie.

Jego uczniami, którzy nie uzyskali dyplomu, byli: od 1806 Carl Ferdinand Haagen, od 1813 Carl Heinrich Boy z Lubeki (Lübeck), Wilhelm Eduard Podor (1817) i Adolf Teodor Weyland (1822). Z dyplomem ukończył ją uczący się u niego syn Wilhelm Julius Schultz (ur. 15 VI 1809), chrześniak Johanna Friedricha Kretschmera. W 1809 żonaty z Julianną Henriettą Sommer. W 1836 wdowiec; 27 X 1836 w kościele Najświętszej Marii Panny zawarł związek małżeński z Augustiną Marią Albertiną Drabant (1810 – przed 1853), córką Benjamina Drabanta. Czynny co najmniej do 1846, zmarł na cholerę. MrGl







Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 87.