SCHUBERT CHRISTIAN I, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTIAN SCHUBERT I (14 III 1611 Schönborn, Miśnia – po 1651 Gdańsk), złotnik. W latach 1624–1629 uczył się u Caspara Russego w rodzinnej Miśni (Liebenswerda), następnie od 1641 do 1642 praktykował u Christopha Lützenburgera w Toruniu. Miał w związku z tym trudności w uzyskaniu praw mistrzowskich w Gdańsku (nie chciano mu uznać praktyki odbytej w innym mieście), odwołał się od decyzji Rady Miejskiej, ta zaś – na podstawie jego przypadku – 26 IX 1642 wydała zarządzenie o złagodzeniu tego przepisu,
jednak i tak w 1643 musiał zwrócić się do niej o protekcję. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Paulsena w 1644, 14 października tego roku otrzymał obywatelstwo Gdańska. W 1647 zatrudnił na sześć lat na praktykę Michaela Brackenhausa z Elbląga, w 1651 przyjął ucznia na naukę.
Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Z jego dorobku znane są lub były znane zabytki sakralne: kielichy (Marzęcino, Łobżenica powiat Wyrzysk), krzyż ołtarzowy ( kościół św. Wojciecha w Gdańsku), świeczniki ołtarzowe (Gniezno), dzbany liturgiczne (kościół św. Anny w Elblągu, Westpreußisches Landesmuseum w Münsterze), oraz mniej liczne świeckie, na przykład kufle z dekoracją kwiatową (Muzeum Archeologiczno-Historyczne w Elblągu, Museum Huis Doorn), łyżeczka z delikatną grawerką (Wiedeń), 20 cm tzw. łyżka apostolska (St. Petersburg). Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 39.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 8, 15, 40, 61, 62, 69.
