NEPTUN GDAŃSK, klub sportowy
| < Poprzednie | Następne > |
NEPTUN GDAŃSK, sekcja żużlowa Ligi Przyjaciół Żołnierza (LPŻ, od 1962 Liga Obrony Kraju) przy ► Stoczni Gdańskiej, działająca w latach 1957–1960. Powstała w wyniku przemian, jakie gdańska LPŻ (klub szkoleniowy powstały 22 VII 1951 z sekcjami: motoryzacyjną, radiołączności i topografii) przechodziła po 1956 (na gruncie gdańskim nowe formy działania zatwierdził zjazd wojewódzki tej organizacji, który odbył się w kwietniu 1957). Z inicjatywy majora Edmunda Szpondera i motorowców LPŻ Stocznia Gdańska (zdobywców drużynowego wicemistrzostwa Polski w rajdach i wyścigach w 1956) do żużlowych rozgrywek w III lidze zgłoszono drużynę początkowo występującą pod nazwą LPŻ Gdańsk, od 15 VI 1958 znaną jako LPŻ Neptun Gdańsk. 2 IV 1957 Główna Komisja Żużlowa Polskiego Związku Motorowego zatwierdziła akces zespołu do III ligi.
Kierownikiem gdańskiej drużyny (później także ► Legii Gdańsk) został Edmund Szponder, chęć dołączenia do zespołu zgłosili głównie zawodnicy byłych efemerycznych klubów motorowo-żużlowych Wybrzeża: MKS-u Sopot (1947), GKS-u Gdańsk (1947), Gdańskiego Klubu Motorowego (GKM, 1948 – I liga żużlowa), Związkowca Gdańsk (1949–1950 w II lidze, powstał z połączenia GKM Gdańsk i SSM Gdynia), ► Stali Gdańsk (1950–1951), LZS-u Zatoka Puck (mistrza pomorskiej ligi okręgowej w 1950), a także z działającego od 1951 roku Gdańskiego Motorowego Klubu LPŻ i wyodrębnionego 21 II 1957 ze Zrzeszenia Sportowego Budowlanych Motocyklowego Klubu Sportowego Budowlani Gdańsk.
W 1957 w rozgrywkach ligowych zespół występował w jednej z dwóch pięciozespołowych grup (w grupie północnej) III ligi. Pierwsze treningi przeprowadzano na jedynym wówczas na Wybrzeżu torze żużlowym z prawdziwego zdarzenia na stadionie LZS Puck. Żużlowcy LPŻ debiutowali 28 IV 1957 wyjazdowym spotkaniem ze Startem Gniezno (16:36). Po dwóch wyjazdowych porażkach 19 VI 1957 na niewykończonej jeszcze żużlowej bieżni stadionu ► Polonii Gdańsk przy ul. Marynarki Polskiej rozegrano wewnętrzne zawody sekcji, mające ostatecznie wyłonić skład zespołu. Podczas tego sprawdzianu Władysław Kamrowski ustanowił pierwszy rekord toru stadionu Polonii (1:25,6), poprawiony przez niego jeszcze w tym samy roku (82,0; 4 VIII 1957 – 81,9), następnie 10 IX 1957 przez Mariana Kaisera (80,0) i 1 VI 1958 ponownie przez Władysława Kamrowskiego (79,6). Na ukończonym torze 23 VI 1957 planowano rozegrać pierwsze w Gdańsku zawody trzecioligowe z Olimpią Poznań, jednak zespół gości został karnie wycofany z rozgrywek na rok (w jego miejsce wprowadzono Kolejarza Piłę). Pierwszym żużlowym spotkaniem ligowym w Gdańsku był więc mecz 30 czerwca z LPŻ Zielona Góra (31:23). W klasyfikacji końcowej sezonu gdański zespół zajął przedostatnie, czwarte miejsce (cztery zwycięstwa, cztery porażki), 20 października oddał też walkowerem ostatni (wyjazdowy) mecz ze Spartą Śrem (0:45).
W gdańskich barwach występowali: w siedmiu meczach ligowych Alfons Węsierski (poprzednio Stal Gdańsk i motocrossowiec LPŻ Gdańsk), Walerian Blaszke (do 1950 LZS Zatoka Puck, następnie Stal Gdańsk) i Jerzy Donath (wcześniej motocrossowiec PLŻ Gdańsk), w sześciu: Władysław Kamrowski i Janusz Matuszewski, w czterech: junior Reinhard Lirsz, w trzech: Rajmund Andrykowski (w 1950 jako junior w Związkowcu Gdańsk, następnie w Stali Gdańsk i Motocyklowym Klubie Sportowym Budowlani), w dwóch: Tomasz Jackowiak (poprzednio Stal Gdańsk), w jednym: Henryk Majewski.
Liderem i kapitanem zespołu był Władysław Kamrowski (29 VIII 1929 – 10 IX 1986 Sopot), który we wrześniu 1946 jako zawodnik MKS Sopot zdobył drugie miejsce w pierwszym po wojnie gdańskim motocyklowym wyścigu ulicznym (15 km, maszyny do 250 ccm), odbywającym się pod nazwą „Po Gruzach Gdańska”, oraz drugie miejsce w rozgrywanych przy tej okazji zawodach żużlowych, w 1947 zawodnik GKS Gdańsk, 1948 GKM Gdańsk, w latach 1949–1950 Związkowca Gdańsk, 1951 ZS Budowlanych Gdańsk, 1951–1955 Budowlanych (Skry) Warszawa (I liga). 4 VIII 1957 w spotkaniu ze Startem Gniezno (28:24) nie dopuszczono do udziału Jerzego Donatha (zażądał za start 1000 zł), jego miejsce zajął Tadeusz Gryszczuk z LPŻ Zielona Góra (zdobyte przez niego punkty nie wliczały się do ogólnej klasyfikacji meczu), który w następnym sezonie oficjalnie jeździł w barwach Neptuna.
18 VIII 1957 zespół rozegrał w Gdańsku pierwsze spotkanie (towarzyskie) z zagranicznym przeciwnikiem, węgierskim Vasutas Debreczyn (38:16, jeździli Kamrowski, Donath, Matuszewski, Gryszczuk); wśród pozostałych spotkań towarzyskich niespodzianką było zwycięstwo 25 VIII 1957 w Gdańsku z pierwszoligową Spartą Wrocław (31:23).
10 IX 1957 na torze przy ul. Marynarki Polskiej rozegrano zawody (z udziałem żużlowców z Austrii) o Puchar Miasta Gdańska. Wygrał Marian Kaiser z CWKS Warszawa, drugie miejsce zajął ► Henryk Żyto (Unia Leszno), spośród gdańszczan występował tylko Jerzy Donath (zajmując jedenaste miejsce na trzynastu startujących). Zawody oglądało 12 000 widzów.
W 1958 do rozgrywek w III lidze przystąpiono tylko w jednej, dziesięciozespołowej grupie. LPŻ Gdańsk rozpoczął od porażki 12 kwietnia z LPŻ Lublin (spadkowiczem z II ligi), w końcowej kwalifikacji zajął siódme miejsce (osiem zwycięstw, dziesięć porażek). Początkowo zespół nadal stosował taktykę osiągnięcia jak największej liczby zwycięstw indywidualnych, dopiero w drugiej połowie obecnego sezonu postawił na zdobywanie punktów dzięki jeździe zespołowej. W drużynie startowali: Władysław Kamrowski (zdobył najwięcej punktów), Rajmund Andrykowski, Alfons Węsierski, Janusz Matuszewski (wszyscy wzięli udział w siedemnastu spotkaniach ligowych), Walerian Blaszke (dwanaście spotkań), Bolesław Grajber (jedenaście spotkań), Tadeusz Gryszczuk (dziewięć spotkań, wrócił w czerwcu 1958 do Zielonej Góry), Stanisław Durczak (trzy spotkania, do 1956 zawodnik Kolejarz Piła), Janusz Matulka (jedno spotkanie) oraz juniorzy ► Zbigniew Podlecki (siedem spotkań, debiutował 30 VI 1958 w spotkaniu ze Spartą II Wrocław w parze z Władysławem Kamrowskim) i Reinhard Lirsz (dwa spotkania).
25 VI 1958 na torze Polonii Gdańsk rozegrano mecz między połączonymi reprezentacjami Gdańska i Bydgoszczy (z Władysławem Kamrowskim na czele) z zespołem mistrza Czechosłowacji Ruda Hvezda (35:36). Z innych imprez rozgrywanych w Gdańsku warto wspomnieć trójmecz, w którym gdański zespół wygrał z Legią II Warszawa (33:16) i Włókniarzem II Częstochowa (33:23, gdańska drużyna w składzie: Kamrowski, Podlecki, Matuszewski, Andrykowski), trzy spotkania towarzyskie z LPŻ Toruń: 21 września w Toruniu (33:38) i w Gdańsku (48:30) oraz 2 października (37:32). W drugim meczu z Toruniem w Neptunie debiutował Zdzisław Nowak z Polonii Piła. Jako rezerwowy pojawił się też wówczas ► Jerzy Dąbrowski. W 1959 w ośmiozespołowej III lidze gdański zespół zajął trzecie miejsce (dziewięć zwycięstw, pięć porażek), jeździli w nim wówczas: Kamrowski, Andrykowski, Podlecki, Nowak (wszyscy wystąpili w trzynastu meczach ligowych), Grajber i Dąbrowski (jedenaście meczów), Węsierski (dziewięć meczów), Matulka (trzy mecze). Ostatnie spotkanie ligowe zespół rozegrał 13 IX 1959 na wyjeździe z Polonią Piła (31:44). Po zakończeniu sezonu doszło do istotnych zmian organizacyjnych, w efekcie których pojawiła się pierwszoligowa sekcja LPŻ ► Legia Gdańsk, do której przeszli zawodnicy Neptuna.
►Tabela: Neptun Gdańsk w sezonie 1957
