LUDGER, proboszcz kościoła św. Katarzyny
| < Poprzednie | Następne > |
LUDGER (Luder), (zm. po 8 V 1285), proboszcz kościoła św. Katarzyny w Gdańsku. Prawdopodobnie karierę rozpoczynał w grupie kanoników z kościoła Bożej Rodzicielki Marii znajdującym się w gdańskim grodzie (zob. Gdańsk – początki miasta). W 1263 wymieniony został w dokumencie księcia Świętopełka jako kapłan (sacerdos) parafialnego dla gdańskiego miasta na prawie lubeckim kościoła św. Katarzyny, od 1273 tytułowano go proboszczem tego kościoła. Najpewniej proboszczem był i w 1263, użyte wówczas określenie „kapłan” nie były precyzyjne, o jego wysokiej pozycji już w tym roku świadczy wymienienie go na początku listy świadków, składającej się z najwyższych przedstawicieli mieszczan gdańskich (Johannes de Razins, Winandus Belter, Winandus Unger, Thidricus Curo).
W okresie zajęcia Gdańska przez margrabiów brandenburskich w 1271–1272 ( bunt mieszczan gdańskich 1271–1272), opowiedział się jednoznacznie po stronie księcia Mściwoja II, w czasie krwawych rozliczeń księcia z mieszczanami starał się łagodzić sytuację. Najpewniej za jego zasługi w tym okresie Mściwoj II podarował kościołowi św. Katarzyny jako uposażenie wieś Wrzeszcz. Przebywał następnie w najbliższym otoczeniu tego księcia podczas jego objazdów Pomorza Wschodniego, w latach 1279–1285 występował z tytułem książęcego kanclerza, brał udział w najważniejszych wydarzeniach politycznych tego okresu (w przygotowaniach do umowy kępińskiej 1282, w układach pomorsko-krzyżackich z 1283), był jednym z tych, którzy doprowadzili do załagodzenia długoletnich sporów między klasztorem cystersów w Oliwie a norbertankami z Żukowa o Kępę Oksywską.
Bibliografia:
Gut Agnieszka, Średniowieczna dyplomatyka wschodniopomorska. Dokumenty i kancelarie Pomorza Wschodniego do 1309 roku, Szczecin 2014, s. 132-133.
Jasiński Kazimierz, Lugder, w: Słownik Biograficzny Pomorza nadwiślańskiego, t. 3, Gdańsk 1997, s. 90-91.
Śliwiński Błażej, Mściwoj II (1224–1294) książę wschodniopomorski (gdański), Warszawa 2016 (przez indeks).
