IWASZKIEWICZ-BILIKIEWICZ BARBARA, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
BARBARA IWASZKIEWICZ-BILIKIEWICZ (5 II 1935 Poznań – 26 IV 2011 Słowacja), lekarka ze specjalizacją I i II stopnia z okulistyki, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Córka Jarosława Iwaszkiewicza oraz Danuty z domu Radejewskiej. Okres II wojny światowej spędziła z matką początkowo na Wileńszczyźnie, od 1944 w Warszawie, gdzie przez kilka tygodni pobierała naukę w czwartej klasie szkoły powszechnej. Podczas powstania warszawskiego przebywała w obozie jenieckim w Pruszkowie. Po zakończeniu działań wojennych wyjechała wraz z matką do Kalisza, gdzie kontynuowała naukę w tzw. klasie wstępnej i wyrównawczej w Gimnazjum i Liceum Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu.
Po powrocie ojca z Wielkiej Brytanii od grudnia 1947 w Gdańsku, kontynuowała naukę w I Państwowym Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącym. W 1951 zdała egzamin dojrzałości i podjęła studia na Wydziale Lekarskim AMG. W czasie studiów należała do Studenckiego Koła Naukowego, działającego przy Klinice Chorób Oczu Akademii Medycznej w Gdańsku. W 1957 ukończyła studia medyczne i otrzymała dyplom lekarza medycyny. W latach 1957–1959 była wolontariuszem Katedry i Kliniki Chorób Oczu Akademii Medycznej w Gdańsku. Podjęła też studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego z myślą o zajęciu się medycyną sądową. Ze względu na brak etatu w Zakładzie Medycyny Sądowej AMG zrezygnowała ze studiów. Od 1959 asystent, od 1961 starszy asystent w Katedrze i Klinice Chorób Oczu. Od 1967, na podstawie rozprawy Późne wyniki operacji zaćmy wzrokowej u dzieci (promotor prof. Jerzy Morawiecki), doktor nauk medycznych i adiunkt.
W latach 1972–1973 prowadziła badania stanu zdrowia byłych więźniów obozów koncentracyjnych. W 1974 i w 1975 przebywała na stażu naukowym w Moskwie, pogłębiając wiedzę na temat fotokoagulacji laserowej, skutkiem czego było zakupienie przez AMG pierwszego w Polsce lasera argonowego. W 1977, na podstawie dorobku naukowego i rozprawy: Fotokoagulacja laserem argonowym zmian przedniego odcinka oka i ciała szklistego na podstawie własnych badań klinicznych i doświadczalnych, doktor habilitowany. Od 1979 wicedyrektor Instytutu Chorób Układu Nerwowego i Narządów Zmysłu AMG, od 1980 jego dyrektor i jednocześnie kierownik Katedry i Kliniki Chorób Oczu. Po połączeniu dzięki jej zabiegom tych jednostek – od 1985 do emerytury w 2005 kierowała Katedrą i Kliniką Chorób Oczu. Od 1989 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1996 profesor zwyczajny.
Jako jedna z pierwszych osób w Polsce zajęła się zabiegami wszczepiania implantów soczewkowych do komory przedniej i tylnej oka. Z mikrochirurgii oka doszkalała okulistów z całej Polski oraz w różnych klinikach okulistycznych, m.in. w Moskwie, Odessie, Brnie, Holandii. Autorka i współautorka kilku podręczników dla okulistów. Zajmowała się również historią medycyny, ze szczególnym uwzględnieniem dziejów psychiatrii i okulistyki. Była opiekunem Koła Naukowego działającego przy Klinice Chorób Oczu AMG.
Członkini Polskiego Towarzystwa Lekarskiego, Polskiego Towarzystwa Okulistycznego, przewodnicząca oddziału gdańskiego (2003). Działała w Krajowym Zespole Specjalistycznym w dziedzinie okulistyki International Ocular Inflammation Society. Współpracowała z redakcjami „Ocular Immunology and Inflammation” i „Kliniką Oczną”. Należała do Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1979), Krzyżem Kawalerskim (1989) i Oficerskim (2005) Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Komisji Edukacji Narodowej (1999), odznakami Polskiego Czerwonego Krzyża (1973), „Za Zasługi w obronie granic PRL” (1987).
Była dwukrotnie zamężna. Po raz pierwszy z Adamem Bilikiewicza, profesorem AMG, z którym miała syna Marka (ur. 1964), historyka i archiwistę. Jako wdowa po raz drugi wyszła za mąż za Andrzeja Słowikowskiego, dr medycyny, kardiologa Centrum Medycznego KARDIOTEL w Sopocie. Zginęła wraz z nim w wypadku samochodowym, podczas podróży po Słowacji. Pochowana na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowicki.
