BRENNER OTTO, przedsiębiorca, poseł do Volkstagu
| < Poprzednie | Następne > |
OTTO MAX BRENNER (4 V 1867 Gdańsk – 30 III 1939 Gdańsk), przedsiębiorca, poseł do Volkstagu II Wolnego Miasta Gdańska (II WMG). Syn Johanna Maxa. Początkowo, w 1888, młodszy wspólnik Jacoba Seidela, właściciela sklepu z wyrobami tytonowymi „Seydel und Co” przy Große Scharmachergasse 9 (ul. Kołodziejska). Uruchomił przy sklepie własną wytwornię wyroby z tytoniu tureckiego, egipskiego i rosyjskiego, zatrudniając do niej 22 osoby. W 1895 nabył kamienicę przy Langgasse 80 (ul. Długa, na rogu z Wollwebergasse (ul. Wełniarska)), którą później wydzierżawiał, w 1920 została włączona w kompleks domu towarowego firmy „Nathan Sternfeld” (zob. Emil Grundmann; po II wojnie światowej sklep „Dom Dziecka”, siedziba LOT-u, następnie kawiarnie). W 1895 nabył kolejną kamienicę przy tej samej ulicy, pod nr 84, wyremontował i przeniósł do niej wytwórnię „Seydel und Co”, po pozyskaniu wspólników przekształconą w 1900 w fabrykę papierosów „Smyrna Brenner und Heymann Zigarettenfabrik”, od 1905 działającą pod nazwę „Smyrna Zigarettenfabrik und Julius Meyer Nachf.”. W 1901 poszerzył fabrykę, nabywając sąsiednią kamienicę pod nr 85 (po północnej stronie ulicy, tuż przy Złotej Bramie, róg z Kleine Wollwebergasse (ul. Mała Wełniarska)), w 1903 zlecił Alexandrowi Feyowi połączenie na parterze obu posesji, przebudowę fasady z witrynami i rozbudowanie wnętrza sklepowego. W 1935 nabył od kupca Felixa Jacobsohna kamienicę przy Hundegasse 103 (ul. Ogarna), czerpiąc z niej dochody z czynszów za wynajem mieszkań.
Były prezesem Gdańskiego Monopolu Tytoniowego ( Fabryka Monopolu Tytoniowego), w 1921 dyrektorem fabryki papierosów „H. Garbaty Tabakfabrik” przy Weidengasse 35/39 (ul. Łąkowa), którą w 1924 przekształcił w spółkę z o. o. W latach 1928–1933 poseł do Volkstagu II WMG z ramienia Nationalliberale Bürgerpartei (Narodowo-Liberalna Partia Mieszczańska). Od 1939 rentier, mieszkał przy Dominikswall 2 (ul. Wały Jagiellońskie). Żonaty był z Amalią Ostrowski, która jako wdowa wyzbyła się większości nieruchomości nabytych przez męża i do 1945 mieszkała w kamienicy przy Langgasse 84 (ul. Długa).
Bibliografia:
Urząd Stanu Cywilnego Gdańsk, nr 729.39 (akt zgonu).
„Danziger Neueste Nachrichten”, 30 III 1939 (nekrolog).
Handbuch für den Danziger Volkstag, Danzig 1928, s. 99.
