BORKEN ALBRECHT, kupiec, szyper
| < Poprzednie | Następne > |
ALBRECHT von BORKEN (XV wiek), gdański mieszczanin, kupiec i szyper. Prowadził handel z Revalem (obecnie Tallin), Szkocją, Flandrią (Brugią), Baie (Francja, zatoka między Bourgneuf i Bouin, na zachód od Nantes). W latach 1409/1411 dysponował 80-łasztowym statkiem, najpewniej holkiem, płacił cło w gdańskim porcie.
Przed 29 VI 1410 został na kanale Zwin (łączącym Brugię z Morzem Północnym) napadnięty przez szkockich piratów, którzy odebrali mu statek oraz wieziony do Revala towar: sól i sukno flandryjskie. W jego sprawie interweniowali bezskutecznie starsi kantoru hanzeatyckiego w Brugii, zarówno w Gandawie (czyli prawdopodobnie u samego księcia Burgundii, Jana bez Trwogi), jak i przed władzami administracyjnymi Flandrii. 29 czerwca ostrzegali też miasta inflanckie przed grasującymi na kanale piratami.
Od kwietnia do maja 1412 był wysłannikiem starszych kantoru Brugii na zjazd hanzeatycki w Lüneburgu. Co najmniej od 1410 współpracował z Gerwinem Marschedem, gdańskim komisantem braci Hildebrandta i Siverta Veckinchusenów, prowadzących przedsiębiorstwo handlowe m.in. w Brugii, Kolonii, Lubece i Revalu. Przewoził dla nich do Brugii towar latem 1416 i w kwietniu 1417. Około 1420 1/16 udziału w jego statku miał komtur gdański.
Po 17 IX 1422 płynął w konwoju statków hanzeatyckich do Flandrii i Anglii. 16 III 1432 król duński Eryk Pomorski skarżył się na niego do wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego Paula von Russdorfa, że przewoził towary wrogich mu kupców. Jesienią 1434, płynąc z Gdańska do Lubeki, z powodu złej pogody musiał ściąć maszt i zawinąć na terytorium opata norbertanów w Białobokach (koło Trzebiatowa). Miejscowa ludność porąbała maszt i zabrała drewno, za co starał się uzyskać od opata odszkodowanie. W maju 1435 Rada Miasta Gdańska prosiła o pomoc w tej sprawie burmistrza Greifswaldu Symona. 14 VIII 1439 rozliczał się z Robertem Stockerem – otrzymał od niego 25 płatów sukna wartego 50 funtów angielskich jako zapłatę za statek sprzedany Jonowi Stockerowi. Przed 19 sierpnia tego roku ręczył gdańszczaninowi Hansowi Rodewinckelowi za prace nad takielunkiem, których miał się podjęć dla szypra z Lubeki Johanna Proyta.
Pod koniec lat 30. XV w. miał udziały w trzech innych statkach prowadzonych przez trzech innych szyprów: 1/8 udziału w statku szypra Hinricka Westfaela, 1/16 w statku szypra Petera Bruna oraz 1/16 udziału w statku szypra Austyna Duckera.
Bibliografia:
Das Danizger Pfundzollbuch von 1409–1411, berb. Stuart Jenks, Köln–Weimar–Wien 2012 (przez indeks).
Handelsrechnungen des Deutschen Ordens, hrsg. Carl Sattler, Leipzig 1887, s. 477.
Hanserecesse, I.5, hrsg. Karl Koppmann, Leipzig 1880, nr 723, 725; I.6, hrsg. Karl Koppmann, Leipzig 1889, nr 68A &8, 70; II,1, hrsg. Goswin von der Ropp, Leipzig 1876, nr 115.
Hansisches Urkundenbuch, Bd. 5, bearb. Karl Kunze, Leipzig 1899, nr 958; Bd. 6, bearb. K. Kunze, Leipzig 1905, nr 484 &2, 1008; Bd. 7, bearb. Hans-Gerd von Rundstedt, Leipzig 1939, nr 100, 483, 487, 767 &7, 9, 14.
Hildebrand Veckinchusen. Briefwechsel eines deutschen Kaufmanns im 15. Jahrhundert, hrsg. Wilhelm Steida, Leipzig 1921 (przez indeks).
