ZAŁUSKI STANISŁAW, pisarz, dziennikarz
| < Poprzednie | Następne > |
STANISŁAW ANDRZEJ ZAŁUSKI (ur. 25 V 1929 Warszawa), pisarz, dziennikarz, autor książek, słuchowisk radiowych, sztuk teatralnych i monografii. Dzieciństwo spędził w majątku Szulmierz (powiat Ciechanów), w 1945, na mocy dekretu o reformie rolnej, rodzina została wysiedlona z majątku. Od września 1945 mieszkał w Ostródzie, gdzie zdał egzamin maturalny.
W Gdańsku od 1948, podjął studia na kierunku budownictwo wodne Politechniki Gdańskiej, od 1953 magister inżynier. Przez kolejnych siedem lat pracował w przedsiębiorstwach budowlanych Trójmiasta. W latach 1957–1960 prowadził własne przedsiębiorstwo o nazwie Zakład Murarski. Po jego likwidacji utrzymywał się z pracy literackiej oraz wieczorów autorskich. Od 1959 członek Gdańskiej Grupy Młodych.
W okresie 1964–1965 zatrudniony jako reportażysta w redakcji „Dziennika Bałtyckiego”. Przez następne lata, do roku 1973, zajmował się wyłącznie pracą literacką, odbywał spotkania autorskie i wygłaszał prelekcje o tematyce morskiej na terenie całego kraju. W latach 1973–1983 pracował jako reportażysta w tygodniku „Głos Stoczniowca”. Później utrzymywał się z pracy literackiej. Od kwietnia 1992 na emeryturze.
Pisze od 1956 roku; zadebiutował opowiadaniem Łapówka, w 1957 prezentowanym w Polskim Radiu. Pierwszy zbiór nowel, zatytułowany Ślad na asfalcie, opublikował w 1960 roku. Do innych ważnych pozycji w jego dorobku należą zbiory opowiadań: Gwiazdy bez blasku (1963), Nim skończy się noc (1966), Sopockie lato (1969), a także powieść Szukanie jutra (1982), opisująca zagładę polskiego ziemiaństwa. Tematykę tę kontynuował w książce biograficznej Wygnanie z Arkadii (2006). Autor powieści „W cieniu tyrana” (2014) o początkach PRL, „Układanka” (2016) i „Pozostał Bóg i Honor” (2018) poświęconej upadkowi I Rzeczypospolitej.
W 1973 ukazała się jego powieść dla dzieci Przerwany rejs Czarnych Piratów, rozpoczął wówczas stałą współpracę z Teatrem Młodych Polskiego Radia. Jego słuchowiska, przerobione na opowiadania, ukazywały się następnie w latach 70. i 80. w wersjach książkowych. Pod pseudonimem Leon Korn, wspólnie z Mirosławem Stecewiczem, rozpoczął wydawanie bajek dla dzieci. W latach 1988–1992 ukazało się 12 tomów bajek w łącznym nakładzie ponad 600 tysięcy egzemplarzy; m.in. Latająca ośmiornica. Bajki malarskie (1988), Chłopiec z bębnem na głowie (1988), Fioletowy ptak o wielkich oczach (1990), powieść Miasto z chmur (również jako Leon Korn, wspólnie z M. Stecewiczem, 1992). Pod pseudonimem Stanley Scales wydał powieść sensacyjną Londyński harem (1993), a wspólnie z Alicją Patey-Grabowską sztuki teatralne Mur (1995). Jego prozę tłumaczono na czeski, rosyjski i niemiecki.
Założyciel i honorowy prezes Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego, od lutego 2012 prezes Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, autor „Historii Polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego” (2010). W 2010 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
