WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA

Z Encyklopedia Gdańska
Wersja Blazejsliwinski (dyskusja | edycje) z dnia 17:43, 30 lis 2022

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Siedziba Wyższej Szkoły Pedagogicznej przy ul. Jana III Sobieskiego 18, w byłym budynku Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego, 2012
Budynek byłej Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 2021

WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA (WSP). We wrześniu 1945 uruchomiono w Gdańsku dwuletnie Państwowe Pedagogium (Liceum Pedagogiczne), mające kształcić wysoko kwalifikowanych nauczycieli szkół podstawowych. Kierował nim dr Jan Szwarc, mieściło się w gmachu V Liceum Ogólnokształcącego (LO) (ul. Polanki, Oliwa), gdzie dysponowało czterema salami. Z pomocą kadry szkoły Pedagogium i pod kierunkiem Jana Szwarca powstał Komitet Organizacyjny Państwowej Wyższej Szkoły Pedagogicznej (PWSP), uczelni o profilu wyższej szkoły zawodowej.

Zarządzeniem Ministra Oświaty Wyższa Szkoła Pedagogiczna rozpoczęła działalność 1 X 1946 jako szkoła nieakademicka (117 osób na I roku, 70 – dotychczasowi słuchacze Pedagogium – na II). Absolwenci po trzyletniej nauce zobowiązani byli przepracować trzy lata w resorcie oświaty, chętni mogli po ich upływie ubiegać się o przyjęcie na studia uniwersyteckie II stopnia. W pierwszym roku kształcenia prowadzono nauczanie na dwóch kierunkach (zwanych sekcjami): przyrodniczo-geograficznym (kierownik mgr inż. Maria Krynicka) i matematyczno-fizycznym (kierownik mgr Eustachy Tarnawski), w drugim roku powołano sekcję humanistyczną (kierownik dr Kazimierz Mężyński). Do stycznia 1948 oficjalnie siedziba mieściła nadal znajdowała się w budynku V LO, internat dla studentów mieścił się w dawnym Domu Kuracyjnym w Leśnym (Krzaczastym) Młynie. W lipcu 1948 szkoła przejęła połowę budynku dawnego Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego przy ul. Jana III Sobieskiego 18, dzieląc go z Liceum Spółdzielczym, od czerwca 1949 zajmowała całość budynku. Na poddaszu urządzono internat dla studentów, zwalniając miejsce w Leśnym Młynie.

Po przekształceniach w roku akademickim 1948/1949, studenci kształcili się na trzech Wydziałach: Przyrodniczo-Geograficznym, Matematyczno-Fizycznym i Humanistycznym, już jednak w 1950 prowadzono naukę na siedmiu kierunkach: filologia polska, historia, biologia, geografia, matematyka, fizyka i chemia. W 1952 uczelnia przyjęła nazwę WSP, w 1954 otrzymała prawa akademickie, z prawem nadawania absolwentom tytułu magistra. Pierwsze dyplomy magisterskie wydano w 1956.

Pełne zrównanie praw uczelni z uniwersytetami nastąpiło w 1958; przedłużono wówczas okres studiów do lat pięciu. W 1960 działały 24 katedry, w roku akademickim 1967–1968 kształcono na dziewięciu kierunkach: pedagogika, historia, filologia polska, filologia rosyjska, geografia, biologia, matematyka, fizyka i chemia. Poprawiła się atmosfera intelektualna i zaczęto przywiązywać większą wagę do prowadzenia przez pracowników działalności naukowej. W 1959 Wydział Filologiczno-Historyczny (w 1952 zastąpił dawny Humanistyczny), jako pierwszy, uzyskał prawo nadawania stopnia naukowego doktora. Stopniowo wzrastała ranga uczelni w gdańskim środowisku akademickim; lata 60. XX wieku to proces odchodzenia od koncentrowania się wyłącznie na kształceniu kadr oświatowych. Poprawie uległy warunki bytowe studentów: w początkach grudnia 1957 w Brzeźnie przy ul. Krasickiego 9 oddano do użytku Dom Studencki nr 1 (od 1970 jeden z akademików Uniwersytetu Gdańskiego (UG), w 2006 sprzedany firmie „Invest Komfort”), 1 X 1965 budynek biblioteki przy ul. Sobieskiego (przejęta przez UG, zlikwidowana w 2016), 1967–1968 – 3 domy studenckie w Oliwie (przy ul. Polanki), mające łącznie 900 miejsc. Nastąpiło pewne ożywienie w studenckim ruchu naukowym.

W latach 1963–1964 działało osiem kół naukowych, do których należało około 180 studentów. W 1960 zatrudniano 6 profesorów, 14 docentów i 19 adiunktów, w 1969 – 13 profesorów, 48 docentów i 79 adiunktów. Łącznie stopień magistra uzyskało 4866 osób, studia I stopnia ukończyło 541 osób. W połowie lat 60. XX wieku co 12 nauczyciel w Polsce, mający wyższe wykształcenie, był absolwentem gdańskiej uczelni. Obok studiów stacjonarnych prowadzono zajęcia w systemie studiów zaocznych i wieczorowych. W 1969 studiowały stacjonarnie 2092 osoby; zaocznie, wieczorowo i eksternistycznie – 2444 osoby; łącznie 4536 osób. WSP była jedną z uczelni Trójmiasta, na bazie której powstał w 1970 UG. MA

Rektorzy Wyższej Szkoły Pedagogicznej
1946–1948 dr Jan Szwarc (z tytułem dyrektora)
1948 mgr inż. Łukasz Dorosz
1948–1952 mgr Adam Dobrowski
1952–1956 mgr Roman Czernecki
1956–1962 Andrzej Bukowski
1962–1968 Ludwik Bandura
1968–1970 Janusz Sokołowski
MA
Studenci Wyższej Szkoły Pedagogicznej
Rok Łączna liczba studentów Studia stacjonarne Studia zaoczne, wieczorowe,
eksternistyczne
1946/1947 187 187
1951 724 490 234
1955 1192 783 409
1960 2513 949 1564
1965 4392 1717 2675
1969 4536 2092 2444
MA
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania