WOYCKE ERNST THEODOR, fortepianmistrz
| < Poprzednie | Następne > |
ERNST THEODOR WOYCKE (około 1814 – po 1868), fortepianmistrz. Syn mistrza ciesielskiego Georga (zmarłego w Cedrach Wielkich (Groß Zünder)), starszy brat Edwarda (?). W latach 1842–1845 notowany w Gdańsku jako czeladnik organmistrzowski i instrumentarz, początkowo przy Tagnetergasse 1310 (ul. Tandeta), od 1843 przy Heilige-Geist-Gasse 911 (ul. św. Ducha 44, obecnie brak zabudowy), pracownik fabryki Jacoba Bernhardta Wiszniewskiego seniora.
29 XII 1847 roku otrzymał obywatelstwo Gdańska. Od 1846 do około 1868 roku prowadził pracownię napraw i strojenia fortepianów, od około 1850 wytwórnię, przy Breitgasse 1041 (ul. Szeroka), od kwietnia 1848 przy Altstädtischer Graben 430 (ul. Podwale Staromiejskie), od października 1849 ponownie przy Breitgasse 1192, od kwietnia 1851 przy Röpergasse 477 (ul. Powroźnicza), od października 1853 przy Breitgasse 127, od października 1854 przy Gerbergasse 6 (ul. Garbary) 6, w 1858 przy Brotbänkengasse 28 (Chlebnicka). W 1848 roku oferował własny fortepian skrzydłowy z angielską mechaniką repetycyjną, w 1850 fortepian stołowy w zmodyfikowanej, bardziej ozdobnej formie, w 1852 fortepian koncertowy z opatentowanym przez siebie 18 czerwca tego roku śrubowym mechanizmem do strojenia. 21 VI 1853 roku na jego fortepianie koncertowali wychowankowie zakładu ociemniałych w Królewcu.
Ożeniony 24 IV 1842 roku z Josephiną Louisą (ur. około 1833), córką mistrza krawieckiego Martina, miał dzieci: Eugena Adalberta (ur. 19 VI 1843), znanego pianistę i kompozytora działającego w Edynburgu, Lukretię Adelinę Maję (ur. 12 II 1845), Elisę Amandę (ur. 21 I 1849).
