WOLSZCZAK-SIKORA GRAŻYNA, aktorka
| < Poprzednie | Następne > |
GRAŻYNA WOLSZCZAK-SIKORA (ur. 8 XII 1958 Gdańsk), aktorka. Córka Henryka Wolszczaka, inżyniera budowlanego, między innymi prezesa spółdzielni mieszkaniowej w Rumi-Janowie, i Krystyny z domu Łaszewskiej, higienistki w Szkole Podstawowej nr 45 w Gdańsku, do której uczęszczała. W 1977 absolwentka III Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku. Zdawała bez powodzenia na studia psychologiczne, pół roku uczyła się w studium aktorskim Teatru Pantomimy Henryka Tomaszewskiego we Wrocławiu i kolejne pół roku w Teatrze Dramatycznym im. Jerzego Szaniawskiego w Wałbrzychu. Od 1978 uczyła się na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, który ukończyła w 1983, grając Justysię w przedstawieniu dyplomowym Mąż i żona Aleksandra Fredry w reżyserii Jana Świderskiego (17 II 1983). Jeszcze w czasie studiów zagrała postaci Betty i Żebraka V w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta w reżyserii Janusza Nyczaka w Teatrze Nowym w Warszawie (14 XI 1982).
W latach 1983–1987 była aktorką Teatru Nowego w Poznaniu, debiutując rolą Matki w Końcu Europy Janusza Wiśniewskiego w reżyserii autora (16 II 1983). Z teatrem tym wystąpiła w Anglii i Szkocji (1985). W 1986 odrzuciła propozycję głównej roli w filmie Zbigniewa Kuźmińskiego Nad Niemnem. Następnie aktorka scen warszawskich, między innymi Teatru Polskiego (1987–1988), Teatru Buffo (1994), Teatru Rozmaitości (1996–2000), Dramatycznego (2001–2003), Syrena (2005), Komedia (2007), Scena Prezentacje (2007), Capitol (2009), Palladium (2011), Kamienica (2014). W 2014 współzałożycielka Fundacji „Garnizon Sztuki”, między innymi produkującej spektakle teatralne wystawiane w stołecznym Teatrze IMKA Tomasza Karolaka.
W latach 1977–2000 zagrała w ponad 20 słuchowiskach Teatru Polskiego Radia, debiutując 22 II 1977 rolą Moniki w Dniu oszusta Ireneusza Iredyńskiego w reżyserii Jana Warenyci, następnie między innym jako Trinidad w Złej godzinie Gabriela Garcii Marqueza w reżyserii Henryka Rozena (1 II 1997). W latach 1996–2001 wystąpiła w kilku spektaklach Teatru Telewizji, między innymi jako Ptak w Czerwonym Kapturku Eugeniusza Szwarca w reżyserii Krzysztofa Babickiego (2 I 1998). Największe sukcesy i popularność zdobyła, występując w filmach fabularnych, takich jak Maskarada (1986), Dotknięci (1988), Rozmowy kontrolowane (1991), Gry uliczne (1996), Wiedźmin (2001), Ja wam pokażę! (2006), Zamiana (2009) i serialach telewizyjnych, między innymi 07 zgłoś się! (1976–1987), Matki, żony i kochanki (1998), Na Wspólnej (2003–2011), Pierwsza miłość (od 2008). Brała udział w programach rozrywkowych: Śpiewające fortepiany (2004), Gwiezdny Cyrk (2008), Ranking gwiazd (2008), Taniec z gwiazdami (2009) i Ameryka Express 2 (2020).
Użyczała swego głosu w dubbingu, między innymi postaci Martha May Whovier w filmie Grinch: Świąt nie będzie (2000) oraz Coral w Gdzie jest Nemo? (2003). W 2006 wystąpiła na koncercie charytatywnym ze Zbigniewem Wodeckim w piosence Baw mnie, wydanej później na CD. W 2007 opublikowała książkę Jak być zawsze młodą, piękną i bogatą (współautorka Iwona L. Konieczna). Wyróżniona między innymi poznańskim „Białym Bzem” (1997), nominacją do tytułu Najpiękniejszej Polki w roku 2004 (2005), Nagrodą za najlepszą pierwszoplanową rolę kobiecą – Judyty w filmie Ja wam pokażę! na 16. China Golden Rooster & Hundred Flowers Film Festival w Shozhou (2007).
Od 29 III 1986 była żoną Marka Sikory (30 VIII 1959 Busko-Zdrój – 22 VII 1996 Służów koło Buska-Zdroju), aktora, reżysera i choreografa, matka Filipa (ur. 1989), programisty i psychologa.
