WOLICKI KAZIMIERZ CYPRIAN, proboszcz Kaplicy Królewskiej
| < Poprzednie | Następne > |
KAZIMIERZ CYPRIAN WOLICKI (3 X 1714 koło Wielunia – 16 V 1775 Gdańsk), sufragan pomorski, proboszcz gdański w Kaplicy Królewskiej. Wywodził się ze szlachty kalisko-wieluńskiej, herbu Janina. Studiował we Włoszech. Związany początkowo z diecezją płocką, od około 1751 kanonik pułtuski, prepozyt łomżyński i koadiutor kanonika płockiego Karola Kreni. W 1754 uzyskał kanonię kruszwicką w diecezji włocławskiej. Pełnił tam od 1755 funkcję audytora kurii biskupiej, od 1756 archidiakon pomorski, w 1757 otrzymał kanonię włocławską.
W 1760 wyznaczony w Gdańsku proboszczem Kaplicy Królewskiej, 1761–1773 dodatkowo oficjał pomorski i gdański, a po rozdzieleniu (pierwszy rozbiór Polski) tych godności – 1773–1775 oficjał gdański. W 1764 dołączył do swoich prebend kanonię płocką, w 1765 objął nowo utworzone stanowisko sufragana pomorskiego (jako biskup tytularny Synopy), ze specjalnym przeznaczeniem dla potrzeb katolików w protestanckim Gdańska. Był zatem pierwszym biskupem katolickim rezydującym w latach 1765–1775 wyłącznie w Gdańsku (kolejnym był dopiero w 1922 bp Eduard O’Rourke, jako administrator apostolski II Wolnego Miasta Gdańska).
W dalszym ciągu pozostając proboszczem Kaplicy Królewskiej, uczynił z niej ośrodek szeroko zakrojonej działalności duszpasterskiej, czego świadectwem jest między innymi księga udzielonych przezeń w Gdańsku w latach 1766–1769 konfirmacji z około tysiącem imiennych wpisów bierzmowanych. Po śmierci, w drodze wyjątku, miano go pochować w pozbawionej krypt Kaplicy Królewskiej, brak jednak informacji, w jaki sposób to uczyniono.
