WOJANOWSKI KONRAD, pedagog, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''KONRAD WOJANOWSKI''' (19 II 1894 Targowisko koło Lubawy – 19 X 1977 Starogard Gdański), nauczyciel w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]] w Gdańsku. Syn nauczyciela Augusta i Joanny z domu Wedestaedt. Ukończył szkołę elementarną kierowaną przez ojca w Targowisku i progimnazjum w Lubawie. W 1911 rozpoczął naukę w Seminarium Nauczycielskim w Tucholi, przerwaną wybuchem I wojny światowej. Do 1917 służył w armii niemieckiej, następnie dokończył naukę w tucholskim Seminarium Nauczycielskim. 1 V 1917 rozpoczął pracę w szkole elementarnej w Wielkich Brudzewach, od czerwca tego roku pracował w szkolnictwie w Grudziądzu, od 1 V 1920 w Państwowym Gimnazjum Klasycznym. Skierowany do Centralnej Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportów w Poznaniu, uzyskał licencjat w Studium Wychowania Fizycznego przy Uniwersytecie Poznańskim. Od 1924 do sierpnia 1925 ponownie pracował w Grudziądzu. 1 IX 1925 urlopowany i skierowany do Gimnazjum Polskiego w Gdańsku.<br/><br/> | '''KONRAD WOJANOWSKI''' (19 II 1894 Targowisko koło Lubawy – 19 X 1977 Starogard Gdański), nauczyciel w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]] w Gdańsku. Syn nauczyciela Augusta i Joanny z domu Wedestaedt. Ukończył szkołę elementarną kierowaną przez ojca w Targowisku i progimnazjum w Lubawie. W 1911 rozpoczął naukę w Seminarium Nauczycielskim w Tucholi, przerwaną wybuchem I wojny światowej. Do 1917 służył w armii niemieckiej, następnie dokończył naukę w tucholskim Seminarium Nauczycielskim. 1 V 1917 rozpoczął pracę w szkole elementarnej w Wielkich Brudzewach, od czerwca tego roku pracował w szkolnictwie w Grudziądzu, od 1 V 1920 w Państwowym Gimnazjum Klasycznym. Skierowany do Centralnej Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportów w Poznaniu, uzyskał licencjat w Studium Wychowania Fizycznego przy Uniwersytecie Poznańskim. Od 1924 do sierpnia 1925 ponownie pracował w Grudziądzu. 1 IX 1925 urlopowany i skierowany do Gimnazjum Polskiego w Gdańsku.<br/><br/> | ||
W gdańskim gimnazjum od 1 IX 1925 do 31 VII 1926 i od 1 VIII 1927 do 31 VIII 1939 był nauczycielem wychowania fizycznego. Opiekował się Szkolnym Klubem Sportowym „Bałtyk”, był referentem wychowania fizycznego w Komendzie Gimnazjalnego Hufca Harcerzy, trenerem i instruktorem działających w Gdańsku kubów sportowych. Był również prezesem Podokręgu Gdańskiego Polskiego Związku Lekkoatletycznego. W tajnym Okręgu Północnym Związku Strzeleckiego prowadził przysposobienie wojskowe. Działał w [[GMINA POLSKA | Gminie Polskiej]], następnie w [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminie Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]]. Mieszkał w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]].<br/><br/> | W gdańskim gimnazjum od 1 IX 1925 do 31 VII 1926 i od 1 VIII 1927 do 31 VIII 1939 był nauczycielem wychowania fizycznego. Opiekował się Szkolnym Klubem Sportowym „Bałtyk”, był referentem wychowania fizycznego w Komendzie Gimnazjalnego Hufca Harcerzy, trenerem i instruktorem działających w Gdańsku kubów sportowych. Był również prezesem Podokręgu Gdańskiego Polskiego Związku Lekkoatletycznego. W tajnym Okręgu Północnym Związku Strzeleckiego prowadził przysposobienie wojskowe. Działał w [[GMINA POLSKA | Gminie Polskiej]], następnie w [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminie Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]]. Mieszkał w Gdańsku–[[OLIWA |Oliwie]].<br/><br/> | ||
| − | W końcu sierpnia 1939 wyjechał do Gdyni. W 1940 aresztowany i osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], następnie w Sachsenhausen i Mauthausen-Gusen. Wyzwolony z tego ostatniego, 1 IV 1945 powrócił do Gdańska, 7 kwietnia został powołany przez kierownika Grupy Operacyjnej Ministerstwa Oświaty [[TURSKI STANISŁAW | Stanisława Turskiego]] jako pełnomocnik do zabezpieczenia budynku byłego [[LICEUM W OLIWIE | liceum w Oliwie]] przy ul. Polanki i innych budynków szkolnych na terenie Oliwy, inwentarza szkolnego, pomocy naukowych, jak również do przeprowadzenia rejestracji polskiej młodzieży szkolnej. Od maja do czerwca 1945 pełnił funkcję kierownika szkoły przy ul. Opackiej 7 ([[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 23 | Szkoła Podstawowa nr 23]]). Od września 1945 był instruktorem wychowania fizycznego w powstałym wówczas w budynku byłego liceum oliwskiego Państwowego Pedagogium (Liceum Pedagogicznego), a od 1 X 1946 w powołanej w jego miejsce [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]]. Po przeniesieniu WSP w lipcu 1948 do budynku dawnego [[KRÓLEWSKIE SEMINARIUM NAUCZYCIELSKIE | Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego]] przy ul. Sobieskiego, pozostał jako nauczyciel w powołanym przy ul. Polanki [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącym]]. Od 20 VII 1958 na emeryturze, do 1963 pracował w niepełnym wymiarze godzin jako nauczyciel języka niemieckiego w Liceum dla Dorosłych w Oliwie.<br/><br/> | + | W końcu sierpnia 1939 wyjechał do Gdyni. W 1940 aresztowany i osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]], następnie w Sachsenhausen i Mauthausen-Gusen. Wyzwolony z tego ostatniego, 1 IV 1945 powrócił do Gdańska, 7 kwietnia został powołany przez kierownika Grupy Operacyjnej Ministerstwa Oświaty [[TURSKI STANISŁAW, rektor Politechniki Gdańskiej | Stanisława Turskiego]] jako pełnomocnik do zabezpieczenia budynku byłego [[LICEUM W OLIWIE | liceum w Oliwie]] przy ul. Polanki i innych budynków szkolnych na terenie Oliwy, inwentarza szkolnego, pomocy naukowych, jak również do przeprowadzenia rejestracji polskiej młodzieży szkolnej. Od maja do czerwca 1945 pełnił funkcję kierownika szkoły przy ul. Opackiej 7 ([[SZKOŁA PODSTAWOWA NR 23 | Szkoła Podstawowa nr 23]]). Od września 1945 był instruktorem wychowania fizycznego w powstałym wówczas w budynku byłego liceum oliwskiego Państwowego Pedagogium (Liceum Pedagogicznego), a od 1 X 1946 w powołanej w jego miejsce [[WYŻSZA SZKOŁA PEDAGOGICZNA | Wyższej Szkoły Pedagogicznej]]. Po przeniesieniu WSP w lipcu 1948 do budynku dawnego [[KRÓLEWSKIE SEMINARIUM NAUCZYCIELSKIE | Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego]] przy ul. Sobieskiego, pozostał jako nauczyciel w powołanym przy ul. Polanki [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, V | V Liceum Ogólnokształcącym]]. Od 20 VII 1958 na emeryturze, do 1963 pracował w niepełnym wymiarze godzin jako nauczyciel języka niemieckiego w Liceum dla Dorosłych w Oliwie.<br/><br/> |
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia PRL, odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] i [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia PRL, odznakami [[ZA ZASŁUGI DLA GDAŃSKA | „Za Zasługi dla Gdańska”]] i [[ZASŁUŻONYM ZIEMI GDAŃSKIEJ | „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”]]. {{author: BŚ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 18:35, 15 gru 2022
KONRAD WOJANOWSKI (19 II 1894 Targowisko koło Lubawy – 19 X 1977 Starogard Gdański), nauczyciel w Gimnazjum Polskim w Gdańsku. Syn nauczyciela Augusta i Joanny z domu Wedestaedt. Ukończył szkołę elementarną kierowaną przez ojca w Targowisku i progimnazjum w Lubawie. W 1911 rozpoczął naukę w Seminarium Nauczycielskim w Tucholi, przerwaną wybuchem I wojny światowej. Do 1917 służył w armii niemieckiej, następnie dokończył naukę w tucholskim Seminarium Nauczycielskim. 1 V 1917 rozpoczął pracę w szkole elementarnej w Wielkich Brudzewach, od czerwca tego roku pracował w szkolnictwie w Grudziądzu, od 1 V 1920 w Państwowym Gimnazjum Klasycznym. Skierowany do Centralnej Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportów w Poznaniu, uzyskał licencjat w Studium Wychowania Fizycznego przy Uniwersytecie Poznańskim. Od 1924 do sierpnia 1925 ponownie pracował w Grudziądzu. 1 IX 1925 urlopowany i skierowany do Gimnazjum Polskiego w Gdańsku.
W gdańskim gimnazjum od 1 IX 1925 do 31 VII 1926 i od 1 VIII 1927 do 31 VIII 1939 był nauczycielem wychowania fizycznego. Opiekował się Szkolnym Klubem Sportowym „Bałtyk”, był referentem wychowania fizycznego w Komendzie Gimnazjalnego Hufca Harcerzy, trenerem i instruktorem działających w Gdańsku kubów sportowych. Był również prezesem Podokręgu Gdańskiego Polskiego Związku Lekkoatletycznego. W tajnym Okręgu Północnym Związku Strzeleckiego prowadził przysposobienie wojskowe. Działał w Gminie Polskiej, następnie w Gminie Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. Mieszkał w Gdańsku–Oliwie.
W końcu sierpnia 1939 wyjechał do Gdyni. W 1940 aresztowany i osadzony w obozie Stutthof, następnie w Sachsenhausen i Mauthausen-Gusen. Wyzwolony z tego ostatniego, 1 IV 1945 powrócił do Gdańska, 7 kwietnia został powołany przez kierownika Grupy Operacyjnej Ministerstwa Oświaty Stanisława Turskiego jako pełnomocnik do zabezpieczenia budynku byłego liceum w Oliwie przy ul. Polanki i innych budynków szkolnych na terenie Oliwy, inwentarza szkolnego, pomocy naukowych, jak również do przeprowadzenia rejestracji polskiej młodzieży szkolnej. Od maja do czerwca 1945 pełnił funkcję kierownika szkoły przy ul. Opackiej 7 ( Szkoła Podstawowa nr 23). Od września 1945 był instruktorem wychowania fizycznego w powstałym wówczas w budynku byłego liceum oliwskiego Państwowego Pedagogium (Liceum Pedagogicznego), a od 1 X 1946 w powołanej w jego miejsce Wyższej Szkoły Pedagogicznej. Po przeniesieniu WSP w lipcu 1948 do budynku dawnego Królewskiego Seminarium Nauczycielskiego przy ul. Sobieskiego, pozostał jako nauczyciel w powołanym przy ul. Polanki V Liceum Ogólnokształcącym. Od 20 VII 1958 na emeryturze, do 1963 pracował w niepełnym wymiarze godzin jako nauczyciel języka niemieckiego w Liceum dla Dorosłych w Oliwie.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem 10-lecia PRL, odznakami „Za Zasługi dla Gdańska” i „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”.
Bibliografia:
Janik Bernard, Życiorysy pracowników Gimnazjum Polskiego w Gdańsku, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1976, s. 204-205.
Romanow Andrzej, Wojanowski Konrad, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego. Suplement I, Gdańsk 1998, s. 348-349.
Sroczyńska-Wyczańska Krystyna, Nauczyciele Gimnazjum, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1989, s. 318-319.
