WISZNIEWSKI FRIEDRICH BENJAMIN, budowniczy fortepianów
| < Poprzednie | Następne > |
FRIEDRICH BENJAMIN WISZNIEWSKI jr (Wiśniewski) (około 1800 Gąbin – 25 I 1854 Gdańsk), budowniczy fortepianów. Brat Jacoba Bernharda Wiszniewskiego i zapewne Friedricha Wilhelma Wiszniewskiego (zob. tabelę w haśle instrumenty muzyczne – budownictwo). Pracownik, zięć i być może uczeń Christiana Ephraima Arendta w Gdańsku. Od około 1830 prowadził wytwórnię fortepianów przy Kleine Krämergasse 802 (ul. Podkramarska), od około 1833 przy Heilige-Geist-Gasse 992 (ul. św. Ducha), od około 1848 przy 3. Damm 1417 (ul. Grobla III 3) we własnym domu. Od 1833 przysługiwał mu tytuł fortepianmistrza patentowanego, od listopada 1843 – nadwornego. W 1839 został wybrany na zastępcę radnego miejskiego (z prawem zastępstwa w wypadku śmierci lub rezygnacji radnego).
W 1833 roku razem z bratem Bernhardem opatentował na pięć lat udoskonaloną angielską mechanikę fortepianową. Prezentował swoje instrumenty między innymi na wystawach w Berlinie (1842), Paryżu (1855; nagrodzony medalem II klasy) i Gdańsku (1858). Fortepian przygotowany na berlińską wystawę w 1842 roku, wcześniej wykorzystany podczas koncertu 18 X 1841, został zakupiony – obok londyńskiego Erarda i wrocławskiego Bessalié – przez króla pruskiego do jednej z rządowych rezydencji.
31 X 1830 roku poślubił Mathildę Emilię z domu Arendt (19 IV 1811 – 22 XII 1873). Miał dzieci: bliźniaczki Marię Mathildę (12 I 1833 – 22 VII 1871) i Marthę Mathildę (ur. 12 I 1833), Emilię Luisę (11 XII 1834 – 10 V 1904), żonę stroiciela Bernharda Schäpego (zob. tabelę w haśle instrumenty muzyczne – budownictwo), Philiberta Friedricha, fortepianmistrza, Friederikę Laurę (26 IV 1838 – 28 XI 1842), Octavię Clarę (ur. 1 III 1840), Silvanę Elisabeth (31 XII 1841 – 15 IX 1843), Elisę Laurę (7 I 1844 – 22 IX 1844), Friederikę Agnes Zacke (13 I 1845 – po 1895), Friedricha Wilhelma (ur. 18 IV 1846), nauczyciela muzyki, Carla Franza (11 III 1851 – 1854). Po śmierci Wiszniewskiego firmę prowadzili: do 6 II 1856 jego szwagier i współpracownik Otto Arendt, od 20 VIII 1856 Adolf Weise, w latach 1868–1873 syn Philibert.
Jego instrumenty zachowały się między innymi w zbiorach Muzeum Instrumentów w Poznaniu i Ringve Museum w Trondheim (Norwegia).
