WILLENBERG SAMUEL FRIEDRICH, profesor Gimnazjum Akademickiego
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę WILLENBERG SAMUEL FRIEDRICH na WILLENBERG SAMUEL FRIEDRICH, uczony) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''SAMUEL FRIEDRICH WILLENBERG''' (2 XI 1663 Brzeg – 12 X 1748 Gdańsk), uczony. Od 1682 | + | '''SAMUEL FRIEDRICH WILLENBERG''' (2 XI 1663 Brzeg – 12 X 1748 Gdańsk), uczony. Od 1682 uczeń [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], wychowanek [[HOPPE JOACHIM | Joachima Hoppego]], od 1686 studiował prawo i historię na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1693 doktor, od 1699 profesor na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą.<br/><br/> |
| − | Od | + | Od 1701 profesor prawa i historii w gdańskim Gimnazjum Akademickim, nauczyciel [[LENGNICH GOTTFRIED | Gottfrieda Lengnicha]]. Autor pracy ''De eo, quod iustum est circa excursiones maritimas'' (1711), jednego z pierwszych w Europie opracowań zagadnień prawa morskiego, oraz między innymi ''De maris occupatione'' (1720–1724); ''Sicilimenta iuris gentium prudentiae'' (1711); ''Poena post mortem durante'', gdzie uzasadniał istnienie kar mających trwać nawet po śmierci obwinionego. |
| − | W 1712 | + | W 1712 opublikował zapis swoich wykładów pod tytułem (w tłumaczeniu) ''O granicach dozwolonej poligamii'', dowodząc, że wedle prawa naturalnego poligamia jest dozwolona. Bronił swojego stanowiska w rozważaniach z 1714 ''W sprawie obrony tez swoich o poligamii równoczesnej''. Potępiony został przez arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, Krzysztofa Antoniego Szembeka, Trybunał Koronny nakazał spalenie tych jego dzieł. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:36, 18 wrz 2022
SAMUEL FRIEDRICH WILLENBERG (2 XI 1663 Brzeg – 12 X 1748 Gdańsk), uczony. Od 1682 uczeń Gimnazjum Akademickiego, wychowanek Joachima Hoppego, od 1686 studiował prawo i historię na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1693 doktor, od 1699 profesor na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą.
Od 1701 profesor prawa i historii w gdańskim Gimnazjum Akademickim, nauczyciel Gottfrieda Lengnicha. Autor pracy De eo, quod iustum est circa excursiones maritimas (1711), jednego z pierwszych w Europie opracowań zagadnień prawa morskiego, oraz między innymi De maris occupatione (1720–1724); Sicilimenta iuris gentium prudentiae (1711); Poena post mortem durante, gdzie uzasadniał istnienie kar mających trwać nawet po śmierci obwinionego.
W 1712 opublikował zapis swoich wykładów pod tytułem (w tłumaczeniu) O granicach dozwolonej poligamii, dowodząc, że wedle prawa naturalnego poligamia jest dozwolona. Bronił swojego stanowiska w rozważaniach z 1714 W sprawie obrony tez swoich o poligamii równoczesnej. Potępiony został przez arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, Krzysztofa Antoniego Szembeka, Trybunał Koronny nakazał spalenie tych jego dzieł.
