WIŁKOMIRSKI KAZIMIERZ, wiolonczelista, pedagog, patron gdańskiej ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
KAZIMIERZ WIŁKOMIRSKI (1 IX 1900 Moskwa – 7 III 1995 Warszawa), wiolonczelista, pedagog, patron ulicy w Gdańsku. Studiował w konserwatoriach w Moskwie i Warszawie, gdzie od 1927 roku był dyrygentem filharmonii, a od roku 1933 Teatru Wielkiego. W latach 1934–1939 dyrektor Polskiego Konserwatorium w II Wolnym Mieście Gdańsku. Prezes i wiceprezes Polskiego Towarzystwa Muzycznego; animator polskiego życia muzycznego: organizował koncerty, odczyty, pomoc instruktażową dla amatorskich chórów, komponował (autor między innymi Pozdrowienia Gdańska i Kantaty gdańskiej do słów Stanisławy Fleszarowej-Muskat).
W latach 1952–1955 kierownik artystyczny i dyrygent Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej, solista; profesor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Sopocie (prowadził klasę wiolonczeli). Jego uczniami byli między innymi Henryk Jabłoński i Roman Suchecki.
Po wyjeździe z Trójmiasta pracował we Wrocławiu i Warszawie. W 1953 otrzymał Nagrodę Artystyczną Gdańska Miejskiej Rady Narodowej. Jego imię nosi obecnie ulica w Matarni.
