WIĘCKOWSKI JÓZEF, profesor Politechniki Gdańskiej, patron ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
JÓZEF WIĘCKOWSKI (12 V 1928 Warszawa – 15 X 1984 Gdańsk), mechanik, profesor Politechnika Gdańska (PG). Syn oficera Wojska Polskiego, od 1932 roku z rodziną w Toruniu, w 1947 zdał maturę, w latach 1947–1952 studiował na Wydziale Mechanicznym PG.
Na II roku studiów zatrudniony jako młodszy asystent na PG; odbył studia aspiranckie w Instytucie Problemów Techniki Polskiej Akademii Nauk (PAN), w 1957 doktor i pracownik Instytutu Podstaw Problemów Techniki PAN i PG, w 1958 docent w Instytucie Podstaw Problemów Techniki, następnie w Instytucie Maszyn Przepływowych PAN (kierownik Zakładu Dynamiki Maszyn) i na PG (kierownik Katedry Mechaniki Ustrojów Okrętowych). Od 1966 doktor habilitowany, od 1967 profesor tytularny, od 1975 profesor zwyczajny. W latach 1975–1981 dyrektor Instytutu Okrętowego PG ( Wydział Oceanotechniki i Okrętownictwa PG). Od 1980 do śmierci przewodniczący oddziału gdańskiego Polskiej Akademii Nauk.
Specjalista od zagadnień okrętowych, projektowania wytrzymałościowego kadłubów w różnych stanach załadunku i podstaw budowy maszyn, autor między innymi prac Równania drgań giętych kadłuba statku (1957), Wytrzymałość materiałów (cz. 1 i 2: 1975–79), Wstęp do mechaniki ośrodków ciągłych (1980). Od roku 1973 członek korespondent PAN, 1976–1980 poseł na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, wiceprzewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego.
Pochowany w alei Zasłużonych na cmentarzu Srebrzysko.
