WIĄCEK BOLESŁAW, adwokat
| < Poprzednie | Następne > |
BOLESŁAW WIĄCEK (właściwie Aleksander Klajnman) (9 VI 1909 Lublin – 13 III 1977 Tel Awiv (Izrael)), adwokat, pierwszy dziekan Rady Adwokackiej w Gdańsku. Syn księgowego Arona i Frymy-Jochwety z domu Gryncweig. W latach 1918–1928 uczęszczał do gimnazjum, w 1932 absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1932–1935 odbywał aplikację sądową przy Sądzie Aplikacyjnym w Lublinie, 29 IV 1935 został wpisany na listę aplikantów adwokackich. W 1938 zdał egzamin adwokacki, z powodu zamknięcia listy adwokackiej pracował jako egzaminowany aplikant adwokacki. Podczas II wojny światowej zorganizował i prowadził Wydział Pomocy Prawnej przy Radzie Żydowskiej w getcie w Lublinie. Podczas likwidacji getta uciekł do Warszawy, przyjął nazwisko Bolesław Wiącek. Od września 1944 do 27 IV 1945 przebywał w obozie pracy w Berlinie.
Po powrocie do Polski 4 V 1945 wystąpił o wpisanie go na listę adwokatów w Lublinie, został tymczasowo dopuszczony do wykonywania zawodu. W czerwcu 1945 wpisany przez Wojskowy Sąd Wojenny na listę obrońców w przewodach wojskowych. Po uzyskaniu wpisu na listę adwokacką Izby Katowickiej przeniósł się do tego miasta. W Gdańsku od lipca 1947, otworzył kancelarię przy ul. Jaśkowa Dolina 46a/1, wpisany został na listę adwokacką Izby Gdańskiej. Decyzją Ministerstwa Sprawiedliwości od października 1947 został powołany do Rady Izby Adwokackiej w Gdańsku, 20 XII 1947 wybrany został przez nią na rzecznika dyscyplinarnego, od 7 II 1948 prowadził także sprawy podatkowe i kontroli pracy społecznej. Od marca 1948 prowadził referat obrońców wojskowych. Od października 1948 był członkiem Komisji Egzaminacyjnej do spraw egzaminów adwokackich, w styczniu 1949 objął referat obron z urzędu.
1 IX 1949 został wicedziekanem Rady Izby Adwokackiej w Gdańsku, 26 X 1949 Minister Sprawiedliwości wyznaczył go przewodniczącym tej Rady, od 12 XI 1949 był jej dziekanem. Od 29 I 1951, po zmianach przepisów ustawy o adwokaturze i zmianach organizacyjnych, ponownie został dziekanem nowo powołanej Wojewódzkiej Rady Adwokackiej i był nim do 7 XII 1953. Następnie był przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. Od czerwca 1951 prowadził kancelarię przy ul. Waryńskiego 45c/6 w Gdańsku.
W lutym 1948 wyznaczony został z urzędu przez Radę Adwokacką jako jeden z dwóch obrońców gauleitera Alberta Forstera, przysługiwało mu prawo wielokrotnego widzenia na osobności z oskarżonym w gdańskim więzieniu. W mowie obrończej wskazywał na atmosferę, w której wychował się gauleiter, na międzynarodową sytuację Wolnego Miasta Gdańska i błędy polskiej polityki zarówno w stosunku do Gdańska jak i popełnione na szerokiej arenie między narodowej, ogólnie starał się wykazać błędność kwalifikacji czynów Forstera (nie można go było np. oskarżać o spowodowanie oderwania części terytorium państwa polskiego, bo II Wolne Miasto Gdańsk do Polski nie należało) i prosił ogólnie o sprawiedliwy wyrok. Za obiektywny sposób prowadzenia obrony otrzymał 5 V 1948 podziękowania od Rady Adwokackiej. Był obrońcą z urzędu także w sprawach politycznych rozpatrywanych przed wojskowym sądem w Gdańsku (między innymi o szpiegostwo).
6 II 1957 zwrócił się z prośbą o wykreślenie go z listy adwokatów i wyjechał z rodziną do Izraela. Do 1975 był adwokatem, następnie prokuratorem okręgu Tel Awiw. Od 1935 żonaty był z Taubą z domu Liwerant (zm. 1995), ojciec Danuty (ur. 19 IX 1947 Gdańsk), w Izraelu Danit Ilsar. Pochowany na cmentarzu Holon w Tel Awiwie.
Bibliografia:
Cyprian Tadeusz, Sawicki Jerzy, Siedem procesów przed Najwyższym Trybunałem Narodowym, Poznań 1962, s. 262.
Golec Krzysztof, Dziekani Pomorskiej Izby Adwokackiej w latach 1945–1989, „Gdański Kwartalnik Adwokacki”, 2016 (wydanie jubileuszowe) s. 48.
Golec Krzysztof, Adwokat Bolesław Wiącek, drugi dziekan Pomorskiej Izby Adwokackiej, Gdański Kwartalnik Adwokacki, 37, 2018, s. 11-14.
Golec Krzysztof, Wiącek Bolesław, w: Słownik biograficzny adwokatów polskich, t 3, z. 1, Warszawa 2018, s. 598-599.
Jankowski Witold, XXX lecie adwokatury gdańskiej, „Palestra”, 19, 2013, s. 4-7.
Podgóreczny Marian, Proces gauleitera Alberta Forstera, „Palestra”, 19, 2013, s. 36-37.
Schenk Dieter, Albert Forster gdański namiestnik Hitlera, Gdańsk 2002, s. 384, 487, 504, 527.
