WERNER CHRISTOPH, organista, kompozytor
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTOPH WERNER (1617? Gottleuba koło Pirna, Niemcy – pochowany 9 XI 1650 Gdańsk), organista, kompozytor. Prawdopodobnie uczeń Heinricha Schütza, u którego jego młodszy brat Friedrich (3 X 1621 Gottleuba – 1667) był kornecistą w dworskiej kapeli w Dreźnie. W latach 1623–1633 kantor w Goldingen. Po raz pierwszy notowany w Gdańsku w 1627, po 1633 czynny w Elblągu, następnie śpiewak Kapeli Królewskiej w Warszawie kierowanej przez Marco Scacchiego, skąd powrócił do Gdańska.
Do 1646 organista w kościele św. Katarzyny, następnie kantor. 9 III 1646 gdańska Kamlarnia wypłaciła mu honorarium za utwory, wykonane na powitanie w Gdańsku królowej Ludwiki Marii Gonzagi (11 II 1646). W 1650 ubiegał się o posadę kapelmistrza w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, gdzie zastępował na tym stanowisku Caspra Förstera seniora. W 1650 otrzymał propozycję posady wicekapelmistrza na dworze elektora saskiego w Dreźnie, zmarł przed jej objęciem.
Komponował wokalno-instrumentalne koncerty kościelne przeznaczone na kameralne składy, przyczynił się do rozpowszechnienia stylu koncertującego w Gdańsku, będąc prekursorem nurtu seconda practica w pierwszej w historii muzyki klasyfikacji stylów muzycznych autorstwa Marco Scacchiego. Autor popularnych pieśni religijnych do tekstów poety i diakona kościoła św. Katarzyny Michaela Albinusa (1610–1653), utworów pisanych z okazji pogrzebów (np. oda żałobna na cześć zmarłego w 1648 króla Władysława IV: Christliche Klag-Ode), wesel i innych okoliczności (np. skomponowany dla upamiętnienia koronacji Jana Kazimierza Christlicher Freuden-Gesang). Część kompozycji rękopiśmiennych znajduje się w zbiorach biblioteki uniwersytetu Carolina Rediviva w Uppsali oraz w Ratsbücherei und Stadtarchiv w Lüneburgu. Dwie z jego zachowanych pieśni biesiadnych nagrała na CD Cappella Gedanensis: Göttin deren weißes Licht (Bogini, której jasne światło), Auff, Auff und laßt uns singen (Naprzód, pójdźmy ze śpiewem).
20 XI 1644 w kościele św. Katarzyny poślubił Marię, córkę Michaela Raupacha. Ojciec Christopha (Młodszego), początkowo pod opieką matki (na jej suplikę z 25 I 1651 Rada Miasta wypłaciła 100 marek zapomogi), od 1662 pod opieką stryja Friedricha w Dreźnie, czynnego w Gdańsku w latach 1671-1701, kantora u św. Katarzyny, muzyka miejskiego, wiolinisty kapeli kościoła NMP oraz Friedricha (ochrzczonego 30 VII 1645 w kościele św. Katarzyny), zmarłego w dzieciństwie.
Bibliografia:
Chybiński Adolf, Słownik muzyków dawnej Polski, Kraków 1949.
Gerigk Herbert, Musikgeschichte der Stadt Elbing, „Elbinger Jahrbuch“, 8, 1929, s. 92.
Kessler Franz, Musikgeschichte Westpreußens, w: Musikgeschichte Pommerns, Westpreußens, Ostpreußens und der baltischen Lande, Laumann-Verlag 1989, s. 74.
Müller-Blattau Joseph, Geschichte der Musik in Ost- und Westpreussen, Wolfenbüttel–Zürich 1968, s. 67.
Otto Gustav, Die öffentlichen Schulen Kurlands zu herzoglicher Zeit 1567–1806, Mitau 1904, s. 50.
Patalas Aleksandra, Między sacrum a profanum. O dyskusji wokół pojęcia „styl kościelny” w pismach teoretycznych Marka Scacchiego, w: Polska muzyka religijna. Między epokami i kulturami, red. Krystyna Turek i Bogumiła Miki, Katowice 2006, s. 14-18.
Werner Christoph, Es erhub sich ein Streit im Himmel, w: Musica Iagellonica, red. Justyna Szombary, Kraków 2016.
