UJĘCIE WODY PRĘGOWO
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''UJĘCIE WODY PRĘGOWO''' ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]). W 1868 | + | '''UJĘCIE WODY PRĘGOWO''' ([[WODOCIĄGI | wodociągi]]). W 1868 podczas badań wzgórza w okolicach Gdańska natrafiono na szczególnie bogate źródła wody o bardzo dobrej jakości na obszarze doliny w okolicach Pręgowa. Po badaniach przeprowadzonych przez [[HELM OTTO, aptekarz, radny | Ottona Helma]] i akcji propagandowej (dowożono do miasta cysternami wodę z przyszłego ujęcia i nagłaśniano entuzjastyczne opinie o jej jakości), w początkach września 1868 przystąpiono do prac pod kierunkiem radcy budowlanego Henocha z Altenburga (w ktorym juz wcześniej zbudował wodociąg), zakończono je 12 listopada tego roku. <br/><br/> |
| + | Ujęcie zbierało wodę w kanałach ssących (drenażach) leżących od 2 do 4 m pod powierzchnią i przysypanych żwirem. Przedostając się przez pokład żwiru, woda spływała do rur, a żwir działał jak filtr. Rury te powiązane zostały ze sobą murowanymi studniami łącznikowymi, w których odkładały się zanieczyszczenia. Woda przepływała rurami do [[ZBIORNIK WODY STARA ORUNIA | zbiornika Orunia]], skąd była przepompowywana do wodociągu miejskiego. W 2010 ujęcie zostało gruntownie zmodernizowane i wyposażone w stację uzdatniania wody. Dostarcza obecnie około 9% wody potrzebnej miastu. {{author: SM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Środowisko i przyroda]] | ||
Aktualna wersja na dzień 18:20, 2 wrz 2022
UJĘCIE WODY PRĘGOWO ( wodociągi). W 1868 podczas badań wzgórza w okolicach Gdańska natrafiono na szczególnie bogate źródła wody o bardzo dobrej jakości na obszarze doliny w okolicach Pręgowa. Po badaniach przeprowadzonych przez Ottona Helma i akcji propagandowej (dowożono do miasta cysternami wodę z przyszłego ujęcia i nagłaśniano entuzjastyczne opinie o jej jakości), w początkach września 1868 przystąpiono do prac pod kierunkiem radcy budowlanego Henocha z Altenburga (w ktorym juz wcześniej zbudował wodociąg), zakończono je 12 listopada tego roku.
Ujęcie zbierało wodę w kanałach ssących (drenażach) leżących od 2 do 4 m pod powierzchnią i przysypanych żwirem. Przedostając się przez pokład żwiru, woda spływała do rur, a żwir działał jak filtr. Rury te powiązane zostały ze sobą murowanymi studniami łącznikowymi, w których odkładały się zanieczyszczenia. Woda przepływała rurami do zbiornika Orunia, skąd była przepompowywana do wodociągu miejskiego. W 2010 ujęcie zostało gruntownie zmodernizowane i wyposażone w stację uzdatniania wody. Dostarcza obecnie około 9% wody potrzebnej miastu.
