TURSKI STANISŁAW, rektor Politechniki Gdańskiej
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File: Stanisław_Turski.jpg |thumb| Stanisław Turski jako rektor Uniwersytetu Warszawskiego]] | [[File: Stanisław_Turski.jpg |thumb| Stanisław Turski jako rektor Uniwersytetu Warszawskiego]] | ||
'''STANISŁAW TURSKI''' (15 V 1906 Sosnowiec – 3 I 1986 Warszawa), naukowiec, rektor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W rodzinnym mieście ukończył Gimnazjum im. Staszica. Studiował w latach 1924–1928 fizykę, astronomię i matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, od 1935 roku doktor. W latach 1924-1928 pracował w Instytucie Matematyki UJ, od 1928 do 1939 w Katedrze Matematyki Akademii Górniczej w Krakowie. W efekcie tzw.''Sonderaktion Krakau'' od listopada 1939 do końca 1940 więzień obozów koncentracyjnych w Sachsenhausen i Dachau, po zwolnieniu zajął się w Krakowie tajnym nauczaniem.<br/><br/> | '''STANISŁAW TURSKI''' (15 V 1906 Sosnowiec – 3 I 1986 Warszawa), naukowiec, rektor [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechniki Gdańskiej]] (PG). W rodzinnym mieście ukończył Gimnazjum im. Staszica. Studiował w latach 1924–1928 fizykę, astronomię i matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, od 1935 roku doktor. W latach 1924-1928 pracował w Instytucie Matematyki UJ, od 1928 do 1939 w Katedrze Matematyki Akademii Górniczej w Krakowie. W efekcie tzw.''Sonderaktion Krakau'' od listopada 1939 do końca 1940 więzień obozów koncentracyjnych w Sachsenhausen i Dachau, po zwolnieniu zajął się w Krakowie tajnym nauczaniem.<br/><br/> | ||
| − | 14 II 1945 mianowany szefem tworzonej w Krakowie Grupy Operacyjnej Ministerstwa Oświaty do spraw PG, która 5 kwietnia do Gdańska. Od 1945 do 1949 kierownik Katedry Matematyki I na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, w 1945-1946 prorektor PG do spraw nauczania, od 1946 profesor nadzwyczajny. 26 VIII 1946 mianowany rektorem PG, pozostawał nim do powołania w 1949 na stanowisko dyrektora Departamentu Studiów Technicznych i Gospodarczych Ministerstwa Oświaty i kierownika Katedry Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej (1949-1950). W 1949 był pierwszym przewodniczącym oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego | + | 14 II 1945 mianowany szefem tworzonej w Krakowie Grupy Operacyjnej Ministerstwa Oświaty do spraw PG, która 5 kwietnia do Gdańska. Od 1945 do 1949 kierownik Katedry Matematyki I na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, w 1945-1946 prorektor PG do spraw nauczania, od 1946 profesor nadzwyczajny. 26 VIII 1946 mianowany rektorem PG, pozostawał nim do powołania w 1949 na stanowisko dyrektora Departamentu Studiów Technicznych i Gospodarczych Ministerstwa Oświaty i kierownika Katedry Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej (1949-1950). W 1949 był pierwszym przewodniczącym oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego.<br/><br/> |
| − | + | Od 1950 do emerytury w 1976 pracownik Uniwersytetu Warszawskiego, 1951–1952 dziekan Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii, 1952–1969 rektor, 1952–1963 kierownik Katedry Matematyki Ogólnej Instytutu Matematyki i Instytutu Maszyn Matematycznych, 1964–1976 kierownik Zakładu Obliczeń Numerycznych. Od 1951 profesor zwyczajny, od 1953 dr hab., od 1976 na emeryturze. Jako rektor PG dążył do wzmocnienia kadrowego uczelni. Pionier rozwoju informatyki i techniki komputerowej. <br/><br/> | |
| − | Od 1950 do emerytury w 1976 pracownik Uniwersytetu Warszawskiego, 1951–1952 dziekan Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii, 1952–1969 rektor, 1952–1963 kierownik Katedry Matematyki Ogólnej Instytutu Matematyki i Instytutu Maszyn Matematycznych, 1964–1976 kierownik Zakładu Obliczeń Numerycznych. Od 1951 profesor zwyczajny, od 1953 dr hab., od 1976 na emeryturze. | + | W latach 1945–1948 członek PPS, od 1948 PZPR. Od 1947 do 1952 był posłem na Sejm. W trakcie i po wydarzeniach marcowych 1968 jego decyzja relegowano ze studiów na UW 34 studentów, 11 zawieszono, zabronił kadrze brania udziału w wiecach studenckich.<br/><br/> |
| − | Jako rektor PG dążył do wzmocnienia kadrowego uczelni. Pionier rozwoju informatyki i techniki komputerowej. W 1975 doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, 24 V 1980 doktor honoris causa PG. W 1946 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1949 roku (w okresie gdańskim) Orderem Sztandaru Pracy I klasy. Od 1945 członek PPS, od 1948 PZPR. Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | W 1975 doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, 24 V 1980 doktor honoris causa PG. W 1946 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1949 roku (w okresie gdańskim) Orderem Sztandaru Pracy I klasy. Od 1945 członek PPS, od 1948 PZPR. Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 09:18, 31 paź 2021
STANISŁAW TURSKI (15 V 1906 Sosnowiec – 3 I 1986 Warszawa), naukowiec, rektor Politechniki Gdańskiej (PG). W rodzinnym mieście ukończył Gimnazjum im. Staszica. Studiował w latach 1924–1928 fizykę, astronomię i matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, od 1935 roku doktor. W latach 1924-1928 pracował w Instytucie Matematyki UJ, od 1928 do 1939 w Katedrze Matematyki Akademii Górniczej w Krakowie. W efekcie tzw.Sonderaktion Krakau od listopada 1939 do końca 1940 więzień obozów koncentracyjnych w Sachsenhausen i Dachau, po zwolnieniu zajął się w Krakowie tajnym nauczaniem.
14 II 1945 mianowany szefem tworzonej w Krakowie Grupy Operacyjnej Ministerstwa Oświaty do spraw PG, która 5 kwietnia do Gdańska. Od 1945 do 1949 kierownik Katedry Matematyki I na Wydziale Inżynierii Lądowej i Wodnej PG, w 1945-1946 prorektor PG do spraw nauczania, od 1946 profesor nadzwyczajny. 26 VIII 1946 mianowany rektorem PG, pozostawał nim do powołania w 1949 na stanowisko dyrektora Departamentu Studiów Technicznych i Gospodarczych Ministerstwa Oświaty i kierownika Katedry Matematyki Stosowanej Politechniki Warszawskiej (1949-1950). W 1949 był pierwszym przewodniczącym oddziału gdańskiego Polskiego Towarzystwa Matematycznego.
Od 1950 do emerytury w 1976 pracownik Uniwersytetu Warszawskiego, 1951–1952 dziekan Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii, 1952–1969 rektor, 1952–1963 kierownik Katedry Matematyki Ogólnej Instytutu Matematyki i Instytutu Maszyn Matematycznych, 1964–1976 kierownik Zakładu Obliczeń Numerycznych. Od 1951 profesor zwyczajny, od 1953 dr hab., od 1976 na emeryturze. Jako rektor PG dążył do wzmocnienia kadrowego uczelni. Pionier rozwoju informatyki i techniki komputerowej.
W latach 1945–1948 członek PPS, od 1948 PZPR. Od 1947 do 1952 był posłem na Sejm. W trakcie i po wydarzeniach marcowych 1968 jego decyzja relegowano ze studiów na UW 34 studentów, 11 zawieszono, zabronił kadrze brania udziału w wiecach studenckich.
W 1975 doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, 24 V 1980 doktor honoris causa PG. W 1946 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, w 1949 roku (w okresie gdańskim) Orderem Sztandaru Pracy I klasy. Od 1945 członek PPS, od 1948 PZPR. Pochowany w Warszawie na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
