TRÓJCA ŚWIĘTA, obraz ołtarzowy
| < Poprzednie | Następne > |
TRÓJCA ŚWIĘTA (Pietas Domini), obraz z kwatery głównej ołtarza w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Powstał z fundacji bractwa św. Jerzego, pierwotnie znajdował się przy filarze naprzeciw kaplicy bractwa. Wykonany w technice tempery na drewnie z użyciem złotej folii. Datowany zgodnie z analizą stylistyczną na około 1425–1430 rok.
Tablica ukazuje Boga Ojca podtrzymującego ciało Chrystusa, na którego karku siedzi Gołębica, symbol Ducha Świętego. W tle czterej aniołowie rozpościerają brokatową tkaninę. Motyw ikonograficzny został powiązany z obrazem Pitié de Nostre-Seigneur, wymienionym w inwentarzu księcia de Berry, jednak zniszczonym w 1410 roku. Ukazuje on idee odkupienia: Bóg Ojciec prezentuje ciało Syna na znak odkupienia grzechów ludzkości.
Autorstwo dzieła nie jest rozpoznane, najprawdopodobniej jest to import niderlandzki. Pod względem stylistycznym wskazuje się na analogie z twórczością Mistrza Franckego oraz na miejsce kształcenia artysty: przypuszczalnie na terenach Niderlandów. Postrzegany jako dzieło wysokiej klasy i ze względu na prestiżowe pochodzenie spoza granic Gdańska, obraz był wzorem dla
tryptyku Trójcy Świętej, fundacji cechu szewców.
Zaginiony podczas II wojny światowej, został odnaleziony w 1999 roku w magazynach Staatliche Museen zu Berlin-Preußischer Kulturbesitz, następnie w Gemäldegalerie jako depozyt Konsystorza Ewangelickiego w Berlinie. W 2020 zwrócony gdańskiemu kościołowi NMP.
