Tekst źródłowy strony TOMASZEWSKA-SOBKO GRAŻYNA, rzeźbiarka, kuratorka

{{web}}
'''GRAŻYNA TOMASZEWSKA-SOBKO''' (ur. 9 VIII 1966 Gdańsk), rzeźbiarka, kuratorka, animatorka i koordynatorka działań artystycznych. W latach 1986–1991 studiowała na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Edwarda Sitka w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku ([[AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU | Akademia Sztuk Pięknych]]). Dyplom w pracowni prof. Mariusza Kulpy uzyskała w 1991 roku. Prócz rzeźby zajmuje się także malarstwem, rysunkiem i fotografią.<br/><br/>
W 1992 założyła Galerię Żak w [[KLUB STUDENTÓW WYBRZEŻA ŻAK | Klubie Studentów Wybrzeża Żak]], którą prowadziła do 2009, promując młodych artystów trójmiejskich, a także organizując twórcze konfrontacje z artystami starszego pokolenia. W latach 2006–2009 jako kierownik artystyczny przewodziła takim przedsięwzięciom jak „Gdańsk Druskiennikom”, „Obraz Gdański” oraz „Bramy i portale Gdańska”, podczas których również współtworzyła powstające obrazy zbiorowe. Od 2009 pracuje jako kurator w [[GDAŃSKA GALERIA MIEJSKA | Gdańskiej Galerii Miejskiej]], gdzie w 2011 założyła Pracownię Artystyczną Gdańskiej Galerii Miejskiej, w której prowadzi warsztaty i zajęcia plastyczne (między innymi z technik graficznych i ceramiki) dla dzieci i dorosłych. Jest pomysłodawczynią i kuratorką Gdańskiego Biennale Sztuki, którego pierwsza edycja odbyła się w 2010.<br/><br/>
Autorka felietonów, wstępów do katalogów, tekstów o sztuce. Publikowała między innymi w [[AUTOGRAF | „Autografie”]], [[LITERY | „Literach”]], „Gazecie Świętojańskiej”. Brała udział w wielu plenerach rzeźbiarskich i sympozjach, między innymi w Wesołowie (1993), Rodowie (1994), Elblągu (1997), Zakopanem (2007). Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych między innymi w Galerii 78 w Gdyni (1999), Domu Sztuki w Gdańsku (2002), Składnicy Sztuk w Olsztynie (2005), Galerii Sofa w Druskiennikach na Litwie (2005) i Galerii EL w Elblągu (z Martą Branicką, 2006) oraz blisko 50 ekspozycjach zbiorowych.<br/><br/> 
Tworzy jednorodne i spójne tematycznie cykle, posługując się organicznymi kształtami. Wśród nich należy wymienić cykle ''Labirynty'' (1993–1997), ''Kokony'' (1998–2003), ''Archeologia mityczna'' (2002–2005), ''Hybrydy'' (2005–2010). W obiektach pt. ''Latacz'', ''Monster'' czy ''Syrena'' odwołuje się do zdjęć rentgenowskich, tworząc wizerunki mitycznych, odrealnionych stworzeń, które niepokoją i zaciekawiają swoją biologiczną formą. Rzeźby pt. ''Gryf'' czy ''Epitafium'' nasuwają odbiorcy skojarzenia z archeologią i wykopaliskami, odkrywając przed nim zachowane w skałach fragmenty żywych organizmów. {{author: KP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]