TAUBE EMIL HEINRICH, pastor, superintendent Prus Zachodnich
(wstawianie ilustracji LM (5.11.2020)) |
|||
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File:Emil_Heinrich_Taube.jpg|thumb|Kamienica przy Langgasse 29 (ul. Długa) należąca od 1890 do kupca Ludwiga Emila Sebastiana (1847–1914), w której w wynajętych pomieszczeniach mieszkał Emil Heinrich Taube; na parterze witryna sklepu właściciela z wyrobami lnianymi i bielizną pościelową; w 1907 kamienicę nabył jubiler [[STUMPF ERICH ALBERT MORITZ | Erich Albert Moritz Stumpf]], koniec XIX wieku, fot. [[KUHN RUDOLF THEODOR ROBERT | Rudolf Theodor Robert Kuhn]]]] | + | [[File:Emil_Heinrich_Taube.jpg|thumb|Kamienica przy Langgasse 29 (ul. Długa) należąca od 1890 do kupca Ludwiga Emila Sebastiana (1847–1914), w której w wynajętych pomieszczeniach mieszkał Emil Heinrich Taube; na parterze witryna sklepu właściciela z wyrobami lnianymi i bielizną pościelową; w 1907 kamienicę nabył jubiler [[STUMPF ERICH ALBERT MORITZ, złotnik | Erich Albert Moritz Stumpf]], koniec XIX wieku, fot. [[KUHN RUDOLF THEODOR ROBERT, fotografik| Rudolf Theodor Robert Kuhn]]]] |
| − | '''EMIL HEINRICH TAUBE''' (1819 Bad Liebenwerda, Brandenburgia – 15 XII 1892 Gdańsk), pastor, urzędnik państwowy. | + | '''EMIL HEINRICH TAUBE''' (15 XII 1819 Bad Liebenwerda, Brandenburgia – 15 XII 1892 Gdańsk), pastor, urzędnik państwowy. W latach 1831– |
| + | 1840 uczył się w gimnazjum w Zeitz, przez trzy lata studiował teologię w Halle, doktor teologii. W 1844 pomocnik kaznodziei w Giebichenstein koło Halle. Wyświęcony 27 X 1845 w Berlinie, był kaznodzieją pomocniczym w Güstrow w Uckermark. W latach 1849–1864 pastor w Unterbarmen, w 1864 także superintendent diecezji Elberfeld-Barmen i radca rządowy. Od 1864 starszy pastor w Bydgoszczy i superintendent, otrzymał także stanowisko radcy konsystorza prowincji poznańskiej. <br/><br/> | ||
| + | Po powstaniu w 1878 prowincji Prusy Zachodnie (Westpreußen) z siedzibą w Gdańsku, 1 IX 1883 mianowany został jej generalnym superintendentem, czyli zwierzchnikiem kościoła ewangelickiego tej prowincji w imieniu cesarza, który będąc głową kościoła protestanckiego w Niemczech zarządzał nim poprzez terenowych superintendentów, powoływanych na stanowisko i wynagradzanych przez władze państwowe. Należąc do konsystorza w Królewcu, nadrzędnego dla prowincji Prusy Wschodnie i Prusy Zachodnie, początkowo tam rezydował, po utworzeniu 1 XI 1886 odrębnego konsystorza w Gdańsku objął tę funkcję i przeniósł się nad Motławę. Jego biuro znajdowało się przy Schäferei 11 (ul. Szafarnia). W 1892 mieszkał przy Langgasse 29 (ul. Długa). Zmarł na udar mózgu. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]][[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 09:47, 25 sie 2023
EMIL HEINRICH TAUBE (15 XII 1819 Bad Liebenwerda, Brandenburgia – 15 XII 1892 Gdańsk), pastor, urzędnik państwowy. W latach 1831–
1840 uczył się w gimnazjum w Zeitz, przez trzy lata studiował teologię w Halle, doktor teologii. W 1844 pomocnik kaznodziei w Giebichenstein koło Halle. Wyświęcony 27 X 1845 w Berlinie, był kaznodzieją pomocniczym w Güstrow w Uckermark. W latach 1849–1864 pastor w Unterbarmen, w 1864 także superintendent diecezji Elberfeld-Barmen i radca rządowy. Od 1864 starszy pastor w Bydgoszczy i superintendent, otrzymał także stanowisko radcy konsystorza prowincji poznańskiej.
Po powstaniu w 1878 prowincji Prusy Zachodnie (Westpreußen) z siedzibą w Gdańsku, 1 IX 1883 mianowany został jej generalnym superintendentem, czyli zwierzchnikiem kościoła ewangelickiego tej prowincji w imieniu cesarza, który będąc głową kościoła protestanckiego w Niemczech zarządzał nim poprzez terenowych superintendentów, powoływanych na stanowisko i wynagradzanych przez władze państwowe. Należąc do konsystorza w Królewcu, nadrzędnego dla prowincji Prusy Wschodnie i Prusy Zachodnie, początkowo tam rezydował, po utworzeniu 1 XI 1886 odrębnego konsystorza w Gdańsku objął tę funkcję i przeniósł się nad Motławę. Jego biuro znajdowało się przy Schäferei 11 (ul. Szafarnia). W 1892 mieszkał przy Langgasse 29 (ul. Długa). Zmarł na udar mózgu.
