STRUTIUS THOMAS, organista, kompozytor

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
 
(Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez jednego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
 
{{web}}
 
{{web}}
'''THOMAS STRUTIUS''' (Strucius, Strutz; 1621 Starogard Gdański – pochowany 5 X 1678 Gdańsk), organista i kompozytor. Najwybitniejszy z rodziny muzyków działającej w Gdańsku, Starogardzie Gdańskim i Toruniu. W 1647 roku otrzymał gdańskie prawa obywatelskie. W latach 1642–1668 organista w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. Współpracował z rektorem [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]] [[MAUKISCH JOHANN | Johannem Maukischem]]. Od roku 1668 organista [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny]]. Jego twórczość odegrała istotną rolę w kształtowaniu protestanckiej tradycji muzycznej Gdańska (zob. [[MUZYKA | muzyka]]). Najliczniejszą grupą kompozycji stanowiły pieśni religijne do tekstów Johanna Maukischa. Utwory dramatyczne Strutiusa zapoczątkowały rozwój gdańskiej twórczości oratoryjno-pasyjnej, a małoobsadowe koncerty kościelne stały się uzupełnieniem gdańskiego stylu koncertującego. Autor charakterystycznych dla życia muzycznego Gdańska kompozycji okolicznościowych z okazji zaślubin czy dla uczczenia śmierci. W jego twórczości znajduje się również instrumentalna ''Sonata a 8''. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]
+
'''THOMAS STRUTIUS''' (Strucius, Strutz) (1621 Starogard Gdański – pochowany 5 X 1678 Gdańsk), organista i kompozytor. Najwybitniejszy z rodziny muzyków działającej w Gdańsku, Starogardzie Gdańskim i Toruniu. W czerwcu 1639 zapisany został do gdańskiego [[GIMNAZJUM AKADEMICKIE | Gimnazjum Akademickiego]], 1 II 1647 otrzymał [[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. W latach 1642–1668 organista w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]]. Współpracował z rektorem Gimnazjum Akademickiego [[MAUKISCH JOHANN, rektor Gimnazjum Akademickiego | Johannem Maukischem]]. Od 1668 organista [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]]. <br/><br/>
 +
Jego twórczość odegrała istotną rolę w kształtowaniu protestanckiej tradycji muzycznej Gdańska (zob. [[MUZYKA | muzyka]]). Najliczniejszą grupą kompozycji stanowiły pieśni religijne do tekstów Johanna Maukischa. Utwory dramatyczne jego autorstwa zapoczątkowały rozwój gdańskiej twórczości oratoryjno-pasyjnej, a małoobsadowe koncerty kościelne stały się uzupełnieniem gdańskiego stylu koncertującego. Autor charakterystycznych dla życia muzycznego Gdańska kompozycji okolicznościowych z okazji zaślubin czy dla uczczenia śmierci. W jego twórczości znajduje się również instrumentalna ''Sonata a 8''. <br/><br/>
 +
Był dwukrotnie żonaty, po raz drugi w 1662 w kościele św. Trójcy z Anną Marią, córką Johanna Krügera. Ojciec Jacoba, w kwietniu 1654 zapisanego do Gimnazjum Akademickiego, Nathanaela, do tegoż Gimnazjum zapisanego w kwietniu 1665, a także Thomasa i Gottfrieda, dwukrotnie wpisany na listę uczniów rozpoczynających naukę w tymże Gimnazjum: po raz pierwszy z Nathanaelem w 1665 i już tylko we dwójkę ponownie w grudniu 1771, kiedy zapisano ich do czwartej (drugiej) klasy Gimnazjum Akademickiego. Widocznie w 1665 okazali się jeszcze zbyt młodzi na gimnazjalną naukę. {{author: DP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] <br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/>
 +
 
 +
'''Bibliografia''': <br/>
 +
''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 313.<br/>
 +
''Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814'', wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 136, 179, 205, 223.<br/>
 +
Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 400.

Aktualna wersja na dzień 20:27, 27 mar 2024

THOMAS STRUTIUS (Strucius, Strutz) (1621 Starogard Gdański – pochowany 5 X 1678 Gdańsk), organista i kompozytor. Najwybitniejszy z rodziny muzyków działającej w Gdańsku, Starogardzie Gdańskim i Toruniu. W czerwcu 1639 zapisany został do gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, 1 II 1647 otrzymał obywatelstwo Gdańska. W latach 1642–1668 organista w kościele św. Trójcy. Współpracował z rektorem Gimnazjum Akademickiego Johannem Maukischem. Od 1668 organista kościoła Najświętszej Marii Panny.

Jego twórczość odegrała istotną rolę w kształtowaniu protestanckiej tradycji muzycznej Gdańska (zob. muzyka). Najliczniejszą grupą kompozycji stanowiły pieśni religijne do tekstów Johanna Maukischa. Utwory dramatyczne jego autorstwa zapoczątkowały rozwój gdańskiej twórczości oratoryjno-pasyjnej, a małoobsadowe koncerty kościelne stały się uzupełnieniem gdańskiego stylu koncertującego. Autor charakterystycznych dla życia muzycznego Gdańska kompozycji okolicznościowych z okazji zaślubin czy dla uczczenia śmierci. W jego twórczości znajduje się również instrumentalna Sonata a 8.

Był dwukrotnie żonaty, po raz drugi w 1662 w kościele św. Trójcy z Anną Marią, córką Johanna Krügera. Ojciec Jacoba, w kwietniu 1654 zapisanego do Gimnazjum Akademickiego, Nathanaela, do tegoż Gimnazjum zapisanego w kwietniu 1665, a także Thomasa i Gottfrieda, dwukrotnie wpisany na listę uczniów rozpoczynających naukę w tymże Gimnazjum: po raz pierwszy z Nathanaelem w 1665 i już tylko we dwójkę ponownie w grudniu 1771, kiedy zapisano ich do czwartej (drugiej) klasy Gimnazjum Akademickiego. Widocznie w 1665 okazali się jeszcze zbyt młodzi na gimnazjalną naukę. DP







Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 313.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 136, 179, 205, 223.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 4, 400.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania