SKOLIMOWSKI LECH, aktor
| (Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | [[File: 1_Lech_Skolimowski.jpeg |thumb| Lech Skolimowski (z prawej), Zbigniew Bogdański i Andrzej Juszczyk w sztuce ''Przerwa w podróży'', Teatr Wybrzeże]] | + | [[File: 1_Lech_Skolimowski.jpeg |thumb| Lech Skolimowski (z prawej), [[BOGDAŃSKI ZBIGNIEW, aktor, reżyser | Zbigniew Bogdański]] i Andrzej Juszczyk w sztuce ''Przerwa w podróży'', Teatr Wybrzeże]] |
'''LECH SKOLIMOWSKI''' (22 III 1927 Warszawa – 18 II 1980 Gdańsk) aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, prawnik. Syn Józefa Jana, prawnika, i Czesławy Jadwigi z Jungiczów. Uczył się na tajnych kompletach, maturę uzyskał w Liceum im. Stanisława Staszica w Lublinie. W latach 1946–1948 dziennikarz w „Gazecie Lubelskiej”. W 1948–1950 recytator w kierowanym przez Jerzego Pleśniarowicza zespole „żywego słowa” Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik" i w lubelskim oddziale Centralnych Zespołów Artystycznych Państwowej Organizacji Imprez Artystycznych ARTOS (objeżdżał też z jego zespołem Lubelskie i Białostockie). Studiował równocześnie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1951 absolwent prawa. W latach 1950–1952, 1954–1955 i 1957–1960 występował w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie debiutował rolą Posła ze stolicy Gniezna w ''Balladynie'' Juliusza Słowackiego w reżyserii Zofii Modrzewskiej. W 1953 ponownie występował w ARTOS-ie oraz zdał eksternistyczny egzamin estradowy. W sezonie 1955/1956 występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. W maju 1958 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. W sezonie 1959/1960 występował także w Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. <br/><br/> | '''LECH SKOLIMOWSKI''' (22 III 1927 Warszawa – 18 II 1980 Gdańsk) aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, prawnik. Syn Józefa Jana, prawnika, i Czesławy Jadwigi z Jungiczów. Uczył się na tajnych kompletach, maturę uzyskał w Liceum im. Stanisława Staszica w Lublinie. W latach 1946–1948 dziennikarz w „Gazecie Lubelskiej”. W 1948–1950 recytator w kierowanym przez Jerzego Pleśniarowicza zespole „żywego słowa” Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik" i w lubelskim oddziale Centralnych Zespołów Artystycznych Państwowej Organizacji Imprez Artystycznych ARTOS (objeżdżał też z jego zespołem Lubelskie i Białostockie). Studiował równocześnie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1951 absolwent prawa. W latach 1950–1952, 1954–1955 i 1957–1960 występował w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie debiutował rolą Posła ze stolicy Gniezna w ''Balladynie'' Juliusza Słowackiego w reżyserii Zofii Modrzewskiej. W 1953 ponownie występował w ARTOS-ie oraz zdał eksternistyczny egzamin estradowy. W sezonie 1955/1956 występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. W maju 1958 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. W sezonie 1959/1960 występował także w Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze. <br/><br/> | ||
| − | Od sezonu 1960/1961 na stałe aktor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]], z przerwą w latach 1967–1969, kiedy był instruktorem jeździectwa w klubie „Start” w Gdyni. Najważniejsze teatralne role to: Hetman w ''Weselu'' Stanisława Wyspiańskiego, w reżyserii [[GOLIŃSKI JERZY | Jerzego Golińskiego]] (1960), Drugi w ''Za dużo dobrego na raz'' Vratislava Blažka, w reżyserii Jana Fiszera (którego jednocześnie był asystentem, 1962), Felicjan Dulski w ''Moralności pani Dulskiej'' Gabrieli Zapolskiej, w reżyserii [[MILSKI STANISŁAW | Stanisława Milskiego]] (1963), Milord Rydyng w ''Henryku VI na łowach'' Wojciecha Bogusławskiego, w reżyserii [[SZALAWSKI ANDRZEJ| Andrzeja Szalawskiego]] (1966), Dyndalski w ''Zemście'' Aleksandra Fredry, w reżyserii [[BOGDAŃSKI ZBIGNIEW | Zbigniewa Bogdańskiego]] (1970), Arżanow w ''Termopilach polskich'' Tadeusz Micińskiego, w reżyserii [[OKOPIŃSKI MAREK | Marka Okopińskiego]] (1970), Doktor w ''Arlekinie z Zielonego Przylądka'' Evaristo Gherardiego, w reżyserii Abdellaha Drissiego (1974), Ksiądz w ''Hamlecie'' Williama Shakespeare’a, w reżyserii Marka Okopińskiego (1974).<br/><br/> | + | Od sezonu 1960/1961 na stałe aktor [[TEATR WYBRZEŻE | Teatru Wybrzeże]], z przerwą w latach 1967–1969, kiedy był instruktorem jeździectwa w klubie „Start” w Gdyni. Najważniejsze teatralne role to: Hetman w ''Weselu'' Stanisława Wyspiańskiego, w reżyserii [[GOLIŃSKI JERZY, aktor, reżyser, wykładowca | Jerzego Golińskiego]] (1960), Drugi w ''Za dużo dobrego na raz'' Vratislava Blažka, w reżyserii Jana Fiszera (którego jednocześnie był asystentem, 1962), Felicjan Dulski w ''Moralności pani Dulskiej'' Gabrieli Zapolskiej, w reżyserii [[MILSKI STANISŁAW, aktor, reżyser | Stanisława Milskiego]] (1963), Milord Rydyng w ''Henryku VI na łowach'' Wojciecha Bogusławskiego, w reżyserii [[SZALAWSKI ANDRZEJ, aktor, reżyser| Andrzeja Szalawskiego]] (1966), Dyndalski w ''Zemście'' Aleksandra Fredry, w reżyserii [[BOGDAŃSKI ZBIGNIEW, aktor, reżyser | Zbigniewa Bogdańskiego]] (1970), Arżanow w ''Termopilach polskich'' Tadeusz Micińskiego, w reżyserii [[OKOPIŃSKI MAREK, aktor, reżyser, dyrektor teatrów | Marka Okopińskiego]] (1970), Doktor w ''Arlekinie z Zielonego Przylądka'' Evaristo Gherardiego, w reżyserii Abdellaha Drissiego (1974), Ksiądz w ''Hamlecie'' Williama Shakespeare’a, w reżyserii Marka Okopińskiego (1974).<br/><br/> |
| − | W latach 1961–1976 występował w Teatrze Polskiego Radia, między innymi w ''714 wzywa pomocy'' Johna Castle’a i Arthura Haileya, w reżyserii Jana Bołgatego (1961), ''Nad Niemnem'' Elizy Orzeszkowej, w reżyserii [[RADOWICZ KAZIMIERZ PIOTR | Kazimierza Radowicza]] (1972), ''Starych marynarzach'' Jorge Amado, w reżyserii [[SZCZEPKOWSKA MALWINA| Malwiny Szczepkowskiej]] (1976) czy ''Małym zjeździe koleżeńskim'' Andrzeja Twerdochliba, w reżyserii | + | W latach 1961–1976 występował w Teatrze Polskiego Radia, między innymi w ''714 wzywa pomocy'' Johna Castle’a i Arthura Haileya, w reżyserii [[GOSK JAN, kapitan Marynarki Wojennej, aktor, reżyser | Jana Bołgatego]] (1961), ''Nad Niemnem'' Elizy Orzeszkowej, w reżyserii [[RADOWICZ KAZIMIERZ PIOTR, dziennikarz, pisarz | Kazimierza Radowicza]] (1972), ''Starych marynarzach'' Jorge Amado, w reżyserii [[SZCZEPKOWSKA MALWINA, pisarka, reżyser| Malwiny Szczepkowskiej]] (1976) czy ''Małym zjeździe koleżeńskim'' [[TWERDOCHLIB ANDRZEJ, prozaik, scenarzysta filmowy | Andrzeja Twerdochliba]], w reżyserii Jan Bołgatego (1976).<br/><br/> |
| − | Występował również w Teatrze Telewizji, między innymi w spektaklach: ''Za tych co na górze'' Jerzego Jesionowskiego (1966), ''Zamach'' Tadeusza Brezy i Stanisława Dygata (1967) oraz ''Pokusie'' Jana Pawła Gawlika (1968) – wszystkie w reżyserii [[ŁASTAWIECKI KAZIMIERZ | Kazimierza Łastawieckiego]], a także w ''Justynie'' Elizy Orzeszkowej, w reżyserii Marka Okopińskiego (1974) i w ''Procesie Alberta Forstera'' Jacka Kotlicy, w reżyserii [[AFANASJEW JERZY | Jerzego Afanasjewa]] (1980). Grał także w filmach, między innymi: ''Krzyżacy'' (1960) – w dwóch rolach: chana tatarskiego oraz herolda wręczającego miecze królowi Władysławowi Jagielle, ''Pamiętniku pani Hanki'' (1963), ''Promie'' (1970), ''Seksolatkach'' (1971), ''Hubalu'' (1973), ''Potopie'' (1974), 4. odcinku serialu TV ''Polskie drogi'' (1976).<br/><br/> | + | Występował również w Teatrze Telewizji, między innymi w spektaklach: ''Za tych co na górze'' Jerzego Jesionowskiego (1966), ''Zamach'' Tadeusza Brezy i Stanisława Dygata (1967) oraz ''Pokusie'' Jana Pawła Gawlika (1968) – wszystkie w reżyserii [[ŁASTAWIECKI KAZIMIERZ, aktor, reżyser, dyrektor teatru | Kazimierza Łastawieckiego]], a także w ''Justynie'' Elizy Orzeszkowej, w reżyserii Marka Okopińskiego (1974) i w ''Procesie Alberta Forstera'' [[KOTLICA JACEK, poeta, prozaik | Jacka Kotlicy]], w reżyserii [[AFANASJEW JERZY, reżyser, poeta, pisarz | Jerzego Afanasjewa]] (1980). Grał także w filmach, między innymi: ''Krzyżacy'' (1960) – w dwóch rolach: chana tatarskiego oraz herolda wręczającego miecze królowi Władysławowi Jagielle, ''Pamiętniku pani Hanki'' (1963), ''Promie'' (1970), ''Seksolatkach'' (1971), ''Hubalu'' (1973), ''Potopie'' (1974), 4. odcinku serialu TV ''Polskie drogi'' (1976).<br/><br/> |
| − | Żonaty był z [[LASSOTA-SKOLIMOWSKA TERESA | Teresą z domu Lassotą]]. Pochowany wraz z nią na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author: JANSZ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Żonaty był z [[LASSOTA-SKOLIMOWSKA TERESA, aktorka | Teresą z domu Lassotą]]. Pochowany wraz z nią na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5]], Łostowickim. {{author: JANSZ}}[[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Aktualna wersja na dzień 19:48, 4 gru 2022
LECH SKOLIMOWSKI (22 III 1927 Warszawa – 18 II 1980 Gdańsk) aktor teatralny, filmowy i telewizyjny, prawnik. Syn Józefa Jana, prawnika, i Czesławy Jadwigi z Jungiczów. Uczył się na tajnych kompletach, maturę uzyskał w Liceum im. Stanisława Staszica w Lublinie. W latach 1946–1948 dziennikarz w „Gazecie Lubelskiej”. W 1948–1950 recytator w kierowanym przez Jerzego Pleśniarowicza zespole „żywego słowa” Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik" i w lubelskim oddziale Centralnych Zespołów Artystycznych Państwowej Organizacji Imprez Artystycznych ARTOS (objeżdżał też z jego zespołem Lubelskie i Białostockie). Studiował równocześnie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1951 absolwent prawa. W latach 1950–1952, 1954–1955 i 1957–1960 występował w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie debiutował rolą Posła ze stolicy Gniezna w Balladynie Juliusza Słowackiego w reżyserii Zofii Modrzewskiej. W 1953 ponownie występował w ARTOS-ie oraz zdał eksternistyczny egzamin estradowy. W sezonie 1955/1956 występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. W maju 1958 zdał eksternistyczny egzamin aktorski. W sezonie 1959/1960 występował także w Teatrze Ziemi Lubuskiej w Zielonej Górze.
Od sezonu 1960/1961 na stałe aktor Teatru Wybrzeże, z przerwą w latach 1967–1969, kiedy był instruktorem jeździectwa w klubie „Start” w Gdyni. Najważniejsze teatralne role to: Hetman w Weselu Stanisława Wyspiańskiego, w reżyserii Jerzego Golińskiego (1960), Drugi w Za dużo dobrego na raz Vratislava Blažka, w reżyserii Jana Fiszera (którego jednocześnie był asystentem, 1962), Felicjan Dulski w Moralności pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej, w reżyserii Stanisława Milskiego (1963), Milord Rydyng w Henryku VI na łowach Wojciecha Bogusławskiego, w reżyserii Andrzeja Szalawskiego (1966), Dyndalski w Zemście Aleksandra Fredry, w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (1970), Arżanow w Termopilach polskich Tadeusz Micińskiego, w reżyserii Marka Okopińskiego (1970), Doktor w Arlekinie z Zielonego Przylądka Evaristo Gherardiego, w reżyserii Abdellaha Drissiego (1974), Ksiądz w Hamlecie Williama Shakespeare’a, w reżyserii Marka Okopińskiego (1974).
W latach 1961–1976 występował w Teatrze Polskiego Radia, między innymi w 714 wzywa pomocy Johna Castle’a i Arthura Haileya, w reżyserii Jana Bołgatego (1961), Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej, w reżyserii Kazimierza Radowicza (1972), Starych marynarzach Jorge Amado, w reżyserii Malwiny Szczepkowskiej (1976) czy Małym zjeździe koleżeńskim Andrzeja Twerdochliba, w reżyserii Jan Bołgatego (1976).
Występował również w Teatrze Telewizji, między innymi w spektaklach: Za tych co na górze Jerzego Jesionowskiego (1966), Zamach Tadeusza Brezy i Stanisława Dygata (1967) oraz Pokusie Jana Pawła Gawlika (1968) – wszystkie w reżyserii Kazimierza Łastawieckiego, a także w Justynie Elizy Orzeszkowej, w reżyserii Marka Okopińskiego (1974) i w Procesie Alberta Forstera Jacka Kotlicy, w reżyserii Jerzego Afanasjewa (1980). Grał także w filmach, między innymi: Krzyżacy (1960) – w dwóch rolach: chana tatarskiego oraz herolda wręczającego miecze królowi Władysławowi Jagielle, Pamiętniku pani Hanki (1963), Promie (1970), Seksolatkach (1971), Hubalu (1973), Potopie (1974), 4. odcinku serialu TV Polskie drogi (1976).
Żonaty był z Teresą z domu Lassotą. Pochowany wraz z nią na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
