SIEŃ GDAŃSKA
| Linia 10: | Linia 10: | ||
[[File: Sień_Gdańska_4.JPG |thumb| Sień Gdańska, 2021]] | [[File: Sień_Gdańska_4.JPG |thumb| Sień Gdańska, 2021]] | ||
'''SIEŃ GDAŃSKA''' (Danziger Diele), na parterze kamienicy przy Długim Targu 43, w tzw. Nowym Domu Ławy, miejscu obrad gdańskiego Sądu Ławniczego, następnie, do końca XIX wieku, zajmowana przez pruskie, potem niemieckie instytucje sądowe: w latach 1794–1807, 1814–1879 Sąd Handlowo-Morski (Königliches Commerz- und Admiralitäts-Collegium), prowadzący także rejestr sądowy firm handlowych i przemysłowych; [[SĄDOWNICTWO W GDAŃSKU | sądownictwo]]), 1879–1900 Kammer für Handelschaften (izba handlowa sądu miejskiego).<br/><br/> | '''SIEŃ GDAŃSKA''' (Danziger Diele), na parterze kamienicy przy Długim Targu 43, w tzw. Nowym Domu Ławy, miejscu obrad gdańskiego Sądu Ławniczego, następnie, do końca XIX wieku, zajmowana przez pruskie, potem niemieckie instytucje sądowe: w latach 1794–1807, 1814–1879 Sąd Handlowo-Morski (Königliches Commerz- und Admiralitäts-Collegium), prowadzący także rejestr sądowy firm handlowych i przemysłowych; [[SĄDOWNICTWO W GDAŃSKU | sądownictwo]]), 1879–1900 Kammer für Handelschaften (izba handlowa sądu miejskiego).<br/><br/> | ||
| − | Władze Gdańska, zainspirowane dużym zainteresowaniem wystawą ''Danziger Zimmer'' (Pokój Gdański), ukazującą wnętrza dawnego gdańskiego domu patrycjusza, a prezentowaną przez [[GIEŁDZIŃSKI LESSER | Lessera Giełdzińskiego]] (z wykorzystaniem jego zbiorów) w maju 1895 roku w Domu Rzemiosła w Królewcu, oraz jego ofertą z 1897, aby podobną ekspozycję stworzyć w Gdańsku, podjęły decyzję o wyłączeniu kamieniczki Długi Targ 43, będącej własnością gminy miejskiej, z gestii sądu i urządzeniu tam na parterze ekspozycji. Lesser Giełdziński przekazał na ten cel około 200 różnych dzieł rzemiosła artystycznego i sztychów ze swoich zbiorów. Rozmieszczone zostały, jak i inne pozyskane przez władze miasta, na parterze i galerii, do której prowadziły drewniane schody. Ściany wyłożono holenderskimi flizami, na ścianie północnej umieszczony barokowy kominek. Na jej nowym stropie umieszczono malowidło pochodzące z dawnego domu [[KABRUN JAKOB | Jakoba Kabruna]] przy ul. Długiej 9, odrestaurowane przez [[STRYOWSKI WILHELM AUGUST | Augusta Wilhelma Stryowskiego]]. Całość otrzymała wystrój baroku z XVII wieku. Uroczystego otwarcia dokonano 16 XI 1901. W 1902 znajdowało się tu 120 eksponatów, w tym: 17 mebli – kredens z witrynami, szafy, stoły; z rzemiosła artystycznego 21 wilkomów (puchary cechowe) i 19 godeł gdańskich cechów; 31 innych przedmiotów, cztery modele statków podwieszone do stropu – dwa statki handlowe, fregata i karawela. Na ścianach zawieszono mosiężne blakiery, a także dwa drzeworyty oraz 26 miedziorytów i litografii pod szkłem. W następnych latach wystrój był zmieniany i uzupełniany.<br/><br/> | + | Władze Gdańska, zainspirowane dużym zainteresowaniem wystawą ''Danziger Zimmer'' (Pokój Gdański), ukazującą wnętrza dawnego gdańskiego domu patrycjusza, a prezentowaną przez [[GIEŁDZIŃSKI LESSER, kupiec, kolekcjoner | Lessera Giełdzińskiego]] (z wykorzystaniem jego zbiorów) w maju 1895 roku w Domu Rzemiosła w Królewcu, oraz jego ofertą z 1897, aby podobną ekspozycję stworzyć w Gdańsku, podjęły decyzję o wyłączeniu kamieniczki Długi Targ 43, będącej własnością gminy miejskiej, z gestii sądu i urządzeniu tam na parterze ekspozycji. Lesser Giełdziński przekazał na ten cel około 200 różnych dzieł rzemiosła artystycznego i sztychów ze swoich zbiorów. Rozmieszczone zostały, jak i inne pozyskane przez władze miasta, na parterze i galerii, do której prowadziły drewniane schody. Ściany wyłożono holenderskimi flizami, na ścianie północnej umieszczony barokowy kominek. Na jej nowym stropie umieszczono malowidło pochodzące z dawnego domu [[KABRUN JAKOB, kupiec, kolekcjoner | Jakoba Kabruna]] przy ul. Długiej 9, odrestaurowane przez [[STRYOWSKI WILHELM AUGUST, artysta malarz, patron gdańskiej ulicy | Augusta Wilhelma Stryowskiego]]. Całość otrzymała wystrój baroku z XVII wieku. Uroczystego otwarcia dokonano 16 XI 1901. W 1902 znajdowało się tu 120 eksponatów, w tym: 17 mebli – kredens z witrynami, szafy, stoły; z rzemiosła artystycznego 21 wilkomów (puchary cechowe) i 19 godeł gdańskich cechów; 31 innych przedmiotów, cztery modele statków podwieszone do stropu – dwa statki handlowe, fregata i karawela. Na ścianach zawieszono mosiężne blakiery, a także dwa drzeworyty oraz 26 miedziorytów i litografii pod szkłem. W następnych latach wystrój był zmieniany i uzupełniany.<br/><br/> |
Po 1933 usunięto z niej wszelkie wzmianki o Lesserze Giełdzińskim, w 1938 – pod pretekstem prac konserwatorskich – usunięto jego zbiory. Do 1943 była jedną z ważniejszych miejskich atrakcji, w końcowej fazie II wojny światowej zbiory uległy rozproszeniu, ocalały jedynie pojedyncze obiekty z kolekcji.<br/><br/> | Po 1933 usunięto z niej wszelkie wzmianki o Lesserze Giełdzińskim, w 1938 – pod pretekstem prac konserwatorskich – usunięto jego zbiory. Do 1943 była jedną z ważniejszych miejskich atrakcji, w końcowej fazie II wojny światowej zbiory uległy rozproszeniu, ocalały jedynie pojedyncze obiekty z kolekcji.<br/><br/> | ||
Budynek został zniszczony w 1945, odbudowany około 1950 i przekazany na siedzibę [[INSTYTUT MORSKI | Instytutu Morskiego]], natomiast dawne pomieszczenia Sieni Gdańskiej od 1957 do [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981) i zawieszenia działalności były użytkowane jako biura gdańskiego oddziału [[ZWIĄZEK POLSKICH ARTYSTÓW PLASTYKÓW. OKRĘG GDAŃSKI | Związku Polskich Artystów Plastyków]]. Między innymi do 17 II 1966 w jednym z pomieszczeń mieścił się sklep Cepelii (zasłony, kilimy, poduszki etc.), przeniesiony następnie na Długi Targ 21/23.<br/><br/> | Budynek został zniszczony w 1945, odbudowany około 1950 i przekazany na siedzibę [[INSTYTUT MORSKI | Instytutu Morskiego]], natomiast dawne pomieszczenia Sieni Gdańskiej od 1957 do [[STAN WOJENNY | stanu wojennego]] (13 XII 1981) i zawieszenia działalności były użytkowane jako biura gdańskiego oddziału [[ZWIĄZEK POLSKICH ARTYSTÓW PLASTYKÓW. OKRĘG GDAŃSKI | Związku Polskich Artystów Plastyków]]. Między innymi do 17 II 1966 w jednym z pomieszczeń mieścił się sklep Cepelii (zasłony, kilimy, poduszki etc.), przeniesiony następnie na Długi Targ 21/23.<br/><br/> | ||
| − | W 1989 cały budynek został przekazany [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Historii Miasta Gdańska]] (MHMG) i włączony do restaurowanego [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]] jako jego zaplecze. Przy odtwarzaniu wyglądu posłużono się wystrojem przeniesionym w XIX wieku z gdańskiego domu przy ul. Ławniczej 10 do zamku rodziny Behrendt von Grass w Kłaninie pod Puckiem (zob. [[GRASS JOHANN LEOPOLD von | Johann Leopold von Grass]]). Po zamontowaniu w Nowym Domu Ławy klatki schodowej, galerii oraz kasetonowego stropu z obrazem plafonowym, odtworzono ekspozycję mebli oraz dzieł sztuki użytkowej – początkowo na podstawie zbiorów z Kłanina, później muzealnych zakupów. Odrestaurowano zachowany w części z wojennej pożogi kominek, część ścian wyłożono flizami z epoki. Pracę ukończono w 1996. Przywrócono też dawną nazwę pomieszczenia: Sień Gdańska. W 2004 zawieszono w niej zakupiony przez MHMG obraz [[STECH ANDREAS | Andreasa Stecha]] ''Pokłon Trzech Króli'' z końca XVII wieku. {{author: MrGl}} {{author: KJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] | + | W 1989 cały budynek został przekazany [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Historii Miasta Gdańska]] (MHMG) i włączony do restaurowanego [[DWÓR ARTUSA | Dworu Artusa]] jako jego zaplecze. Przy odtwarzaniu wyglądu posłużono się wystrojem przeniesionym w XIX wieku z gdańskiego domu przy ul. Ławniczej 10 do zamku rodziny Behrendt von Grass w Kłaninie pod Puckiem (zob. [[GRASS JOHANN LEOPOLD von, właściciel ziemski, polityk | Johann Leopold von Grass]]). Po zamontowaniu w Nowym Domu Ławy klatki schodowej, galerii oraz kasetonowego stropu z obrazem plafonowym, odtworzono ekspozycję mebli oraz dzieł sztuki użytkowej – początkowo na podstawie zbiorów z Kłanina, później muzealnych zakupów. Odrestaurowano zachowany w części z wojennej pożogi kominek, część ścian wyłożono flizami z epoki. Pracę ukończono w 1996. Przywrócono też dawną nazwę pomieszczenia: Sień Gdańska. W 2004 zawieszono w niej zakupiony przez MHMG obraz [[STECH ANDREAS, malarz | Andreasa Stecha]] ''Pokłon Trzech Króli'' z końca XVII wieku. {{author: MrGl}} {{author: KJ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 18:26, 4 lis 2022
SIEŃ GDAŃSKA (Danziger Diele), na parterze kamienicy przy Długim Targu 43, w tzw. Nowym Domu Ławy, miejscu obrad gdańskiego Sądu Ławniczego, następnie, do końca XIX wieku, zajmowana przez pruskie, potem niemieckie instytucje sądowe: w latach 1794–1807, 1814–1879 Sąd Handlowo-Morski (Königliches Commerz- und Admiralitäts-Collegium), prowadzący także rejestr sądowy firm handlowych i przemysłowych; sądownictwo), 1879–1900 Kammer für Handelschaften (izba handlowa sądu miejskiego).
Władze Gdańska, zainspirowane dużym zainteresowaniem wystawą Danziger Zimmer (Pokój Gdański), ukazującą wnętrza dawnego gdańskiego domu patrycjusza, a prezentowaną przez Lessera Giełdzińskiego (z wykorzystaniem jego zbiorów) w maju 1895 roku w Domu Rzemiosła w Królewcu, oraz jego ofertą z 1897, aby podobną ekspozycję stworzyć w Gdańsku, podjęły decyzję o wyłączeniu kamieniczki Długi Targ 43, będącej własnością gminy miejskiej, z gestii sądu i urządzeniu tam na parterze ekspozycji. Lesser Giełdziński przekazał na ten cel około 200 różnych dzieł rzemiosła artystycznego i sztychów ze swoich zbiorów. Rozmieszczone zostały, jak i inne pozyskane przez władze miasta, na parterze i galerii, do której prowadziły drewniane schody. Ściany wyłożono holenderskimi flizami, na ścianie północnej umieszczony barokowy kominek. Na jej nowym stropie umieszczono malowidło pochodzące z dawnego domu Jakoba Kabruna przy ul. Długiej 9, odrestaurowane przez Augusta Wilhelma Stryowskiego. Całość otrzymała wystrój baroku z XVII wieku. Uroczystego otwarcia dokonano 16 XI 1901. W 1902 znajdowało się tu 120 eksponatów, w tym: 17 mebli – kredens z witrynami, szafy, stoły; z rzemiosła artystycznego 21 wilkomów (puchary cechowe) i 19 godeł gdańskich cechów; 31 innych przedmiotów, cztery modele statków podwieszone do stropu – dwa statki handlowe, fregata i karawela. Na ścianach zawieszono mosiężne blakiery, a także dwa drzeworyty oraz 26 miedziorytów i litografii pod szkłem. W następnych latach wystrój był zmieniany i uzupełniany.
Po 1933 usunięto z niej wszelkie wzmianki o Lesserze Giełdzińskim, w 1938 – pod pretekstem prac konserwatorskich – usunięto jego zbiory. Do 1943 była jedną z ważniejszych miejskich atrakcji, w końcowej fazie II wojny światowej zbiory uległy rozproszeniu, ocalały jedynie pojedyncze obiekty z kolekcji.
Budynek został zniszczony w 1945, odbudowany około 1950 i przekazany na siedzibę Instytutu Morskiego, natomiast dawne pomieszczenia Sieni Gdańskiej od 1957 do stanu wojennego (13 XII 1981) i zawieszenia działalności były użytkowane jako biura gdańskiego oddziału Związku Polskich Artystów Plastyków. Między innymi do 17 II 1966 w jednym z pomieszczeń mieścił się sklep Cepelii (zasłony, kilimy, poduszki etc.), przeniesiony następnie na Długi Targ 21/23.
W 1989 cały budynek został przekazany Muzeum Historii Miasta Gdańska (MHMG) i włączony do restaurowanego Dworu Artusa jako jego zaplecze. Przy odtwarzaniu wyglądu posłużono się wystrojem przeniesionym w XIX wieku z gdańskiego domu przy ul. Ławniczej 10 do zamku rodziny Behrendt von Grass w Kłaninie pod Puckiem (zob. Johann Leopold von Grass). Po zamontowaniu w Nowym Domu Ławy klatki schodowej, galerii oraz kasetonowego stropu z obrazem plafonowym, odtworzono ekspozycję mebli oraz dzieł sztuki użytkowej – początkowo na podstawie zbiorów z Kłanina, później muzealnych zakupów. Odrestaurowano zachowany w części z wojennej pożogi kominek, część ścian wyłożono flizami z epoki. Pracę ukończono w 1996. Przywrócono też dawną nazwę pomieszczenia: Sień Gdańska. W 2004 zawieszono w niej zakupiony przez MHMG obraz Andreasa Stecha Pokłon Trzech Króli z końca XVII wieku.
