SELONKE FRANZ JOSEPH, restaurator
| (Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''FRANZ JOSEPH SELONKE''' (1822 Karwieńskie Błota koło Władysławowa – 1 III 1898 Gdańsk), restaurator. Syn właściciela gospodarstwa rolnego Franza Josepha (zm. przed 1845) i Marii z domu Hannemann. Jego siostra Augusta Friederika (6 VIII 1839 Karwieńskie Błota – 30 VI 1923 Gdańsk) od 1861 była żoną Ernsta Gottlieba Ferdinanda Jaglinskiego (25 II 1829 Puck – 11 VII 1881 Gdańsk), bursztynnika, w latach 1864–1869 właściciela warsztatu w Gdańsku przy Kleine Bäckergasse 2 (nie istnieje), w 1874 przy Priestergasse 6 (ul. Klesza).<br/><br/> | '''FRANZ JOSEPH SELONKE''' (1822 Karwieńskie Błota koło Władysławowa – 1 III 1898 Gdańsk), restaurator. Syn właściciela gospodarstwa rolnego Franza Josepha (zm. przed 1845) i Marii z domu Hannemann. Jego siostra Augusta Friederika (6 VIII 1839 Karwieńskie Błota – 30 VI 1923 Gdańsk) od 1861 była żoną Ernsta Gottlieba Ferdinanda Jaglinskiego (25 II 1829 Puck – 11 VII 1881 Gdańsk), bursztynnika, w latach 1864–1869 właściciela warsztatu w Gdańsku przy Kleine Bäckergasse 2 (nie istnieje), w 1874 przy Priestergasse 6 (ul. Klesza).<br/><br/> | ||
| − | Do 1874 mieszkał we własnej kamienicy przy [[BRAMA ŚW. DUCHA | Bramie Św. Ducha]] (po południowej stronie Heilige-Geist-Gasse (ul. Św. Ducha), obecnie Długie Pobrzeże 17), prowadząc na parterze lokal gastronomiczny (w 1856 reklamował występy w nim orkiestry wojskowej). W 1861 nabył od spadkobierców [[KARMANN FRIEDRICH | Josepha Karmanna]] lokal gastronomiczny przy Langgarten 31 (ul. Długie Ogrody), w którym działał [[SELONKE’S VARIETÉ-THEATER | Selonke’s Varieté-Theater]] i [[SELONKE THEATER | Selonke Theater]]. Po sprzedaniu teatru w 1877 prowadził w 1878 hotel | + | Do 1874 mieszkał we własnej kamienicy przy [[BRAMA ŚW. DUCHA | Bramie Św. Ducha]] (po południowej stronie Heilige-Geist-Gasse (ul. Św. Ducha), obecnie Długie Pobrzeże 17), prowadząc na parterze lokal gastronomiczny (w 1856 reklamował występy w nim orkiestry wojskowej). W 1861 nabył od spadkobierców [[KARMANN FRIEDRICH, pastor kościoła św. Barbary | Josepha Karmanna]] lokal gastronomiczny przy Langgarten 31 (ul. Długie Ogrody), w którym działał [[SELONKE’S VARIETÉ-THEATER | Selonke’s Varieté-Theater]] i [[SELONKE THEATER | Selonke Theater]]. Po sprzedaniu teatru w 1877 prowadził w 1878 hotel „Zum Kronprinzen” („Pod Następcą Tronu”) przy Hundegasse 96 (ul. Ogarna) ([[HOTELE | hotele]]), po kolejnym niepowodzeniu – w 1884 restaurację przy Heilige-Geist-Gasse 23 (ul. Św. Ducha 16/20), a w latach 1892–1896 restaurację (następnie kawiarnię) przy Am Olivaer Tor 10 (ul. Gdyńskich Kosynierów) i w 1892–1894 restaurację przy Hundegasse 85 (ul. Ogarna).<br/><br/> |
| − | + | 20 XI 1845 w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościele św. Barbary]] zawarł związek małżeński z panną Louisą Wilhelminą Markowski (1826 Gdańsk – 6 XI 1896 Gdańsk), córką celnika Jakoba Ernsta i Wilhelminy z domu Becker. Ojciec Ottona (3 I 1848 Gdańsk – 3 I 1871 pod Orleanem), który zginął jako oficer podczas wojny prusko-francuskiej, pozostawiając wdowę Dorę z domu Hasselmann. Drugi z synów, Franz Eduard (ur. 2 X 1849), zmarł w dzieciństwie, trzecim synem był Paul Johannes (ur. 7 IX 1852). Miał też córki: Elisę Johannę (ur. 29 I 1851); Margarethę Wilhelminę (ur. 24 I 1856) i Marię Amalie Catharinę (ur. 22 X 1857). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
Archiwum Państwowe Gdańsk, 1454/4, s. 312-313; 1461/35, s. 3; 1461/36, s. 37; 1461/38, s. 45; 1461/39, s. 45; 1461/43, s. 3–4; 1461/44, s. 36–37; 1609/542, nr 2436.<br/> | Archiwum Państwowe Gdańsk, 1454/4, s. 312-313; 1461/35, s. 3; 1461/36, s. 37; 1461/38, s. 45; 1461/39, s. 45; 1461/43, s. 3–4; 1461/44, s. 36–37; 1609/542, nr 2436.<br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 12:38, 18 lis 2023
FRANZ JOSEPH SELONKE (1822 Karwieńskie Błota koło Władysławowa – 1 III 1898 Gdańsk), restaurator. Syn właściciela gospodarstwa rolnego Franza Josepha (zm. przed 1845) i Marii z domu Hannemann. Jego siostra Augusta Friederika (6 VIII 1839 Karwieńskie Błota – 30 VI 1923 Gdańsk) od 1861 była żoną Ernsta Gottlieba Ferdinanda Jaglinskiego (25 II 1829 Puck – 11 VII 1881 Gdańsk), bursztynnika, w latach 1864–1869 właściciela warsztatu w Gdańsku przy Kleine Bäckergasse 2 (nie istnieje), w 1874 przy Priestergasse 6 (ul. Klesza).
Do 1874 mieszkał we własnej kamienicy przy Bramie Św. Ducha (po południowej stronie Heilige-Geist-Gasse (ul. Św. Ducha), obecnie Długie Pobrzeże 17), prowadząc na parterze lokal gastronomiczny (w 1856 reklamował występy w nim orkiestry wojskowej). W 1861 nabył od spadkobierców Josepha Karmanna lokal gastronomiczny przy Langgarten 31 (ul. Długie Ogrody), w którym działał Selonke’s Varieté-Theater i Selonke Theater. Po sprzedaniu teatru w 1877 prowadził w 1878 hotel „Zum Kronprinzen” („Pod Następcą Tronu”) przy Hundegasse 96 (ul. Ogarna) ( hotele), po kolejnym niepowodzeniu – w 1884 restaurację przy Heilige-Geist-Gasse 23 (ul. Św. Ducha 16/20), a w latach 1892–1896 restaurację (następnie kawiarnię) przy Am Olivaer Tor 10 (ul. Gdyńskich Kosynierów) i w 1892–1894 restaurację przy Hundegasse 85 (ul. Ogarna).
20 XI 1845 w kościele św. Barbary zawarł związek małżeński z panną Louisą Wilhelminą Markowski (1826 Gdańsk – 6 XI 1896 Gdańsk), córką celnika Jakoba Ernsta i Wilhelminy z domu Becker. Ojciec Ottona (3 I 1848 Gdańsk – 3 I 1871 pod Orleanem), który zginął jako oficer podczas wojny prusko-francuskiej, pozostawiając wdowę Dorę z domu Hasselmann. Drugi z synów, Franz Eduard (ur. 2 X 1849), zmarł w dzieciństwie, trzecim synem był Paul Johannes (ur. 7 IX 1852). Miał też córki: Elisę Johannę (ur. 29 I 1851); Margarethę Wilhelminę (ur. 24 I 1856) i Marię Amalie Catharinę (ur. 22 X 1857).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 1454/4, s. 312-313; 1461/35, s. 3; 1461/36, s. 37; 1461/38, s. 45; 1461/39, s. 45; 1461/43, s. 3–4; 1461/44, s. 36–37; 1609/542, nr 2436.
„Danziger Allgemeine Zeitung”, nr 52 z 3 III 1898, s. 2.
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 275 z 22 XI 1856, s. 3110; nr 17 z 20 I 1871, s. 234.
„Danziger Zeitung”, nr 6487 z 19 I 1871, s. 4; nr 23059 z 3 III 1898, s. 4.
