SCHWARTZ HUBERTUS, polityk, senator
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | '''HUBERTUS SCHWARTZ''' (5 VII 1883 Soest, Westfalia – 7 XI 1966 Soest), polityk. Od 1902 roku studiował prawo i ekonomię, od 1905 doktor praw. Asesor w Radzie Miejskiej w Magdeburgu, w roku 1912 w Stargardzie Szczecińskim, w Gdańsku od 1917 jako radca miejski, kierował wydziałem gospodarki wojennej. W 1920 został senatorem II | + | '''HUBERTUS SCHWARTZ''' (5 VII 1883 Soest, Westfalia – 7 XI 1966 Soest), polityk. Od 1902 roku studiował prawo i ekonomię, od 1905 doktor praw. Asesor w Radzie Miejskiej w Magdeburgu, w roku 1912 w Stargardzie Szczecińskim, w Gdańsku od 1917 jako radca miejski, kierował wydziałem gospodarki wojennej. W 1920 został senatorem II Wolnego Miasta Gdańska. W tym samym roku był członkiem gdańskiej delegacji, która podpisała 9 XI 1920 tzw. konwencję paryską. Autor pierwszego projektu gdańskiej konstytucji. Jako senator (do 1928) odpowiadał początkowo za sprawy religijne, społeczne i ochronę zdrowia, następnie – za sprawy wewnętrzne i prawne. W 1931 roku wykładał prawo na [[TECHNISCHE HOCHSCHULE DANZIG | Technische Hochschule Danzig]]. Wiceprzewodniczący Danziger Kunstverein i Kunstforschende Gesellschaft. Rok później wyjechał do rodzinnego miasta (był tam w latach 1946–1948 starostą powiatowym, 1948–1953 burmistrzem, m.in. za zasługi w jego odbudowie po II wojnie światowej został honorowym obywatelem tego miasta). Uprawiał różnorodną tematycznie działalność publicystyczną, autor m.in. pracy z zakresu heraldyki ''Danziger Wappenwerk: das Wappen der Freien Stadt Danzig'' (1933). {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 16:48, 31 gru 2015
HUBERTUS SCHWARTZ (5 VII 1883 Soest, Westfalia – 7 XI 1966 Soest), polityk. Od 1902 roku studiował prawo i ekonomię, od 1905 doktor praw. Asesor w Radzie Miejskiej w Magdeburgu, w roku 1912 w Stargardzie Szczecińskim, w Gdańsku od 1917 jako radca miejski, kierował wydziałem gospodarki wojennej. W 1920 został senatorem II Wolnego Miasta Gdańska. W tym samym roku był członkiem gdańskiej delegacji, która podpisała 9 XI 1920 tzw. konwencję paryską. Autor pierwszego projektu gdańskiej konstytucji. Jako senator (do 1928) odpowiadał początkowo za sprawy religijne, społeczne i ochronę zdrowia, następnie – za sprawy wewnętrzne i prawne. W 1931 roku wykładał prawo na Technische Hochschule Danzig. Wiceprzewodniczący Danziger Kunstverein i Kunstforschende Gesellschaft. Rok później wyjechał do rodzinnego miasta (był tam w latach 1946–1948 starostą powiatowym, 1948–1953 burmistrzem, m.in. za zasługi w jego odbudowie po II wojnie światowej został honorowym obywatelem tego miasta). Uprawiał różnorodną tematycznie działalność publicystyczną, autor m.in. pracy z zakresu heraldyki Danziger Wappenwerk: das Wappen der Freien Stadt Danzig (1933).
