SCHUBERT CHRISTIAN II, złotnik
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''CHRISTIAN SCHUBERT II''' (1 I 1659 Gdańsk – 23 III 1737 Gdańsk), złotnik. Syn złotnika [[SCHUBERT GOTTFRIED, złotnik| Gottfrieda Schuberta]]. Pracę mistrzowską wykonał u [[RÖDE PETER II, złotnik | Petera Rödego II]] w 1689. 13 X 1689 uzyskał[[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. | + | '''CHRISTIAN SCHUBERT II''' (1 I 1659 Gdańsk(?) – 23 III 1737 Gdańsk), złotnik, srebrnik. Syn złotnika [[SCHUBERT GOTTFRIED, złotnik| Gottfrieda Schuberta]]. Pracę mistrzowską wykonał u [[RÖDE PETER II, złotnik | Petera Rödego II]] w 1689. 13 X 1689 uzyskał[[OBYWATELSTWO MIEJSKIE | obywatelstwo Gdańska]]. Trzej jego synowie: Christian (od 1694 – rok zapisania na naukę), Johann Gottlieb (od 1701) i Emmanuel (od 1706) kształcili się u niego w zawodzie złotniczym. Innymi uczniami, którzy ukończyli u niego naukę rzemiosła, byli: zapisany w 1797 Carl Gerwich, Daniel Friedrich Millich (1699), Caspar Böse (1702) i Bartel Söring (1713). Nie ukończyli jej natomiast zapisany w 1704 bliżej nieznany Nathanael oraz Johann Michael Leisner (1730). W jego warsztacie terminowali: od 1698 Efraim Peweiß, w latach 1703–1705 [[HEIN CONSTANTIN, złotnik| Constantin Hein]] i w 1710–1712 Franz Hein Peterschen (Peterßen, Pettrschen; 13 VII 1675 – 11 X 1751).<br/><br/> |
| − | Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Wykonywał wiele dzieł sakralnych, między innymi dla [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto)| kościoła św. Józefa w Gdańsku]], a także kielichy (kościół św. Mikołaja w Bydgoszczy, Lichnowy Wielkie, Obwodowe Muzeum Historyczne im. W. W. Tarnowskiego w Czernihowie), cyborium (kościół św. Mikołaja w Bydgoszczy), krzyże relikwiarzowe ([[KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA (Święty Wojciech)| kościół św. Wojciecha w Gdańsku]], Serock), świeczniki ołtarzowe (katedra we Włocławku). Znany jest z okazałych monstrancji promienistych (Piaseczno, Gniew, Miłobądz, Miłoradz, Opalenie, Wielki Lubień, Zwierzno). Z zabytków świeckich na uwagę zasługują: miednica (Muzeum Narodowe w Warszawie), pucharek kulawka w formie wiatraka (Ermitaż w Petersburgu) oraz kufle (Zamek Królewski w Warszawie). Wyroby zdobił późnobarokowym ornamentem suchego akantu, scenami figuralnymi, a przedmioty sakralne rzadko stosowaną w złotnictwie gdańskim kameryzacją i emalią. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Wykonywał wiele dzieł sakralnych, między innymi dla [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto)| kościoła św. Józefa w Gdańsku]], a także kielichy (kościół św. Mikołaja w Bydgoszczy, Lichnowy Wielkie, Obwodowe Muzeum Historyczne im. W. W. Tarnowskiego w Czernihowie), cyborium (kościół św. Mikołaja w Bydgoszczy), krzyże relikwiarzowe ([[KOŚCIÓŁ ŚW. WOJCIECHA (Święty Wojciech)| kościół św. Wojciecha w Gdańsku]], Serock), świeczniki ołtarzowe (katedra we Włocławku). Znany jest z okazałych monstrancji promienistych (Piaseczno, Gniew, Miłobądz, Miłoradz, Opalenie, Wielki Lubień, Zwierzno). W 1735 otrzymał z Frauenburga (Frombork) zapłatę za mosiężny, posrebrzany krzyż procesyjny, który pod koniec XIX w. znajdował się w katedrze w Kołobrzegu. Z zabytków świeckich na uwagę zasługują: miednica (Muzeum Narodowe w Warszawie), pucharek kulawka w formie wiatraka (Ermitaż w Petersburgu) oraz kufle (Zamek Królewski w Warszawie). Wyroby zdobił późnobarokowym ornamentem suchego akantu, scenami figuralnymi, a przedmioty sakralne rzadko stosowaną w złotnictwie gdańskim kameryzacją i emalią. {{author: AFR}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| − | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 361. | + | ''Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814'', wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 361.<br/> |
| + | Czihak Eugen von, ''Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen'', Leipzig 1908, s. 40, 61, 69, 71, 73, 74, 87.<br/> | ||
| + | Weichbrodt Dorothea, ''Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert'', Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 84, 400; 4, 227. | ||
Wersja z 09:50, 24 mar 2024
CHRISTIAN SCHUBERT II (1 I 1659 Gdańsk(?) – 23 III 1737 Gdańsk), złotnik, srebrnik. Syn złotnika Gottfrieda Schuberta. Pracę mistrzowską wykonał u Petera Rödego II w 1689. 13 X 1689 uzyskał obywatelstwo Gdańska. Trzej jego synowie: Christian (od 1694 – rok zapisania na naukę), Johann Gottlieb (od 1701) i Emmanuel (od 1706) kształcili się u niego w zawodzie złotniczym. Innymi uczniami, którzy ukończyli u niego naukę rzemiosła, byli: zapisany w 1797 Carl Gerwich, Daniel Friedrich Millich (1699), Caspar Böse (1702) i Bartel Söring (1713). Nie ukończyli jej natomiast zapisany w 1704 bliżej nieznany Nathanael oraz Johann Michael Leisner (1730). W jego warsztacie terminowali: od 1698 Efraim Peweiß, w latach 1703–1705 Constantin Hein i w 1710–1712 Franz Hein Peterschen (Peterßen, Pettrschen; 13 VII 1675 – 11 X 1751).
Używał znaku warsztatowego z monogramem CS w owalu. Wykonywał wiele dzieł sakralnych, między innymi dla kościoła św. Józefa w Gdańsku, a także kielichy (kościół św. Mikołaja w Bydgoszczy, Lichnowy Wielkie, Obwodowe Muzeum Historyczne im. W. W. Tarnowskiego w Czernihowie), cyborium (kościół św. Mikołaja w Bydgoszczy), krzyże relikwiarzowe ( kościół św. Wojciecha w Gdańsku, Serock), świeczniki ołtarzowe (katedra we Włocławku). Znany jest z okazałych monstrancji promienistych (Piaseczno, Gniew, Miłobądz, Miłoradz, Opalenie, Wielki Lubień, Zwierzno). W 1735 otrzymał z Frauenburga (Frombork) zapłatę za mosiężny, posrebrzany krzyż procesyjny, który pod koniec XIX w. znajdował się w katedrze w Kołobrzegu. Z zabytków świeckich na uwagę zasługują: miednica (Muzeum Narodowe w Warszawie), pucharek kulawka w formie wiatraka (Ermitaż w Petersburgu) oraz kufle (Zamek Królewski w Warszawie). Wyroby zdobił późnobarokowym ornamentem suchego akantu, scenami figuralnymi, a przedmioty sakralne rzadko stosowaną w złotnictwie gdańskim kameryzacją i emalią.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VI, s. 361.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 40, 61, 69, 71, 73, 74, 87.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 84, 400; 4, 227.
