SCHARMER FRANZ, proboszcz kościołów św. Ignacego i św. Mikołaja, były patron ulicy

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Franz Scharmer

FRANZ SCHARMER (4 X 1849 Człuchów – 23 VI 1917 Pelplin), proboszcz kościoła św. Ignacego i kościoła św. Mikołaja. Syn mistrza piekarskiego Michaela Scharmera i Justyny z domu Schnas. W latach 1860–1868 uczył się w gimnazjum w Chojnicach. W latach 1868–1870 i 1873–1874 studiował teologię w seminarium duchownym w Pelplinie, przebywał także na studiach w Münster i Würzburgu. 11 V 1873 w Pelplinie przyjął święcenia kapłańskie. W Gdańsku wikary w kościele św. Józefa, po zakazie pracy w charakterze duszpasterza w latach 1874–1881 był redaktorem wydawanej w Gdańsku katolickiej gazety „Westpreußische Volksblätter”. Od 24 IX 1881 proboszcz kościoła św. Ignacego w Gdańsku–Starych Szkotach, od 20 V 1891 kościoła św. Mikołaja. W latach 1898–1905 był dziekanem.

Od 18 XI 1905 kanonik chełmińskiej kapituły katedralnej; od 22 IV 1909 wikariusz generalny diecezji chełmińskiej. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Toruńskiego. Działał w stowarzyszeniach katolickich zajmujących się robotnikami i ludźmi biednymi. Doprowadził do zbudowania ze składek społecznych w 1894 przy Radauneufer (ul. Brzegi, Stare Szkoty) samodzielnego domu dziecka – katolickiego sierocińca dla chłopców. W 1904 organizował nową parafię katolicką przy powstałym w 1906 kościele św. Franciszka w Emaus. W latach 1898–1905 prezes zarządu Szpitala Najświętszej Marii Panny. Nastawiony antypolsko, mimo nakazów biskupa chełmińskiego Leo Redner odmawiał odprawiania niedzielnych nabożeństw w języku polskim, słał nawet w tej sprawie skargi do Watykanu.

Pochowany na cmentarzu św. Mikołaja przy Wielkiej Alei ( cmentarze we Wrzeszczu). Do 1945 patron ulicy we Wrzeszczu (później ul. Bolesława Prusa). MrGl

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania