SANDER ROBERT, dziennikarz
| Linia 3: | Linia 3: | ||
'''ROBERT SANDER''' (4 V 1878 Gdańsk – 27 VI 1973 Stendal, Brandenburgia), dziennikarz. Syn [[SANDER GEORG | Georga Sandera]]. Po uzyskaniu w Gdańsku średniego wykształcenia około 1898 roku wyjechał na Daleki Wschód, gdzie pracował jako spedytor handlowy na Jawie, w Chinach i na wyspie Samoa. W 1903 roku powrócił do Gdańska, rozpoczynając pracę w dziale sportowym [[DANZIGER ZEITUNG (II) | „Danziger Zeitung”]], z którego przeszedł do redakcji sportowej [[DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN | „Danziger Neueste Nachrichten”]], gdzie pracował do roku 1921.<br/><br/> | '''ROBERT SANDER''' (4 V 1878 Gdańsk – 27 VI 1973 Stendal, Brandenburgia), dziennikarz. Syn [[SANDER GEORG | Georga Sandera]]. Po uzyskaniu w Gdańsku średniego wykształcenia około 1898 roku wyjechał na Daleki Wschód, gdzie pracował jako spedytor handlowy na Jawie, w Chinach i na wyspie Samoa. W 1903 roku powrócił do Gdańska, rozpoczynając pracę w dziale sportowym [[DANZIGER ZEITUNG (II) | „Danziger Zeitung”]], z którego przeszedł do redakcji sportowej [[DANZIGER NEUESTE NACHRICHTEN | „Danziger Neueste Nachrichten”]], gdzie pracował do roku 1921.<br/><br/> | ||
| − | 13 IV 1903 współzałożyciel pierwszego w Gdańsku klubu piłkarskiego Fußballclub Danzig (po zmianie nazwy: Ball-und Eislaufverein). Przez wiele lat uprawiał czynnie wioślarstwo w klubie Danziger Ruderverein. W okresie I wojny światowej, w latach 1915–1918, pracował w biurze prasowym wojskowej komendantury Ober-Ost w Wilnie. Po wojnie powrócił do pracy dziennikarskiej.<br/><br/> | + | 13 IV 1903 współzałożyciel pierwszego w Gdańsku klubu piłkarskiego Fußballclub Danzig (po zmianie nazwy: [[BALL- UND EISLAUFVEREIN | Ball- und Eislaufverein]]). Przez wiele lat uprawiał czynnie wioślarstwo w klubie [[DANZIGER RUDERVEREIN | Danziger Ruderverein]]. W okresie I wojny światowej, w latach 1915–1918, pracował w biurze prasowym wojskowej komendantury Ober-Ost w Wilnie. Po wojnie powrócił do pracy dziennikarskiej.<br/><br/> |
W 1921 roku powołany przez władze [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II Wolnego Miasta Gdańska]] na kierownika działu sportu i kultury fizycznej tej instytucji (Sport- und Körperkulturabteilung), utrzymywał jednak kontakt z prasą, zamieszczając na jej łamach komentarze sportowe. W roku 1935 oddelegowany do pracy w niemieckim komitecie organizacyjnym letnich igrzysk olimpijskich w Berlinie (1936). Pracował jako kierownik jednego z działów pod kierunkiem sekretarza generalnego komitetu dr. Carla Diema (1882–1962). Po igrzyskach powrócił w roku 1937 do Gdańska i przeszedł na emeryturę. Dwa lata później został przedstawicielem [[WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939 | wysokiego komisarza Ligi Narodów w Gdańsku]], [[BURCKHARDT CARL JAKOB | Carla Jacoba Burckhardta]], do spraw kontaktów z miejscową gminą żydowską w sprawie emigracji jej członków z II Wolnego Miasta Gdańska.<br/><br/> | W 1921 roku powołany przez władze [[SENAT II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA 1920–1939 | Senatu II Wolnego Miasta Gdańska]] na kierownika działu sportu i kultury fizycznej tej instytucji (Sport- und Körperkulturabteilung), utrzymywał jednak kontakt z prasą, zamieszczając na jej łamach komentarze sportowe. W roku 1935 oddelegowany do pracy w niemieckim komitecie organizacyjnym letnich igrzysk olimpijskich w Berlinie (1936). Pracował jako kierownik jednego z działów pod kierunkiem sekretarza generalnego komitetu dr. Carla Diema (1882–1962). Po igrzyskach powrócił w roku 1937 do Gdańska i przeszedł na emeryturę. Dwa lata później został przedstawicielem [[WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939 | wysokiego komisarza Ligi Narodów w Gdańsku]], [[BURCKHARDT CARL JAKOB | Carla Jacoba Burckhardta]], do spraw kontaktów z miejscową gminą żydowską w sprawie emigracji jej członków z II Wolnego Miasta Gdańska.<br/><br/> | ||
Po zamachu na Adolfa Hitlera w Kętrzynie (20 VII 1944) zatrzymany przez Gestapo i na tydzień osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]]. Po zwolnieniu wyjechał z żoną do Turyngii, w Rudolstadt przez kilka lat redagował lokalną gazetkę „Thüringer Volk”. Po śmierci żony zamieszkał u siostry w Stendal w Brandenburgii, gdzie zmarł. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Po zamachu na Adolfa Hitlera w Kętrzynie (20 VII 1944) zatrzymany przez Gestapo i na tydzień osadzony w [[OBÓZ STUTTHOF | obozie Stutthof]]. Po zwolnieniu wyjechał z żoną do Turyngii, w Rudolstadt przez kilka lat redagował lokalną gazetkę „Thüringer Volk”. Po śmierci żony zamieszkał u siostry w Stendal w Brandenburgii, gdzie zmarł. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 20:24, 14 kwi 2021
ROBERT SANDER (4 V 1878 Gdańsk – 27 VI 1973 Stendal, Brandenburgia), dziennikarz. Syn Georga Sandera. Po uzyskaniu w Gdańsku średniego wykształcenia około 1898 roku wyjechał na Daleki Wschód, gdzie pracował jako spedytor handlowy na Jawie, w Chinach i na wyspie Samoa. W 1903 roku powrócił do Gdańska, rozpoczynając pracę w dziale sportowym „Danziger Zeitung”, z którego przeszedł do redakcji sportowej „Danziger Neueste Nachrichten”, gdzie pracował do roku 1921.
13 IV 1903 współzałożyciel pierwszego w Gdańsku klubu piłkarskiego Fußballclub Danzig (po zmianie nazwy: Ball- und Eislaufverein). Przez wiele lat uprawiał czynnie wioślarstwo w klubie Danziger Ruderverein. W okresie I wojny światowej, w latach 1915–1918, pracował w biurze prasowym wojskowej komendantury Ober-Ost w Wilnie. Po wojnie powrócił do pracy dziennikarskiej.
W 1921 roku powołany przez władze Senatu II Wolnego Miasta Gdańska na kierownika działu sportu i kultury fizycznej tej instytucji (Sport- und Körperkulturabteilung), utrzymywał jednak kontakt z prasą, zamieszczając na jej łamach komentarze sportowe. W roku 1935 oddelegowany do pracy w niemieckim komitecie organizacyjnym letnich igrzysk olimpijskich w Berlinie (1936). Pracował jako kierownik jednego z działów pod kierunkiem sekretarza generalnego komitetu dr. Carla Diema (1882–1962). Po igrzyskach powrócił w roku 1937 do Gdańska i przeszedł na emeryturę. Dwa lata później został przedstawicielem wysokiego komisarza Ligi Narodów w Gdańsku, Carla Jacoba Burckhardta, do spraw kontaktów z miejscową gminą żydowską w sprawie emigracji jej członków z II Wolnego Miasta Gdańska.
Po zamachu na Adolfa Hitlera w Kętrzynie (20 VII 1944) zatrzymany przez Gestapo i na tydzień osadzony w obozie Stutthof. Po zwolnieniu wyjechał z żoną do Turyngii, w Rudolstadt przez kilka lat redagował lokalną gazetkę „Thüringer Volk”. Po śmierci żony zamieszkał u siostry w Stendal w Brandenburgii, gdzie zmarł.
