ROTHE KONRAD ANTON, prezydent rejencji gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
KONRAD ANTON ROTHE (16 IV 1837 Kwidzyń – 27 X 1905 Kassel, Niemcy), prezydent rejencji gdańskiej. Podawany w historiografii Gdańsk jako miejsce jego urodzenia koryguje dotycząca go zachowana karta meldunkowa w aktach gdańskiej policji. Wnuk prezydenta rejencji gdańskiej Johanna Karla Rothego (1771–1853), syn prawnika, prezydenta rejencji w Merseburgu (1861–1876) Roberta Rothe (1803–1893) i Auguste Petermann-Rothe. Gimnazjum ukończył z wyróżnieniem wiosną 1854 w Kwidzynie, studia prawnicze odbył na uniwersytecie w Halle. Po studiach przez cale zawodowe życie pracował w administracji państwowej, Od 1872 do 1875 był landratem powiatu Starogard Gdański, miedzy 1875 a 1883 radcą w Ministerstwie Gospodarki Niemiec.
27 I 1883 roku po kilkumiesięcznym wakacie spowodowanym nagłą śmiercią Wilhelma Wienskowskiego von Saltzwedel (zm. 29 VII 1882) objął funkcję prezydenta rejencji gdańskiej. Urzędowanie rozpoczął w budynku przy Schäferei 11 (ul. Szafarnia), w marcu 1886 biura nadprezydenta prowincji i rejencji gdańskiej przeniesione zostały do nowo wzniesionego z funduszy państwowych gmachu przy Neugarten 12-16 (Nowe Ogrody). Wraz z rodziną mieszkał w kamienicy przy Lastadie 35B (ul. Lastadia), należącej do kupca Paula Chalesa de Beaulieu (1837–1894). Ważnym wydarzeniem z czasów jego kadencji było uruchomienie w 1886 nowych linii kolejowych z Pruszcza Gdańskiego przez Żukowo do Kartuz i z Szymankowa do Nowego Dworu Gdańskiego. Linie te między innymi ułatwiły kontakty Gdańska z najbliższym otoczeniem, wpływały zwłaszcza na zwiększenie dopływu robotników z tych rejonów do rozwijającego się gdańskiego przemysłu, głównie stoczniowego. Duże znaczenie dla przyszłości tego regionu miało powołanie 1 IV 1884 z siedzibą w Gdańsku Weichselstrom-Baudirektion, państwowego urzędu podlegającego nadprezydentowi prowincji, a zabezpieczającego rejon dolnej Wisły przed powodziami, nadzorującego trwające już prace nad budową nowych wałów przeciwpowodziowych poniżej Tczewa oraz prace nad planami budowy nowego ujścia Wisły do morza w Świbnie.
18 III 1887 roku został prezydentem rejencji w Kassel, od 1893 był dyrektorem, a od 1896 podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Niemiec (Innenministerium) w Berlinie. Od 1902 roku na emeryturze. Był autorem pracy o administracji państwowej Ueber den Kanzleistil (Berlin 1895, wznowienie 1913). Był żonaty z Anne Dirk (ur. 13 XII 1839 Kwidzyń).
