ROLICZ STANISŁAW, artysta malarz, grafik, pedagog
| (Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 6: | Linia 6: | ||
[[File:5_Stanisław_Rolicz.jpg|thumb|Stanisław Rolicz, ''Odbudowane kamieniczki przy Złotej Bramie'', 1954]] | [[File:5_Stanisław_Rolicz.jpg|thumb|Stanisław Rolicz, ''Odbudowane kamieniczki przy Złotej Bramie'', 1954]] | ||
| − | '''STANISŁAW ROLICZ''' (1 I 1913 Mandżuria – 25 VIII 1997 Sopot), artysta malarz, grafik, pedagog. Od 1922 związany z artystycznym środowiskiem Wilna. W latach 30. XX wieku studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie do momentu wybuchu II wojny światowej. W latach 1939–1945 utrzymywał się w Wilnie z prac dorywczych. w 1940–1941 wystawiał w Litewskiej Akademii Sztuki, uczestniczył w tzw. subskrypcji grafiki ogłoszonej przez „Kurier Wileński”. W 1945 zamieszkał w Gdyni, współtwórca Związku Polskich Artystów Plastyków. Do 1948 kontynuował studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był wychowankiem twórcy tzw. szkoły wileńskiej w grafice, prof. Jerzego Hoppena (1891-1969) i prof. Bronisława Jamontta (1886-1957), którzy w 1945 osiedli w Toruniu. W okresie 1945–1972 nauczyciel Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w | + | '''STANISŁAW ROLICZ''' (1 I 1913 Mandżuria – 25 VIII 1997 Sopot), artysta malarz, grafik, pedagog. Od 1922 związany z artystycznym środowiskiem Wilna. W latach 30. XX wieku studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie do momentu wybuchu II wojny światowej. W latach 1939–1945 utrzymywał się w Wilnie z prac dorywczych. w 1940–1941 wystawiał w Litewskiej Akademii Sztuki, uczestniczył w tzw. subskrypcji grafiki ogłoszonej przez „Kurier Wileński”. W 1945 zamieszkał w Gdyni, współtwórca Związku Polskich Artystów Plastyków. Do 1948 kontynuował studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był wychowankiem twórcy tzw. szkoły wileńskiej w grafice, prof. Jerzego Hoppena (1891-1969) i prof. Bronisława Jamontta (1886-1957), którzy w 1945 osiedli w Toruniu. W okresie 1945–1972 nauczyciel Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni–Orłowie, od 1950 dyrektor Ogniska Plastycznego w Gdyni.<br/><br/> |
| − | Między innymi ze [[ŻUKOWSKI STANISŁAW | Stanisławem Żukowskim]] i [[ROGIŃSKI BOLESŁAW | Bolesławem Rogińskim]] jako jeden z pierwszych artystów rozpoczął dokumentowanie zniszczeń Gdańska. Z prac tworzonych na gorąco powstała pierwsza wystawa "Zabytki Starego Gdańska" 27 VII 1946 w budynku Teatru Miejskiego we Wrzeszczu (obecnie [[TEATR MINIATURA | Teatr Miejski Miniatura]]). Rysunki przekazywano władzom miasta (w zamian za przydziały żywności lub zasiłki finansowe). Część z nich, jak i powstałych w latach późniejszych, weszła w skład cyklu akwafort „Z ruin Gdańska”. Równie chętnie uprawiał technikę drzeworytu i miedziorytu. Prócz portretów i pejzaży wileńskich tematem jego twórczości były sceny portowe, dokumentacja przemysłu stoczniowego, sceny z codziennej pracy rybaków. Tworzył ekslibrysy.<br/><br/> | + | Między innymi ze [[ŻUKOWSKI STANISŁAW, artysta plastyk | Stanisławem Żukowskim]] i [[ROGIŃSKI BOLESŁAW, artysta plastyk, grafik | Bolesławem Rogińskim]] jako jeden z pierwszych artystów rozpoczął dokumentowanie zniszczeń Gdańska. Z prac tworzonych na gorąco powstała pierwsza wystawa "Zabytki Starego Gdańska" 27 VII 1946 w budynku Teatru Miejskiego we Wrzeszczu (obecnie [[TEATR MINIATURA | Teatr Miejski Miniatura]]). Rysunki przekazywano władzom miasta (w zamian za przydziały żywności lub zasiłki finansowe). Część z nich, jak i powstałych w latach późniejszych, weszła w skład cyklu akwafort „Z ruin Gdańska”. Równie chętnie uprawiał technikę drzeworytu i miedziorytu. Prócz portretów i pejzaży wileńskich tematem jego twórczości były sceny portowe, dokumentacja przemysłu stoczniowego, sceny z codziennej pracy rybaków. Tworzył ekslibrysy.<br/><br/> |
| − | Uczestnik indywidualnych i zbiorowych wystaw graficznych, między innymi w Moskwie (1946), Wiedniu (1946), Szwecji (1959, 1968, 1975), Biennale Grafiki w Krakowie (1960, 1964), wystawy indywidualnej (Sopot, 1962), Czechosłowacji (1966), Finlandii (1974). Po 1975 (z powodu osłabienia wzroku) zajął się głównie twórczością malarską, tworzył pejzaże miejskie, martwą naturę w kolorowej tonacji. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Miasta Gdyni, [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, [[MUZEUM | + | Uczestnik indywidualnych i zbiorowych wystaw graficznych, między innymi w Moskwie (1946), Wiedniu (1946), Szwecji (1959, 1968, 1975), Biennale Grafiki w Krakowie (1960, 1964), wystawy indywidualnej (Sopot, 1962), Czechosłowacji (1966), Finlandii (1974). Po 1975 (z powodu osłabienia wzroku) zajął się głównie twórczością malarską, tworzył pejzaże miejskie, martwą naturę w kolorowej tonacji. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Miasta Gdyni, [[MUZEUM NARODOWE | Muzeum Narodowego]] w Gdańsku, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, [[MUZEUM GDAŃSKA | Muzeum Gdańska]], Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Bibliotece Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz w [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej]]. |
Mieszkał w Sopocie przy ul. Paderewskiego. Żonaty był z Marią z domu Boratyńską (1 I 1913 – 24 IX 1999 Sopot). Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: KP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Mieszkał w Sopocie przy ul. Paderewskiego. Żonaty był z Marią z domu Boratyńską (1 I 1913 – 24 IX 1999 Sopot). Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. {{author: KP}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Aktualna wersja na dzień 12:08, 18 paź 2022
STANISŁAW ROLICZ (1 I 1913 Mandżuria – 25 VIII 1997 Sopot), artysta malarz, grafik, pedagog. Od 1922 związany z artystycznym środowiskiem Wilna. W latach 30. XX wieku studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie do momentu wybuchu II wojny światowej. W latach 1939–1945 utrzymywał się w Wilnie z prac dorywczych. w 1940–1941 wystawiał w Litewskiej Akademii Sztuki, uczestniczył w tzw. subskrypcji grafiki ogłoszonej przez „Kurier Wileński”. W 1945 zamieszkał w Gdyni, współtwórca Związku Polskich Artystów Plastyków. Do 1948 kontynuował studia na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Był wychowankiem twórcy tzw. szkoły wileńskiej w grafice, prof. Jerzego Hoppena (1891-1969) i prof. Bronisława Jamontta (1886-1957), którzy w 1945 osiedli w Toruniu. W okresie 1945–1972 nauczyciel Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Gdyni–Orłowie, od 1950 dyrektor Ogniska Plastycznego w Gdyni.
Między innymi ze Stanisławem Żukowskim i Bolesławem Rogińskim jako jeden z pierwszych artystów rozpoczął dokumentowanie zniszczeń Gdańska. Z prac tworzonych na gorąco powstała pierwsza wystawa "Zabytki Starego Gdańska" 27 VII 1946 w budynku Teatru Miejskiego we Wrzeszczu (obecnie Teatr Miejski Miniatura). Rysunki przekazywano władzom miasta (w zamian za przydziały żywności lub zasiłki finansowe). Część z nich, jak i powstałych w latach późniejszych, weszła w skład cyklu akwafort „Z ruin Gdańska”. Równie chętnie uprawiał technikę drzeworytu i miedziorytu. Prócz portretów i pejzaży wileńskich tematem jego twórczości były sceny portowe, dokumentacja przemysłu stoczniowego, sceny z codziennej pracy rybaków. Tworzył ekslibrysy.
Uczestnik indywidualnych i zbiorowych wystaw graficznych, między innymi w Moskwie (1946), Wiedniu (1946), Szwecji (1959, 1968, 1975), Biennale Grafiki w Krakowie (1960, 1964), wystawy indywidualnej (Sopot, 1962), Czechosłowacji (1966), Finlandii (1974). Po 1975 (z powodu osłabienia wzroku) zajął się głównie twórczością malarską, tworzył pejzaże miejskie, martwą naturę w kolorowej tonacji. Jego prace znajdują się w zbiorach Muzeum Miasta Gdyni, Muzeum Narodowego w Gdańsku, Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Muzeum Gdańska, Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku, Bibliotece Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz w Polskiej Akademii Nauk Bibliotece Gdańskiej.
Mieszkał w Sopocie przy ul. Paderewskiego. Żonaty był z Marią z domu Boratyńską (1 I 1913 – 24 IX 1999 Sopot). Pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Katolickim w Sopocie.
