ROGACZEWSKI FRANCISZEK, ksiądz, działacz gdańskiej Polonii, patron ulicy

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 6: Linia 6:
 
[[File:Tablica_ks._Rogaczewskiego.JPG|thumb|Tablica poświęcona ks. Franciszkowi Rogaczewskiemu na murze [[KOŚCIÓŁ CHRYSTUSA KRÓLA | kościoła Chrystusa Króla, odsłonięta w 2001]]]]
 
[[File:Tablica_ks._Rogaczewskiego.JPG|thumb|Tablica poświęcona ks. Franciszkowi Rogaczewskiemu na murze [[KOŚCIÓŁ CHRYSTUSA KRÓLA | kościoła Chrystusa Króla, odsłonięta w 2001]]]]
  
'''FRANCISZEK ROGACZEWSKI''' (23 XII 1892 Lipinki, pow. Świecie – 11 I 1940, Stutthof), proboszcz [[KOŚCIÓŁ CHRYSTUSA KRÓLA | kościoła Chrystusa Króla]], błogosławiony, patron gdańskiej ulicy. Syn mistrza rzeźnickiego Leonarda i Anny z domu Laskowskiej, starszy brat między innymi Wiktorii. Szkołę powszechną ukończył w Lubichowie, do którego jego rodzice przenieśli się w 1894, uczęszczał w latach 1905–1910 do progimnazjum w Pelplinie (Collegium Marianum), maturę uzyskał w 1913 w Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Chełmnie. Od 1913 studiował w seminarium w Pelplinie, podczas I wojny światowej przez rok był sanitariuszem w armii niemieckiej, w szpitalach w Starogardzie, Kwidzynie i Olsztynie. Od 10 XII 1916 subdiakon, od 22 VII 1917 diakon, 16 III 1918 przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1918-1920 wikary w Nowym Mieście Lubawskim, następnie prowadził pracę duszpasterską w Gdańsku: od 2 IV 1920 wikary w [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | kościele Najświętszego Serca Jezusowego]] we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]], od 28 IV 1927 do 3 VIII 1928 wikary w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościele św. Brygidy]], od 4 VIII 1928 do 30 I 1930 początkowo drugi, następnie pierwszy wikary w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | kościele św. Józefa]]. W chwili powstania [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (II WMG) przyjął obywatelstwo polskie, od 1927 posiadał [[OBYWATELSTWO II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA | obywatelstwo II WMG]].<br/><br/>
+
'''FRANCISZEK ROGACZEWSKI''' (23 XII 1892 Lipinki, pow. Świecie – 11 I 1940, Stutthof), proboszcz [[KOŚCIÓŁ CHRYSTUSA KRÓLA | kościoła Chrystusa Króla]], błogosławiony, patron gdańskiej ulicy. Syn mistrza rzeźnickiego Leonarda (1860 – 15 VIII 1921 Lubichowo) i Anny z domu Laskowskiej, starszy brat między innymi Wiktorii. Szkołę powszechną ukończył w Lubichowie, do którego jego rodzice przenieśli się w 1894, uczęszczał w latach 1905–1910 do progimnazjum w Pelplinie (Collegium Marianum), maturę uzyskał w 1913 w Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Chełmnie. Od 1913 studiował w seminarium w Pelplinie, podczas I wojny światowej przez rok był sanitariuszem w armii niemieckiej, w szpitalach w Starogardzie, Kwidzynie i Olsztynie. Od 10 XII 1916 subdiakon, od 22 VII 1917 diakon, 16 III 1918 przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1918-1920 wikary w Nowym Mieście Lubawskim, następnie prowadził pracę duszpasterską w Gdańsku: od 2 IV 1920 wikary w [[KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO SERCA JEZUSOWEGO | kościele Najświętszego Serca Jezusowego]] we [[WRZESZCZ | Wrzeszczu]], od 28 IV 1927 do 3 VIII 1928 wikary w [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY | kościele św. Brygidy]], od 4 VIII 1928 do 30 I 1930 początkowo drugi, następnie pierwszy wikary w [[KOŚCIÓŁ ŚW. JÓZEFA (Stare Miasto) | kościele św. Józefa]]. W chwili powstania [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnego Miasta Gdańska]] (II WMG) przyjął obywatelstwo polskie, od 1927 posiadał [[OBYWATELSTWO II WOLNEGO MIASTA GDAŃSKA | obywatelstwo II WMG]].<br/><br/>
 
Typ społecznika, działał w polskich organizacjach religijno-społecznych w Gdańsku. Był między innymi od 1925 prezesem Towarzystwa Śpiewu Kościelnego „Cecylia” w Gdańsku, członkiem-założycielem i prezesem zawiązanego 28 III 1928 Polskiego Towarzystwa Budowy Kościoła Chrystusa Króla w Gdańsku, działał w Towarzystwie Ludowym "Jedność", Towarzystwie św. Zyty (skupiającym głównie polskie dziewczęta i kobiety zatrudnione jako pomoce domowe u niemieckich rodzin), należał do Zarządu Ligi Katolickiej, powołanej 15 XI 1925 i skupiającej inteligencję polską, od 1934 do 1939 był prezesem Centralnego Komitetu Katolików Polaków [[DIECEZJA GDAŃSKA | Diecezji Gdańskiej]].<br/><br/>
 
Typ społecznika, działał w polskich organizacjach religijno-społecznych w Gdańsku. Był między innymi od 1925 prezesem Towarzystwa Śpiewu Kościelnego „Cecylia” w Gdańsku, członkiem-założycielem i prezesem zawiązanego 28 III 1928 Polskiego Towarzystwa Budowy Kościoła Chrystusa Króla w Gdańsku, działał w Towarzystwie Ludowym "Jedność", Towarzystwie św. Zyty (skupiającym głównie polskie dziewczęta i kobiety zatrudnione jako pomoce domowe u niemieckich rodzin), należał do Zarządu Ligi Katolickiej, powołanej 15 XI 1925 i skupiającej inteligencję polską, od 1934 do 1939 był prezesem Centralnego Komitetu Katolików Polaków [[DIECEZJA GDAŃSKA | Diecezji Gdańskiej]].<br/><br/>
 
Od 1 kwietnia do 3 lipca 1927 i od 4 lutego do 30 kwietnia 1930 prefekt w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], w 1936 w [[POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | polskich szkołach handlowych]]. Do 1933 działał w [[GMINA POLSKA | Gminie Polskiej]], w jej ramach powołał Komisję Kulturalno-Kościelną, członek Zarządu [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]]. Od 1934 do 1938 organizator corocznych pielgrzymek gdańskiej Polonii do sanktuarium w [[ŚWIĘTY WOJCIECH | Świętym Wojciechu]]. W 1938 zorganizował pielgrzymkę do Rzymu, w tym samym roku i w maju 1939 pielgrzymki do Częstochowy.<br/><br/ >
 
Od 1 kwietnia do 3 lipca 1927 i od 4 lutego do 30 kwietnia 1930 prefekt w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], w 1936 w [[POLSKIE SZKOŁY HANDLOWE W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | polskich szkołach handlowych]]. Do 1933 działał w [[GMINA POLSKA | Gminie Polskiej]], w jej ramach powołał Komisję Kulturalno-Kościelną, członek Zarządu [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]]. Od 1934 do 1938 organizator corocznych pielgrzymek gdańskiej Polonii do sanktuarium w [[ŚWIĘTY WOJCIECH | Świętym Wojciechu]]. W 1938 zorganizował pielgrzymkę do Rzymu, w tym samym roku i w maju 1939 pielgrzymki do Częstochowy.<br/><br/ >

Wersja z 11:28, 26 mar 2023

Franciszek Rogaczewski
Ksiądz Franciszek Rogaczewski (po prawej) oraz biskup gdański Edward O’Rourke (z lewej) prawdopodobnie podczas spotkania Polskiego Towarzystwa Budowy Kościoła Chrystusa Króla w Gdańsku, 28 III 1928
Pierwsza polska pielgrzymka do sanktuarium w Świętym Wojciechu obserwowana z wału Kanału Raduni, 10 VI 1934
Księża Leon Bemke (wysoki) i Franciszek Rogaczewski (z prawej) podczas uroczystość przyjęcia do Sodalicji Mariańskiej, 8 XII 1938
Tablica poświęcona ks. Franciszkowi Rogaczewskiemu na murze kościoła Chrystusa Króla, odsłonięta w 2001

FRANCISZEK ROGACZEWSKI (23 XII 1892 Lipinki, pow. Świecie – 11 I 1940, Stutthof), proboszcz kościoła Chrystusa Króla, błogosławiony, patron gdańskiej ulicy. Syn mistrza rzeźnickiego Leonarda (1860 – 15 VIII 1921 Lubichowo) i Anny z domu Laskowskiej, starszy brat między innymi Wiktorii. Szkołę powszechną ukończył w Lubichowie, do którego jego rodzice przenieśli się w 1894, uczęszczał w latach 1905–1910 do progimnazjum w Pelplinie (Collegium Marianum), maturę uzyskał w 1913 w Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Chełmnie. Od 1913 studiował w seminarium w Pelplinie, podczas I wojny światowej przez rok był sanitariuszem w armii niemieckiej, w szpitalach w Starogardzie, Kwidzynie i Olsztynie. Od 10 XII 1916 subdiakon, od 22 VII 1917 diakon, 16 III 1918 przyjął święcenia kapłańskie. W latach 1918-1920 wikary w Nowym Mieście Lubawskim, następnie prowadził pracę duszpasterską w Gdańsku: od 2 IV 1920 wikary w kościele Najświętszego Serca Jezusowego we Wrzeszczu, od 28 IV 1927 do 3 VIII 1928 wikary w kościele św. Brygidy, od 4 VIII 1928 do 30 I 1930 początkowo drugi, następnie pierwszy wikary w kościele św. Józefa. W chwili powstania II Wolnego Miasta Gdańska (II WMG) przyjął obywatelstwo polskie, od 1927 posiadał obywatelstwo II WMG.

Typ społecznika, działał w polskich organizacjach religijno-społecznych w Gdańsku. Był między innymi od 1925 prezesem Towarzystwa Śpiewu Kościelnego „Cecylia” w Gdańsku, członkiem-założycielem i prezesem zawiązanego 28 III 1928 Polskiego Towarzystwa Budowy Kościoła Chrystusa Króla w Gdańsku, działał w Towarzystwie Ludowym "Jedność", Towarzystwie św. Zyty (skupiającym głównie polskie dziewczęta i kobiety zatrudnione jako pomoce domowe u niemieckich rodzin), należał do Zarządu Ligi Katolickiej, powołanej 15 XI 1925 i skupiającej inteligencję polską, od 1934 do 1939 był prezesem Centralnego Komitetu Katolików Polaków Diecezji Gdańskiej.

Od 1 kwietnia do 3 lipca 1927 i od 4 lutego do 30 kwietnia 1930 prefekt w Gimnazjum Polskim, w 1936 w polskich szkołach handlowych. Do 1933 działał w Gminie Polskiej, w jej ramach powołał Komisję Kulturalno-Kościelną, członek Zarządu Gminy Polskiej Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku. Od 1934 do 1938 organizator corocznych pielgrzymek gdańskiej Polonii do sanktuarium w Świętym Wojciechu. W 1938 zorganizował pielgrzymkę do Rzymu, w tym samym roku i w maju 1939 pielgrzymki do Częstochowy.

Od 31 I 1930, z nominacji biskupa gdańskiego Edwarda O’Rourke, proboszcz tytularny planowanego kościoła Chrystusa Króla, którego budowa (od 1928) i uroczyste poświęcenie (30 X 1932) dokonało się z jego inicjatywy. Inicjator utworzenia polskich parafii personalnych – w styczniu 1935 wręczył memoriał w tej sprawie papieżowi Piusowi XI. 7 X 1937 mianowany przez biskupa gdańskiego Carla Spletta proboszczem parafii personalnej Chrystusa Króla; 13 X 1938, w wyniku nacisków gdańskich władz, biskup odwołał ten dekret. Od 1930 etatowy kapelan przy Dyrekcji Kolei w Gdańsku, po jej przeniesieniu do Torunia przy Biurze PKP i Polskich Pocztowców w Gdańsku.

Aresztowany 1 IX 1939 wraz ze swoim wikariuszem, ks. Alfonsem Muzalewskim, więziony w Victoriaschule, następnie osadzony w obozie Stutthof, torturowany pod zarzutem ukrywania broni w kościele Chrystusa Króla, rozstrzelany z grupą Polaków w lesie obok obozu. Szczątki odkryto w 1979 w zbiorowej mogile około 1,5 km od obozu, wraz z innymi ekshumowane i złożone w relikwiarzu Pomnika w Sztutowie. MA

Podczas mszy odprawionej 13 VI 1999 przez papieża Jana Pawła II w Warszawie zaliczony do błogosławionych Kościoła, w grupie 108 męczenników II wojny światowej (zob. ks. Józef Paner). Od 1945 patron ulicy w Gdańsku- Śródmieściu. 11 X 1959 na murze kościoła Chrystusa Króla odsłonięto poświęconą mu tablicę, po zaliczeniu do kręgu błogosławionych, w 2001 kolejną. Jego nazwisko widnieje na tablicy pamiątkowej polskich nauczycieli zamordowanych i zmarłych podczas II wojny światowej z Wolnego Miasta Gdańska przy ul. Wałowej 21. Jego imię 20 VI 2017 otrzymał gdański tramwaj typ Alstom Citadis 100 nr 1002. 11 XII 2019 przy kościele Chrystusa Króla odsłonięto jego pomnik. JANSZ

































Bibliografia:
Drzycimski Andrzej, Franciszek Rogaczewski, w: Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku, Gdańsk 1974, s. 222-231.
Janik Bernard, Życiorysy pracowników Gimnazjum Polskiego w Gdańsku, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1976, s. 185-186.
Kwiecień Maciej, Ks. Franciszek Rogaczewski, w: tegoż, Leksykon kapłanów wyświęconych w latach 1869-1945 pracujących w diecezji gdańskiej, Gdańsk 2014, s. 47.
Mikos Stanisław, Rogaczewski Franciszek, w: Polski Słownik Biograficzny, 31, 1988, s. 384-386.
Mikos Stanisław, Rogaczewski Franciszek, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 4, Gdańsk 1997, s. 73-74.
Sroczyńska-Wyczańska Krystyna, Nauczyciele Gimnazjum, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1989, s. 314.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania