RICHTER GOTTLIEB, pastor kościołów św. Katarzyny i NMP
| < Poprzednie | Następne > |
GOTTLIEB RICHTER (31 VIII 1684 Gdańsk – pochowany 9 III 1752 Gdańsk), pastor kościołów św. Katarzyny i Najświętszej Marii Panny. Syn Carla Gottfrieda, rajcy Tczewa, notariusza w Gdańsku, i nieznanej z imienia pierwszej żony. Brat pastora Johanna Salomona Richtera.
Studiował teologię w Wittenberdze. W Gdańsku od 1712, zweryfikowany jako kaznodzieja przez gdańskie Ministerium Duchowne. Wyświęcony 2 IX 1716, od 6 IX 1716 diakon w kościele św. Trójcy, od 28 XI 1728 diakon w kościele św. Jana, od 3 X 1734 pastor w kościele św. Katarzyny. Od 23 VI 1743 drugi, w latach 1748–1750 pierwszy pastor kościoła NMP, jednocześnie wicesenior Ministerium Duchownego.
Jako pastor kościoła św. Katarzyny żegnał w 1741 pogrzebowym kazaniem zmarłego w Gdańsku byłego burmistrza Torunia Jacoba Heinricha Zerneckego (ojca burmistrza gdańskiego Heinricha Zerneckego), wydanym drukiem w następnym roku wraz z kantatą żałobną Johanna Balthasara Christiana Freislicha. W 1742 żegnał kazaniem (także wydanym później drukiem) zmarłego diakona swojego kościoła Johanna Daniela Unselta i jego synka Valentego Gabriela.
Po raz pierwszy żonaty był z poślubioną 1 I 1717 w kościele św. Trójcy Concordią (pochowana tamże 3 IV 1724 w wieku 35 lat), córką Christofa Antona Bolemanna (pochowanego w wieku 56 lat 18 IV 1704 w kościele NMP pod płytą nagrobną nr 407), z którą miał córki Constantię Elisabeth (ur. 1720) i Florentinę Concordię (ur. 1724) oraz syna Anton Gottlieba (ur. 1722). Z drugiego małżeństwa z Elisabeth (pochowana 1746 w kościele św. Trójcy), córką Bernharda Möllera, miał syna Samuela Gottlieba (ur. 1728)
oraz córkę Marię Constantię (1726 – pochowana 13 II 1753 wraz z ojcem), po raz pierwszy zamężną od 4 II 1744 w kościele NMP z Christianem Hevelke (1711 Warszawa – 11 IX 1749 Gdańsk, pochowany w kościele NMP), od 1743 posiadaczem kupieckiego obywatelstwa Gdańska, z którym miała trójkę ochrzczonych w kościele NMP dzieci: z nich tylko najstarszy, Christian Jakob (31 XII 1749 – 1770 Lipsk) przeżył wiek dziecięcy, od 1769 był uczniem Gimnazjum Akademickiego, zmarł w czasie studiów prawniczych w Lipsku; po raz drugi zamężna – bezdzietnie – z Beniaminem Groddeckiem, profesorem Gimnazjum Akademickiego.
Pochowany 9 III 1752 w grobie rodzinnym Bolemannów, pod płytą przygotowaną już w 1726. Kazanie pogrzebowe wygłosił doktor teologii i kaznodzieja z kościoła św. Trójcy Friedrich Wilhelm Kraft, a do jego późniejszego druku dodano zbiór epicediów (utworów żałobnych), w tym i autorstwa jego wnuka, Christiana Jakoba Hevelke. Do 1945 w zakrystii kościoła NMP wisiał jego portret. Inny, również zaginiony, portret-miedzioryt znajdował się w Berlinie.
Bibliografia:
Kotarski Edmund, Gdańska poezja okolicznościowa XVIII wieku, Gdańsk 1997 (przez indeks).
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ..., Danzig und Leipzig, 1760, s. 4, 6, 8, 11, 84.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation..., Königsberg 1834, s. 38, 45, 59.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. 2, 415, Bd. 4, 55.
