REJENCJA GDAŃSKA

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Neugarten (Nowe Ogrody) od strony Silberhütte (Huciska) i mostu nad torami kolejowymi: po lewej budynek rejencji gdańskiej (nr 12–16), po prawej (gmach z wieżyczką) siedziba sejmiku ziemskiego, w okresie II Wolnego Miasta Gdańska Volkstagu
Siedziba (biały budynek skrajnie z lewej) władz powiatów Gdańsk Niziny (Kreis Danzig Niederung) i Gdańsk Wyżyny (Kreis Danziger Höhe) przy Sandgrube 24 (ul. Rogaczewskiego), widok od strony Targu Siennego; od 1993 mniej więcej w tym miejsce powstały pawilony Gildii, od 2018 także w tym miejscu funkcjonuje centrum handlowego Forum Gdańsk
Siedziba władz powiatów Gdańsk Niziny (Kreis Danzig Niederung) i Gdańsk Wyżyny (Kreis Danziger Höhe) przy Sandgrube 24 (ul. Rogaczewskiego)
Partner serwisu

REJENCJA GDAŃSKA (Danziger Regierung), jednostka administracji państwa pruskiego, po 1871 roku niemieckiego. Powstała na mocy zarządzenia króla Prus Fryderyka Wilhelma III w 1816 roku, z chwilą podziału poszczególnych prowincji państwa na rejencje będące ogniwem pośrednim między powiatem a prowincją. Prowincja Prusy Zachodnie (Westpreußen) – istniejąca od czasów pierwszego rozbioru Polski w 1772 roku, z siedzibą w Marienwerder (Kwidzyn), a od 1815 w Gdańsku – została podzielona w 1816 na rejencję kwidzyńską i gdańską ze stolicą w Gdańsku. Obejmowała północną część Pomorza Wschodniego i Powiśla, jej powierzchnia liczyła około 8000 km².

W 1820 roku dokonano także podziału Prowincji Prusy Zachodnie na powiaty. W rejencji gdańskiej powstały powiaty: Gdańsk miasto, gdański ziemski z Żuławami Gdańskimi, elbląski, malborski z Wielkimi Żuławami, starogardzki z Tczewem, kościerski, kartuski i wejherowski z Puckiem oraz Sopotem. W 1827 roku w wyniku kolejnej reformy prowincja Prusy Zachodnie została zlikwidowana, a wchodzące w jej skład rejencje gdańską i kwidzyńską włączono do nowej Prowincji Prusy (Preußen) ze stolicą w Królewcu. Do kolejnej zmiany terytorialnej w rejencji gdańskiej doszło 1 IV 1874 roku, kiedy dotychczasowy powiat elbląski podzielono na powiaty: Elbląg miasto i elbląski ziemski. 1 IV 1878 roku decyzją cesarza Wilhelma I i władz państwowych reaktywowano prowincję Prusy Zachodnie (Westpreußen) z siedzibą w Gdańsku, z rejencjami gdańską i kwidzyńską.

Siedziba rejencji mieściła się początkowo w powstałym w okresie 1794–1797 budynku przy Schäferei 11 (ul. Szafarnia) (zob. Pakownie), następnie w specjalnie wybudowanej siedzibie przy Neugarten 12–16 (ul. Nowe Ogrody), oddanej do użytku 2 XI 1883 ( budynek Senatu II Wolnego Miasta, obecnie w tym miejscu Urząd Miasta Gdańska). Prezydenci rejencji w czasie pracy w Gdańsku mieszkali początkowo w wynajętych mieszkaniach. Dopiero prezydent Jaroslaw Jarotzki, mieszkający początkowo w wynajętym mieszkaniu, od 1907 (a od 1908 także jego następca Lothar Förster) mieszkał w specjalnie wybudowanej w latach 1904–1906 przez władze państwowe willi na terenach pofortecznych przy Hansaplatz ( plac Hanzy, od 1971 w tym miejscu Zieleniak).

1 X 1887 roku dokonano reorganizacji rejencji gdańskiej: powstały samodzielne powiaty w Tczewie i Pucku, powiat gdański ziemski podzielono na powiat Gdańsk Niziny (Kreis Danzig Niederung), obejmujący teren dawnych Żuław Gdańskich, oraz powiat Gdańsk Wyżyny (Kreis Danziger Höhe), z gminami jego zachodniej części i siedzibą władz obu powiatów w Gdańsku przy Sandgrube 24 (ul. Rogaczewskiego). Podział ten obowiązywał do czasu likwidacji rejencji gdańskiej w 1920 roku.

Bezpośrednim zwierzchnikiem prezydenta rejencji był nadprezydent prowincji (Oberpräsident), pośrednim zaś Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Prus, a po 1871 roku Rzeszy Niemieckiej (Innenministerium). Nadprezydent powoływał i odwoływał prezydenta rejencji z pełnionej funkcji. Prezydent zarządzał rejencją przy pomocy pracowników swojego biura, których powoływało Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, podobnie jak podległych mu starostów poszczególnych powiatów (landratów). Wśród urzędników rejencji były osoby, które bezpośrednio odpowiadały za podlegle im państwowe placówki w powiatach, w tym także na terenie powiatu Gdańsk miasto: szef służb medycznych, radcy szkolni, nadleśniczy rejencji. Przed prezydentem rejencji odpowiadał prezydent (dyrektor) gdańskiej policji, w powiatach prace organów ścigania (żandarmerii) nadzorowali starostowie (landraci) poszczególnych powiatów. Pośrednio prezydent rejencji nadzorował działające na jego terenie placówki Ministerstwa Skarbu (urzędy podatkowe, akcyzy i celne), urzędy pocztowe, organy wymiaru sprawiedliwości (sądy i więzienia). Sprawy wojskowe pozostawały w gestii nadprezydenta prowincji. W Gdańsku kontakt z urzędami ułatwiał prezydentowi powóz służbowy, przy dalszych wyjazdach po 1852 roku korzystał z kolei oraz poczty dyliżansowej. Po 1905 roku urząd rejencji dysponował samochodem służbowym. Po 1840 roku prezydent rejencji wykorzystywał cywilne i wojskowe połączenia telegraficzne, po 1883 działającą w Gdańsku miejską sieć telefoniczną oraz w następnych latach połączenia międzymiastowe.

W wypadku Gdańska każdy pierwszy burmistrz po uzyskaniu od króla pruskiego, a po 1871 roku cesarza Niemiec tytułu nadburmistrza (Oberbürgermeister) stawał się także urzędnikiem państwowym jako starosta (landrat) gdańskiego powiatu miejskiego, otrzymując obok pensji z kasy miejskiej także wynagrodzenie z budżetu państwa. Prezydent rejencji opiniował kandydatury na kierownicze stanowiska w administracji miejskiej, zatwierdzał zarówno preliminarz budżetowy, jak i sprawozdania z jego wykonania oraz ważniejsze decyzje, głównie finansowe, Zarządu Miasta i Rady Miejskiej. W porozumieniu z władzami miasta opłacał państwowe inwestycje na jego terenie.

Decyzją traktatu wersalskiego z czerwca 1919 roku teren rejencji gdańskiej podzielono. Powiaty elbląski i malborski (bez Żuław) pozostały w granicach państwa niemieckiego. Powiaty Gdańsk Wyżyny (Danzig Höhe), Gdańsk Niziny (Danzig Niederung), nowodworski z Wielkimi Żuławami oraz miastami Gdańskiem i Sopotem (wyłączonym z powiatu wejherowskiego) weszły w skład II Wolnego Miasta Gdańska (II WMG). W czerwcu 1920 roku oficjalnie powiaty tczewski, starogardzki, kościerski, kartuski, wejherowski i pucki stały się częścią państwa polskiego i tylko niewielkie ich obszary weszły w skład II WMG.

1 IX 1939 roku decyzją Adolfa Hitlera, potwierdzoną uchwałą parlamentu Trzeciej Rzeszy (Reichstagu), teren II WMG został włączony w granice państwa niemieckiego. Dekretem Hitlera z 8 X 1939 roku (z mocą od 26 października) teren WMG i byłych polskich powiatów Pomorza został przekształcony w prowincję Okręg Rzeszy Gdańsk – Prusy Zachodnie ze stolicą w Gdańsku. W skład tej prowincji wchodziły rejencje gdańska, bydgoska i kwidzyńska. Rejencja gdańska składała się z wydzielonych miast Gdańska, Gdyni, Sopotu i Elbląga oraz powiatów ziemskich: gdańskiego, elbląskiego, malborskiego, nowodworskiego z Wielkimi Żuławami, starogardzkiego, tczewskiego, kościerskiego, kartuskiego, wejherowskiego i puckiego. Prezydentem rejencji gdańskiej był od 1940 do 31 XII 1942 roku SS-Oberführer Fritz Herman (1885–1970). Urząd ten zlikwidowano 1 I 1943 roku, jego uprawnienia przejął urząd namiestnika okręgu Alberta Forstera, oddając pod bezpośredni nadzór swojego współpracownika, byłego wiceprezydenta gdańskiego Senatu, Wilhelma Hutha. MrGl


Prezydenci rejencji gdańskiej
Okres kadencji Imię i nazwisko Prowincja Lata życia
1816–1818 Heinrich Theodor von Schön, jednocześnie nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie Prusy Zachodnie 1773–1856
1818–1825 Theodor Balthasar Nicolovius Prusy Zachodnie 1768–1831
1825–1841 Johann Carl Rothe 1825–1827 Prusy Zachodnie, 1827–1841 Prusy 1771–1853
1841–1863 Robert Ludwig Werner von Blumenthal Prusy 1806–1892
1863–1868 Robert Carl August von Prittwitz Gaffron Prusy 1806–1889
1868–1876 Paul Friedrich Heinrich von Diest Prusy 1826–1911
1876–1878 Franz Otto Theodor von Hoffmann Prusy 1833–1905
1878–1879 Heinrich von Achenbach, jednocześnie nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie 1829–1894
1879–1880 Karl Adolf Ernst von Ernsthausen, jednocześnie nadprezydent prowincji Prusy Zachodnie 1827–1898
1881–1882 Wilhelm August Wienskowski von Saltzwedell Prusy Zachodnie 1820–1882
1883–1887 Konrad Anton Robert Rothe Prusy Zachodnie 1837–1905
1887–1890 Adolf Eduard von Heppe Prusy Zachodnie 1836–1899
1890–1902 Friedrich Heinrich von Holwede Prusy Zachodnie 1841–1921
1902–1908 Jaroslaw von Jarotzky Prusy Zachodnie 1858–1928
1908–1920 Lothar Förster Prusy Zachodnie 1865–1939
1940–1942 Fritz Hermann Okręg Rzeszy Gdańsk Prusy Zachodnie 1885–1970
1943–1945 Albert Forster, jednocześnie namiestnik okręgu Okręg Rzeszy Gdańsk Prusy Zachodnie 1902–1952
MrGl
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania