RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Rada_Portu_i_Dróg_Wodnych.JPG|thumb| | + | [[File:Rada_Portu_i_Dróg_Wodnych.JPG|thumb| Jacques de Reynier prezydent Rady 1921–1925, fot. [[GOTTHEIL, rodzina | Gottheil & Sohn]]]] |
[[File:1_RADA_PORTU_I_DRÓG_WODNYCH_W_II_WOLNYM_MIEŚCIE_GDAŃSKU.jpg|thumb|Hugens de Loes prezydent Rady 1925-1931]] | [[File:1_RADA_PORTU_I_DRÓG_WODNYCH_W_II_WOLNYM_MIEŚCIE_GDAŃSKU.jpg|thumb|Hugens de Loes prezydent Rady 1925-1931]] | ||
[[File:2_RADA_PORTU_I_DRÓG_WODNYCH_W_II_WOLNYM_MIEŚCIE_GDAŃSKU.jpg|thumb|Johan Nederbragt prezydent Rady 1934-1939]] | [[File:2_RADA_PORTU_I_DRÓG_WODNYCH_W_II_WOLNYM_MIEŚCIE_GDAŃSKU.jpg|thumb|Johan Nederbragt prezydent Rady 1934-1939]] | ||
| − | '''RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU''' (WMG), ustanowiona na mocy konwencji paryskiej z listopada 1920 | + | '''RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU''' (WMG) (niem. Ausschuß für den Hafen und die Wasserwege von Danzig, fr. Conseil du Port et des Voies d'Eau de Dantzig), ustanowiona na mocy konwencji paryskiej z listopada 1920 (art. 19–28), organ niezależny od Polski i [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II WMG]], o ile obie strony pozostawały w sporze. Jej działalność umożliwiało dopiero wypracowanie wspólnego stanowiska przez stronę polską i gdańską. Miała zagwarantować Polsce swobodne korzystanie z portu gdańskiego, godzić gospodarcze interesy strony polskiej i gdańskiej. Zajmowała się administracją i rozwojem portu, dróg wodnych, zarządem części Wisły, obsługujących port kolei. Ukonstytuowana na początku 1921, działalność rozpoczęła 1 czerwca.<br/><br/> |
| − | Organem wykonawczym były utworzone w 1922 | + | Organem wykonawczym były utworzone w 1922 dyrekcje. Z reguły dyrektorem handlowo-eksploatacyjnym był obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, a dyrektorem technicznym obywatel II WMG. Na czele stał prezydent, wybierany za porozumieniem stron polskiej i gdańskiej na trzy lata, posiadający immunitet dyplomatyczny na obszarze II WMG i Polski. W skład rady wchodziło po pięciu członków polskiej i gdańskiej delegacji. W 1927 istniało pięć sekcji: administracyjno-prawna, finansowa, kolejowa, portowa i handlowo-ekonomiczna, w której każda ze stron miała po jednym przedstawicielu (komisarzu). Obradami kierował prezydent, mający za zadanie doprowadzać do porozumienia między stronami. W przypadku różnicy zdań jego głos był rozstrzygający. Prezydentowi przysługiwało prawo odwołania się do [[WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939 | wysokiego komisarza Ligi Narodów]] i w dalszej kolejności do Rady Ligi Narodów. Językami urzędowymi Rady Portu były polski i niemiecki, niektóre dokumenty sporządzano także po francusku. <br/><br/> |
| + | Posiadała własną banderę i pieczęć. Od 1934 dysponowała także własną siłą policyjną - Strażą Portową i Wodną, złożoną z 24 funkcjonariuszy, po 12 obywateli polskich i gdańskich. Straż posiadała prawo wyłączności czuwania nad bezpieczeństwem i porządkiem ruchu portowego oraz na drogach wodnych podlegających administracji Rady Portu. Rozwiązana 1 IX 1939 dekretem [[FORSTER ALBERT MARIA | Alberta Forstera]]. {{author: MA}} <br/><br/> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- | ||
| Linia 11: | Linia 12: | ||
|- | |- | ||
| 1921–1925 | | 1921–1925 | ||
| − | | | + | | Jacques de Reynier (Szwajcaria) |
|- | |- | ||
| 1925–1931 | | 1925–1931 | ||
Wersja z 10:16, 22 lut 2022
RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU (WMG) (niem. Ausschuß für den Hafen und die Wasserwege von Danzig, fr. Conseil du Port et des Voies d'Eau de Dantzig), ustanowiona na mocy konwencji paryskiej z listopada 1920 (art. 19–28), organ niezależny od Polski i II WMG, o ile obie strony pozostawały w sporze. Jej działalność umożliwiało dopiero wypracowanie wspólnego stanowiska przez stronę polską i gdańską. Miała zagwarantować Polsce swobodne korzystanie z portu gdańskiego, godzić gospodarcze interesy strony polskiej i gdańskiej. Zajmowała się administracją i rozwojem portu, dróg wodnych, zarządem części Wisły, obsługujących port kolei. Ukonstytuowana na początku 1921, działalność rozpoczęła 1 czerwca.
Organem wykonawczym były utworzone w 1922 dyrekcje. Z reguły dyrektorem handlowo-eksploatacyjnym był obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, a dyrektorem technicznym obywatel II WMG. Na czele stał prezydent, wybierany za porozumieniem stron polskiej i gdańskiej na trzy lata, posiadający immunitet dyplomatyczny na obszarze II WMG i Polski. W skład rady wchodziło po pięciu członków polskiej i gdańskiej delegacji. W 1927 istniało pięć sekcji: administracyjno-prawna, finansowa, kolejowa, portowa i handlowo-ekonomiczna, w której każda ze stron miała po jednym przedstawicielu (komisarzu). Obradami kierował prezydent, mający za zadanie doprowadzać do porozumienia między stronami. W przypadku różnicy zdań jego głos był rozstrzygający. Prezydentowi przysługiwało prawo odwołania się do wysokiego komisarza Ligi Narodów i w dalszej kolejności do Rady Ligi Narodów. Językami urzędowymi Rady Portu były polski i niemiecki, niektóre dokumenty sporządzano także po francusku.
Posiadała własną banderę i pieczęć. Od 1934 dysponowała także własną siłą policyjną - Strażą Portową i Wodną, złożoną z 24 funkcjonariuszy, po 12 obywateli polskich i gdańskich. Straż posiadała prawo wyłączności czuwania nad bezpieczeństwem i porządkiem ruchu portowego oraz na drogach wodnych podlegających administracji Rady Portu. Rozwiązana 1 IX 1939 dekretem Alberta Forstera.
| 1921–1925 | Jacques de Reynier (Szwajcaria) |
| 1925–1931 | Hugens de Loes (Szwajcaria) |
| 1931–1934 | Charles Benziger (Szwajcaria) |
| 1934–1939 | Johan Nederbragt (Holandia) |
