RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU
(wstawianie_ilustracji (9.10.2020)) |
|||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | [[File:Rada_Portu_i_Dróg_Wodnych.JPG|thumb|James de Reynier prezydent Rady 1921–1925]] | + | [[File:Rada_Portu_i_Dróg_Wodnych.JPG|thumb|James de Reynier prezydent Rady 1921–1925, fot. [[GOTTHEIL, rodzina | Gottheil & Sohn]]]] |
[[File:1_RADA_PORTU_I_DRÓG_WODNYCH_W_II_WOLNYM_MIEŚCIE_GDAŃSKU.jpg|thumb|Hugens de Loes prezydent Rady 1925-1931]] | [[File:1_RADA_PORTU_I_DRÓG_WODNYCH_W_II_WOLNYM_MIEŚCIE_GDAŃSKU.jpg|thumb|Hugens de Loes prezydent Rady 1925-1931]] | ||
[[File:2_RADA_PORTU_I_DRÓG_WODNYCH_W_II_WOLNYM_MIEŚCIE_GDAŃSKU.jpg|thumb|Johan Nederbragt prezydent Rady 1934-1939]] | [[File:2_RADA_PORTU_I_DRÓG_WODNYCH_W_II_WOLNYM_MIEŚCIE_GDAŃSKU.jpg|thumb|Johan Nederbragt prezydent Rady 1934-1939]] | ||
− | '''RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU''' (WMG), ustanowiona na mocy konwencji paryskiej z listopada 1920 roku (art. 19–28), organ niezależny od Polski i [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II WMG]], o ile obie strony pozostawały w sporze. Jej działalność umożliwiało dopiero wypracowanie wspólnego stanowiska przez stronę polską i gdańską. Miała zagwarantować Polsce swobodne korzystanie z portu gdańskiego, godzić gospodarcze interesy strony polskiej i gdańskiej. Zajmowała się administracją i rozwojem portu, dróg wodnych, zarządem części Wisły, obsługujących port kolei. Organem wykonawczym były utworzone w 1922 roku dyrekcje. Z reguły dyrektorem handlowo-eksploacyjnym był obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, a dyrektorem technicznym obywatel II WMG. Na czele stał prezydent, wybierany za porozumieniem stron polskiej i gdańskiej na trzy lata. W skład rady wchodziło po pięciu członków polskiej i gdańskiej delegacji. W 1927 roku istniało pięć sekcji: administracyjno-prawna, finansowa, kolejowa, portowa i handlowo-ekonomiczna, w której każda ze stron miała po jednym przedstawicielu (komisarzu). Obradami kierował prezydent, mający za zadanie doprowadzać do porozumienia między stronami. W przypadku różnicy zdań jego głos był rozstrzygający. Prezydentowi przysługiwało prawo odwołania się do [[WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939 | wysokiego komisarza Ligi Narodów]] i w dalszej kolejności do Rady Ligi Narodów. {{author: MA}} <br/><br/> | + | '''RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU''' (WMG), ustanowiona na mocy konwencji paryskiej z listopada 1920 roku (art. 19–28), organ niezależny od Polski i [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II WMG]], o ile obie strony pozostawały w sporze. Jej działalność umożliwiało dopiero wypracowanie wspólnego stanowiska przez stronę polską i gdańską. Miała zagwarantować Polsce swobodne korzystanie z portu gdańskiego, godzić gospodarcze interesy strony polskiej i gdańskiej. Zajmowała się administracją i rozwojem portu, dróg wodnych, zarządem części Wisły, obsługujących port kolei.<br/><br/> |
+ | Organem wykonawczym były utworzone w 1922 roku dyrekcje. Z reguły dyrektorem handlowo-eksploacyjnym był obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, a dyrektorem technicznym obywatel II WMG. Na czele stał prezydent, wybierany za porozumieniem stron polskiej i gdańskiej na trzy lata. W skład rady wchodziło po pięciu członków polskiej i gdańskiej delegacji. W 1927 roku istniało pięć sekcji: administracyjno-prawna, finansowa, kolejowa, portowa i handlowo-ekonomiczna, w której każda ze stron miała po jednym przedstawicielu (komisarzu). Obradami kierował prezydent, mający za zadanie doprowadzać do porozumienia między stronami. W przypadku różnicy zdań jego głos był rozstrzygający. Prezydentowi przysługiwało prawo odwołania się do [[WYSOCY KOMISARZE LIGI NARODÓW, 1919–1939 | wysokiego komisarza Ligi Narodów]] i w dalszej kolejności do Rady Ligi Narodów. {{author: MA}} <br/><br/> | ||
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
|- | |- |
Wersja z 16:26, 24 kwi 2021
RADA PORTU I DRÓG WODNYCH W II WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU (WMG), ustanowiona na mocy konwencji paryskiej z listopada 1920 roku (art. 19–28), organ niezależny od Polski i II WMG, o ile obie strony pozostawały w sporze. Jej działalność umożliwiało dopiero wypracowanie wspólnego stanowiska przez stronę polską i gdańską. Miała zagwarantować Polsce swobodne korzystanie z portu gdańskiego, godzić gospodarcze interesy strony polskiej i gdańskiej. Zajmowała się administracją i rozwojem portu, dróg wodnych, zarządem części Wisły, obsługujących port kolei.
Organem wykonawczym były utworzone w 1922 roku dyrekcje. Z reguły dyrektorem handlowo-eksploacyjnym był obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, a dyrektorem technicznym obywatel II WMG. Na czele stał prezydent, wybierany za porozumieniem stron polskiej i gdańskiej na trzy lata. W skład rady wchodziło po pięciu członków polskiej i gdańskiej delegacji. W 1927 roku istniało pięć sekcji: administracyjno-prawna, finansowa, kolejowa, portowa i handlowo-ekonomiczna, w której każda ze stron miała po jednym przedstawicielu (komisarzu). Obradami kierował prezydent, mający za zadanie doprowadzać do porozumienia między stronami. W przypadku różnicy zdań jego głos był rozstrzygający. Prezydentowi przysługiwało prawo odwołania się do wysokiego komisarza Ligi Narodów i w dalszej kolejności do Rady Ligi Narodów.
1921–1925 | James de Reynier (Szwajcaria) |
1925–1931 | Hugens de Loes (Szwajcaria) |
1931–1934 | Charles Benziger (Szwajcaria) |
1934–1939 | Johan Nederbragt (Holandia) |