POTOK ORUŃSKI
| < Poprzednie | Następne > |
POTOK ORUŃSKI (1356 Orana, Struga Łostowicka, Potok Oruński), obecna długość 7,5 km; powstaje z połączenia kilku strumyków mających źródła na granicy Szadółek i Rębowa, na wysokości około 110 m n.p.m., płynie na zachodzie, między Szadółkami a Zakoniczynem, do roku 2000 wybetonowanym podczas II wojny światowej kanałem i głębokim parowem, przez Łostowice, stąd doliną przez Park Oruński. Pierwotnie wpływał na Żuławy Gdańskie i prawdopodobnie uchodził do płynącego z południa cieku o nieznanej obecnie nazwie, kierującego się na północny-wschód przez Dolnik i uchodzącego do Motławy u zbiegu obecnych ulic Sandomierskiej i Przybrzeżnej. Po przekopaniu Kanału Raduni uchodzi do niego przy obecnej ul. Raduńskiej. Zasilany Potokiem Kozackim i Potokiem Kowalskim. W latach 1933–1934 przy obecnej ul. Żuławskiej nr 86, 90 i 92 odkryto trzy łodzie datowane na XI–XII wiek, co wskazuje, że był wówczas żeglowny. Po powodzi w roku 2001 w górnym biegu cieku wybudowano trzy nowe zbiorniki retencyjne: Augustowska, Świętokrzyska nr 1 i Świętokrzyska nr 2 (dwa ostatnie są największymi w Gdańsku). W zlewni potoku, połączone z nim podziemnymi rurami, znajdują się też powierzchniowe zbiorniki retencyjne: Zbiornik Wielkopolska, Zbiornik Wieżycka, Zbiornik Jeleniogórska, Zbiornik Przemyska-Białostocka, Zbiornik Warszawska.
