PEŁKA JÓZEF, obrońca Westerplatte w 1939, honorowy obywatel Gdańska
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
'''JÓZEF PEŁKA''', (28 I 1899 Pabianice – 16 VII 1951 Otwock), obrońca [[WESTERPLATTE | Wojskowej Składnicy Tranzytowej (WST) na Westerplatte]] w stopniu chorążego, szef kompanii wartowniczej, [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel miasta Gdańska]]. Syn Marcelego i Marianny z domu Tomaszewska.<br/><br/> | '''JÓZEF PEŁKA''', (28 I 1899 Pabianice – 16 VII 1951 Otwock), obrońca [[WESTERPLATTE | Wojskowej Składnicy Tranzytowej (WST) na Westerplatte]] w stopniu chorążego, szef kompanii wartowniczej, [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel miasta Gdańska]]. Syn Marcelego i Marianny z domu Tomaszewska.<br/><br/> | ||
| − | Służył jako podoficer zawodowy w 2. pułku piechoty Legionów w Sandomierzu. W marcu 1939, w stopniu starszego sierżanta, oddelegowany do wymiennej załogi ochronnej (zmiana wiosenna) w WST na Westerplatte. Dotarł tam wraz z pierwszą grupą wymiany załogi (17 żołnierzy) 17 marca. Podczas służby w WST pełnił obowiązki szefa oddziału wartowniczego. Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych 1 VII 1939 awansowany do stopnia chorążego. W czasie obrony Westerplatte we wrześniu 1939 przebywał w koszarach. Po kapitulacji ustawiał kolumnę żołnierzy do wymarszu sprzed koszar w kierunku pozycji niemieckich. Od 7 września w niewoli. Zaliczony do stanu oficerskiego, początkowo osadzony w Oflagu XVIII B Wolfsberg (nr jeńca 400). Prawdopodobnie w 1940 przeniesiony do Oflagu II C Woldenberg (obecnie Dobiegniew), 26 XI 1944 przeniesiony do Stalagu IV B Mühlberg. Z powodu choroby trafił do szpitala jenieckiego w Zeithain pod Dreznem. <br/><br/> | + | Służył jako podoficer zawodowy w 2. pułku piechoty Legionów w Sandomierzu. W marcu 1939, w stopniu starszego sierżanta, oddelegowany do wymiennej załogi ochronnej (zmiana wiosenna) w WST na Westerplatte. Dotarł tam wraz z pierwszą grupą wymiany załogi (17 żołnierzy) 17 marca. Podczas służby w WST pełnił obowiązki szefa oddziału wartowniczego. Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych 1 VII 1939 awansowany do stopnia chorążego. W czasie obrony Westerplatte we wrześniu 1939 przebywał w koszarach. Po kapitulacji ustawiał kolumnę żołnierzy do wymarszu sprzed koszar w kierunku pozycji niemieckich. Od 7 września w niewoli. Zaliczony do stanu oficerskiego, początkowo osadzony w Oflagu XVIII B Wolfsberg (nr jeńca 400). Prawdopodobnie w 1940 przeniesiony do Oflagu II C Woldenberg (obecnie Dobiegniew), 26 XI 1944 przeniesiony do Stalagu IV B Mühlberg (Saksonia). Z powodu choroby trafił do pobliskiego szpitala jenieckiego w Zeithain pod Dreznem. <br/><br/> |
| − | Po zakończeniu wojny przyjechał do Łodzi. Tam odnalazł swoją rodzinę. Brak bliższych danych o jego powojennych losach. Uzyskał rentę inwalidy wojennego. Zmarł podczas leczenia w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Otwocku. Pośmiertnie w 1990 odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, wspólnie ze wszystkimi Westerplatczykami od 21 V 1998 honorowy obywatel miasta Gdańska. Żonaty był z Zofią, ojciec Bożeny (ur. 1939 ) i Joanny (ur. 1947). {{author: JTU}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | Po zakończeniu wojny przyjechał do Łodzi. Tam odnalazł swoją rodzinę. Brak bliższych danych o jego powojennych losach. Uzyskał rentę inwalidy wojennego. Zmarł podczas leczenia w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Otwocku. Pośmiertnie w 1990 odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, wspólnie ze wszystkimi Westerplatczykami od 21 V 1998 honorowy obywatel miasta Gdańska. Żonaty był z Zofią, ojciec Bożeny (ur. 1939 ) i Joanny (ur. 1947). {{author: JTU}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''': <br/> | '''Bibliografia''': <br/> | ||
Źródła: <br/> | Źródła: <br/> | ||
Wersja z 21:30, 16 lip 2022
JÓZEF PEŁKA, (28 I 1899 Pabianice – 16 VII 1951 Otwock), obrońca Wojskowej Składnicy Tranzytowej (WST) na Westerplatte w stopniu chorążego, szef kompanii wartowniczej, honorowy obywatel miasta Gdańska. Syn Marcelego i Marianny z domu Tomaszewska.
Służył jako podoficer zawodowy w 2. pułku piechoty Legionów w Sandomierzu. W marcu 1939, w stopniu starszego sierżanta, oddelegowany do wymiennej załogi ochronnej (zmiana wiosenna) w WST na Westerplatte. Dotarł tam wraz z pierwszą grupą wymiany załogi (17 żołnierzy) 17 marca. Podczas służby w WST pełnił obowiązki szefa oddziału wartowniczego. Rozkazem Ministra Spraw Wojskowych 1 VII 1939 awansowany do stopnia chorążego. W czasie obrony Westerplatte we wrześniu 1939 przebywał w koszarach. Po kapitulacji ustawiał kolumnę żołnierzy do wymarszu sprzed koszar w kierunku pozycji niemieckich. Od 7 września w niewoli. Zaliczony do stanu oficerskiego, początkowo osadzony w Oflagu XVIII B Wolfsberg (nr jeńca 400). Prawdopodobnie w 1940 przeniesiony do Oflagu II C Woldenberg (obecnie Dobiegniew), 26 XI 1944 przeniesiony do Stalagu IV B Mühlberg (Saksonia). Z powodu choroby trafił do pobliskiego szpitala jenieckiego w Zeithain pod Dreznem.
Po zakończeniu wojny przyjechał do Łodzi. Tam odnalazł swoją rodzinę. Brak bliższych danych o jego powojennych losach. Uzyskał rentę inwalidy wojennego. Zmarł podczas leczenia w Sanatorium Przeciwgruźliczym w Otwocku. Pośmiertnie w 1990 odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, wspólnie ze wszystkimi Westerplatczykami od 21 V 1998 honorowy obywatel miasta Gdańska. Żonaty był z Zofią, ojciec Bożeny (ur. 1939 ) i Joanny (ur. 1947).
Bibliografia:
Źródła:
Archiwum Państwowe w Gdańsku, Akta KGRP, sygn.. 259/1068, k. 91, Rozkaz Komendanta Wojskowej Składnicy Tranzytowej Westerplatte Nr 11 z dnia 17 marca 1939 r.
Archiwum Państwowe w Gdańsku, Akta KGRP, sygn. 259/1068, k. 111, Rozkaz Komendanta Wojskowej Składnicy Tranzytowej Westerplatte Nr 25 z dnia 10 lipca 1939 r.
Fotokopie dokumentów Archiwum Stanisławy Górnikiewicz-Kurowskiej zdeponowane w Archiwum Państwowym w Gdańsku.
Literatura:
Dróżdż Krzysztof Henryk, Walczyli na Westerplatte. Badania nad stanem liczbowym załogi Wojskowej Składnicy Tranzytowej we wrześniu 1939 roku, Oświęcim 2017.
Górnikiewicz-Kurowska Stanisława, Westerplatczycy. Losy Obrońców Wojskowej Składnicy Tranzytowej, Gdańsk 2012 (wyd. 2 uzupełnione i poprawione).
Westerplatte, zebrał, opracował i wstępem opatrzył Zbigniew Flisowski, Warszawa 1978.
