MIELCARZEWICZ BARBARA, nauczycielka w Gimnazjum Polskim, dyrektor Biblioteki Głównej Politechniki Gdańskiej
| (Nie pokazano 6 wersji utworzonych przez jednego użytkownika) | |||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[File: Grono_pedagogiczne_GP_1936.jpg |thumb| Grono pedagogiczne Gimnazjum Polskiego w 1936, Barbara Mielcarzewicz w najwyższym rzędzie, piąta od lewej]] | [[File: Grono_pedagogiczne_GP_1936.jpg |thumb| Grono pedagogiczne Gimnazjum Polskiego w 1936, Barbara Mielcarzewicz w najwyższym rzędzie, piąta od lewej]] | ||
[[File: Barbara_Mielcarzewicz.jpg |thumb| Barbara Mielcarzewicz]] | [[File: Barbara_Mielcarzewicz.jpg |thumb| Barbara Mielcarzewicz]] | ||
| − | '''BARBARA MIELCARZEWICZ''' (30 III 1907 Ostrów Wielkopolski – 28 IV 1988 Gdańsk), nauczycielka w gdańskim [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], bibliotekarz. Córka Jana, architekta, uczestnika powstania wielkopolskiego, naczelnika Straży Obywatelskiej w 1918 w Jarocinie, radnego miejskiego w Ostrowie Wielkopolskim i Kazimiery z domu Krumka. Siostra [[MIELCARZEWICZ JÓZEF BOGDAN | Józefa Mielcarzewicza]].<br/><br/> | + | '''BARBARA MIELCARZEWICZ''' (30 III 1907 Ostrów Wielkopolski – 28 IV 1988 Gdańsk), nauczycielka w gdańskim [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]], bibliotekarz. Córka Jana, architekta, uczestnika powstania wielkopolskiego, naczelnika Straży Obywatelskiej w 1918 w Jarocinie, radnego miejskiego w Ostrowie Wielkopolskim i Kazimiery z domu Krumka. Siostra [[MIELCARZEWICZ JÓZEF BOGDAN, harcerz, student Technische Hochschule Danzig | Józefa Mielcarzewicza]].<br/><br/> |
| − | Uczyła się w Państwowym Gimnazjum Żeńskim, ósmą klasę ukończyła i zdała maturę w 1925 w Państwowym Gimnazjum Męskim w Ostrowie. Studiowała romanistykę i germanistykę na Uniwersytecie Poznańskim, w 1930 uzyskała absolutorium, od 1933 magister filozofii. 15 V 1930 przyjęła propozycję trzymiesięcznego zastępstwa w gdańskim Gimnazjum Polskim, pozostała w tej szkole | + | Uczyła się w Państwowym Gimnazjum Żeńskim, ósmą klasę ukończyła i zdała maturę w 1925 w Państwowym Gimnazjum Męskim w Ostrowie. Studiowała romanistykę i germanistykę na Uniwersytecie Poznańskim, w 1930 uzyskała absolutorium, od 1933 magister filozofii. 15 V 1930 przyjęła propozycję trzymiesięcznego zastępstwa w gdańskim Gimnazjum Polskim, pozostała w tej szkole do 29 VIII 1939. Była nauczycielką języka niemieckiego, od 1934 także francuskiego oraz geografii. W latach 1932–1936 była opiekunką szkolnej żeńskiej drużyny zuchów, od 1936 do 1939 żeńskiej I Drużyny Harcerskiej im. Królowej Jadwigi, była opiekunką Morskiej Drużyny Harcerek, w Komendzie Gdańskiej Chorągwi Harcerek była sekretarka i bibliotekarką. Działała aktywnie w [[ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Związku Polaków w Gdańsku]], prowadziła naukę języka polskiego na kursach repolonizacyjnych w Gdańsku-[[ORUNIA |Oruni]] i zajęcia w Świetlicy Centralnej Związku Polaków na Długim Targu. 29 VI 1937, wraz z m.in. [[MROCZKIEWICZ URSZULA, lekarka, patronka szkoły| Urszulą Mroczkiewicz]] uczestniczyła w „Świecie Morza” w Gdyni, w defiladzie ulicami miasta. Mieszkała przy Schwarzes Meer (ul. Stawki, nie istnieje, zob. [[CZARNE MORZE| Czarne Morze]]). W końcu sierpnia 1939 wyjechała do Gdyni, okupację spędziła w rodzinnym Ostrowie.<br/><br/> |
| − | 7 V 1945 powróciła do Gdańska, | + | 7 V 1945 powróciła do Gdańska, zamieszkała przy ul. Sienkiewicza 5a/7 (wspólnie z koleżankami z przedwojennej pracy w Gimnazjum Polskim, |
| − | [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącym]]. Równocześnie była lektorką języka niemieckiego w Wyższej Szkole Handlu Morskiego, Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie oraz gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]] i [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG). Od 1950 bibliotekarz w Bibliotece Centralnej (następnie Głównej) PG, od czerwca 1956 wicedyrektor, po wygraniu konkursu od listopada 1957 do przejścia na emeryturę 31 X 1973 dyrektor. W latach 1957–1973 członkini Senatu PG. W latach 1958–1971 wchodziła w skład Rady Naukowej [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Biblioteki Gdańskiej PAN]]. <br/><br/> | + | [[ŁOZIŃSKA ZOFIA, nauczycielka w Gimnazjum Polskim i w gdańskich szkołach wyższych | Zofią Łozińską]] i Urszulą Mroczkiewicz). Do 30 IX 1947 pracowała jako nauczycielka i lektorka języka niemieckiego i francuskiego w [[LICEUM OGÓLNOKSZTAŁCĄCE, I | I Liceum Ogólnokształcącym]]. Równocześnie była lektorką języka niemieckiego w Wyższej Szkole Handlu Morskiego, Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie oraz gdańskiej [[GDAŃSKI UNIWERSYTET MEDYCZNY | Akademii Lekarskiej]] i [[POLITECHNIKA GDAŃSKA | Politechnice Gdańskiej]] (PG). Od 1950 bibliotekarz w Bibliotece Centralnej (następnie Głównej) PG, od czerwca 1956 wicedyrektor, po wygraniu konkursu od listopada 1957 do przejścia na emeryturę 31 X 1973 dyrektor. W latach 1957–1973 członkini Senatu PG. W latach 1958–1971 wchodziła w skład Rady Naukowej [[POLSKA AKADEMIA NAUK BIBLIOTEKA GDAŃSKA | Biblioteki Gdańskiej PAN]]. <br/><br/> |
Rozbudowała zaplecze magazynowe oraz główną czytelnię, powiększyła znacznie zbiory o publikacje polskie i zagraniczne, stworzyła sprawny system informacyjny. W 1962 wprowadziła w bibliotece nowość: wolny dostęp do książek, w 1963 doprowadziła do uruchomienia Pracowni Mikrofilmowej. Redaktorka wielu wydawnictw PG. Opublikowała bibliografie pracowników PG w latach 1945–1955: ''Politechnika Gdańska 1945– 1955'' (1958), prace z 1956–1980 w książce wydanej w 1980. Współredaktorka ''Politechnika Gdańska 1945–1970'' (1970). Działała w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich, kole byłych działaczy Polonii Gdańsk i wychowanków Gimnazjum Polskiego, Towarzystwie Przyjaciół Gdańska, [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskim Towarzystwie Naukowym]]. Była wieloletnim członkiem Komisji do spraw Bibliotek Rady Głównej Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 1970 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.<br/><br/> | Rozbudowała zaplecze magazynowe oraz główną czytelnię, powiększyła znacznie zbiory o publikacje polskie i zagraniczne, stworzyła sprawny system informacyjny. W 1962 wprowadziła w bibliotece nowość: wolny dostęp do książek, w 1963 doprowadziła do uruchomienia Pracowni Mikrofilmowej. Redaktorka wielu wydawnictw PG. Opublikowała bibliografie pracowników PG w latach 1945–1955: ''Politechnika Gdańska 1945– 1955'' (1958), prace z 1956–1980 w książce wydanej w 1980. Współredaktorka ''Politechnika Gdańska 1945–1970'' (1970). Działała w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich, kole byłych działaczy Polonii Gdańsk i wychowanków Gimnazjum Polskiego, Towarzystwie Przyjaciół Gdańska, [[GDAŃSKIE TOWARZYSTWO NAUKOWE | Gdańskim Towarzystwie Naukowym]]. Była wieloletnim członkiem Komisji do spraw Bibliotek Rady Głównej Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 1970 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.<br/><br/> | ||
Pochowana 3 V 1988 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Pochowana 3 V 1988 na [[CMENTARZE WE WRZESZCZU. SREBRZYSKO | cmentarzu Srebrzysko]]. {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Aktualna wersja na dzień 12:51, 23 cze 2023
BARBARA MIELCARZEWICZ (30 III 1907 Ostrów Wielkopolski – 28 IV 1988 Gdańsk), nauczycielka w gdańskim Gimnazjum Polskim, bibliotekarz. Córka Jana, architekta, uczestnika powstania wielkopolskiego, naczelnika Straży Obywatelskiej w 1918 w Jarocinie, radnego miejskiego w Ostrowie Wielkopolskim i Kazimiery z domu Krumka. Siostra Józefa Mielcarzewicza.
Uczyła się w Państwowym Gimnazjum Żeńskim, ósmą klasę ukończyła i zdała maturę w 1925 w Państwowym Gimnazjum Męskim w Ostrowie. Studiowała romanistykę i germanistykę na Uniwersytecie Poznańskim, w 1930 uzyskała absolutorium, od 1933 magister filozofii. 15 V 1930 przyjęła propozycję trzymiesięcznego zastępstwa w gdańskim Gimnazjum Polskim, pozostała w tej szkole do 29 VIII 1939. Była nauczycielką języka niemieckiego, od 1934 także francuskiego oraz geografii. W latach 1932–1936 była opiekunką szkolnej żeńskiej drużyny zuchów, od 1936 do 1939 żeńskiej I Drużyny Harcerskiej im. Królowej Jadwigi, była opiekunką Morskiej Drużyny Harcerek, w Komendzie Gdańskiej Chorągwi Harcerek była sekretarka i bibliotekarką. Działała aktywnie w Związku Polaków w Gdańsku, prowadziła naukę języka polskiego na kursach repolonizacyjnych w Gdańsku-Oruni i zajęcia w Świetlicy Centralnej Związku Polaków na Długim Targu. 29 VI 1937, wraz z m.in. Urszulą Mroczkiewicz uczestniczyła w „Świecie Morza” w Gdyni, w defiladzie ulicami miasta. Mieszkała przy Schwarzes Meer (ul. Stawki, nie istnieje, zob. Czarne Morze). W końcu sierpnia 1939 wyjechała do Gdyni, okupację spędziła w rodzinnym Ostrowie.
7 V 1945 powróciła do Gdańska, zamieszkała przy ul. Sienkiewicza 5a/7 (wspólnie z koleżankami z przedwojennej pracy w Gimnazjum Polskim,
Zofią Łozińską i Urszulą Mroczkiewicz). Do 30 IX 1947 pracowała jako nauczycielka i lektorka języka niemieckiego i francuskiego w I Liceum Ogólnokształcącym. Równocześnie była lektorką języka niemieckiego w Wyższej Szkole Handlu Morskiego, Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie oraz gdańskiej Akademii Lekarskiej i Politechnice Gdańskiej (PG). Od 1950 bibliotekarz w Bibliotece Centralnej (następnie Głównej) PG, od czerwca 1956 wicedyrektor, po wygraniu konkursu od listopada 1957 do przejścia na emeryturę 31 X 1973 dyrektor. W latach 1957–1973 członkini Senatu PG. W latach 1958–1971 wchodziła w skład Rady Naukowej Biblioteki Gdańskiej PAN.
Rozbudowała zaplecze magazynowe oraz główną czytelnię, powiększyła znacznie zbiory o publikacje polskie i zagraniczne, stworzyła sprawny system informacyjny. W 1962 wprowadziła w bibliotece nowość: wolny dostęp do książek, w 1963 doprowadziła do uruchomienia Pracowni Mikrofilmowej. Redaktorka wielu wydawnictw PG. Opublikowała bibliografie pracowników PG w latach 1945–1955: Politechnika Gdańska 1945– 1955 (1958), prace z 1956–1980 w książce wydanej w 1980. Współredaktorka Politechnika Gdańska 1945–1970 (1970). Działała w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich, kole byłych działaczy Polonii Gdańsk i wychowanków Gimnazjum Polskiego, Towarzystwie Przyjaciół Gdańska, Gdańskim Towarzystwie Naukowym. Była wieloletnim członkiem Komisji do spraw Bibliotek Rady Głównej Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego. Odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi, w 1970 Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Pochowana 3 V 1988 na cmentarzu Srebrzysko.
Bibliografia:
Janik Bernard, Życiorysy pracowników Gimnazjum Polskiego w Gdańsku, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1976, s. 170-171.
Sroczyńska-Wyczańska Krystyna, Nauczyciele Gimnazjum, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1989, s. 310-311.
Szkoła Macierzy, „Litery”, 1972, nr 5, s. 4-5 (wspomnienia Barbary Mielcarzewicz).
Zaleska Jadwiga, Harcerstwo żeńskie, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1989, s. 156.
