MEINHARD SEBALD, pastor
| < Poprzednie | Następne > |
SEBALD MEINHARD (MEINERTS) (1644 Gdańsk – 1689 Gdańsk), pastor w kaplicy św. Gertrudy przy szpitalu św. Gertrudy. Najpewniej uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, w latach 1664–1667 studiował teologię w Wittenberdze, Jenie i Greifswaldzie. W Gdańsku ponownie od 1668. W latach 1670–1672 kaznodzieja w Mirachowie, następnie w kaplicy w Grabinach–Zameczku. Od 1677 pastor w Leszkowych (Letzkau) na Żuławach. Od 1688 pastor w kaplicy św. Gertrudy, zmarł po 36 tygodniach od objęcia tego stanowiska.
Autor zaginionych prac Die Prophetischen Psalmen Davids von Christo… in gewöhnlichen Melodeyen (Danzig 1684) i Freuden-Gesang Bernhardii von Nahmen Jesus (Danzig 1685) oraz zachowanego tzw. druku emblematycznego (wyszukującego związki między tekstem a obrazem) Geschichte Emblemata oder Sinn-Bilder, aus den Evangelien Der Sonn- und vornehmsten Fest-Tage… (Danzig 1688), dziełka o charakterze kalendarza kościelnego zachęcającego do indywidualnych, pobożnych medytacji.
W 1677 ożenił się w gdańskim kościele św. Jana z Margarethą z domu Lüschner, wdową po pastorze w Kiezmarku Ernście Bartholdim. Pochowany w kościele Najświętszej Marii Panny w Gdańsku.
Bibliografia:
Praetorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtnis, bestehend in einem richtigen Verzeichniss der Ewangelischen Prediger…, Dantzig-Leipzig 1760, s. 834-835.
Cieślak Katarzyna, Między Rzymem, Wittenbergą a Genewą. Sztuka Gdańska jako miasta podzielonego wyznaniowo, Wrocław 2000, s. 406-413.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 71.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.-18. Jahrhundert, Klausdorf/Schwentine 1986-1992, Bd. III, 303.
