Tekst źródłowy strony MAJEWSKI BERNARD, obrońca Poczty Polskiej, honorowy obywatel Gdańska, współpatron gdańskiej ulicy

{{web}}
[[File: Majewski_Bernard.jpg |thumb| Bernard Majewski jako woźny Poczty Polskiej w Wolnym Mieście Gdańsku, 1928]]
[[File: Bernard_Majewski.jpg |thumb| Bernard Majewski, lata 30. XX wieku]]


'''BERNARD MAJEWSKI''' (7 XII 1908 Gdańsk – 5 X 1939 Gdańsk), pocztowiec, [[OBRONA POCZTY POLSKIEJ 1 IX 1939 | obrońca Poczty Polskiej]], [[HONOROWE OBYWATELSTWO MIASTA | honorowy obywatel miasta Gdańska]], z rodziną patron ulicy w Gdańsku. Syn przybyłego do Gdańska w 1900 Jana Majewskiego (17 VI 1879 Radomino koło Lubawy – 1945, zginął w KL Sachsenhausen), początkowo pracownika stoczniowego, od 1911 kupca i restauratora przy Oberstraße 95 (ul. Malczewskiego) w Gdańsku-[[SIEDLCE |Siedlcach]]), oraz poślubionej mu 20 X 1902 Pauliny Licznerskiej vel Licznierskiej (ur. 9 XI 1884 Świniarc (obecnie województwo warmińsko-mazurskie) – 7 III 1927 Gdańsk, przy porodzie najmłodszej córki). Brat [[MAJEWSKI JERZY, ksiądz, współpatron gdańskiej ulicy| Jerzego]], 
Jadwigi (14 VI 1907 – 15 II 1986), Alfonsa (4 V 1911 – 5 IX 1939), Kazimierza (10 VII 1914 – 5 I 1985), więźnia Stutthofu, Franciszka (22 II 1916 – 14 III 1942 KL Auschwitz), Elżbiety (ur. 23 VIII 1918), żony Austriaka Ferdynanda Fritscha (od 1 III 1938 trenera piłkarzy [[GEDANIA, klub sportowy | Gedanii]]), Katarzyny (5 XI 1920 – 10 IX 1997), Haliny (1924 – 23 XII 1927) i Marii (ur. i zm. 7 III 1927).<br/><br/>
Uczęszczał do szkoły ludowej na Siedlcach, po której ukończeniu, od 14. roku życia, pracował w Banku Spółek Zarobkowych w Gdańsku. Następnie w służbie Poczty Polskiej w Gdańsku, jako woźny, pocztylion i starszy pocztylion – w Polskim Urzędzie Pocztowo-Telegraficznym Gdańsk 1. W dniach 19 i 21 II 1939 zdał egzamin podstawowy dla praktykantów z wykształceniem powszechnym w dziale służby pocztowo-telekomunikacyjnej. Był członkiem między innymi [[GMINA POLSKA | Gminy Polskiej]] Związku Polaków, Pocztowego Klubu Sportowego, [[TOWARZYSTWO GIMNASTYCZNE „SOKÓŁ” | Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”]] oraz Związku Pracowników Poczty, Telegrafów i Telefonów RP, w którym zasiadał w Zarządzie Okręgu (1936, 1937).
<br/><br/>
1 IX 1939 uczestnik obrony Poczty Polskiej. Po kapitulacji przetrzymywany między innymi w kazamatach [[KOSZARY | koszar na Biskupiej Górce]], 8 IX 1939 skazany na karę śmierci przez sąd polowy Grupy Eberhardta, 5 października rozstrzelany wraz z innymi obrońcami Poczty na strzelnicy policyjnej na Zaspie. Zbiorowy grób pomordowanych odnaleziono w sierpniu 1991. Szczątki pochowano uroczyście 5 IV 1992 na [[CMENTARZ NA ZASPIE | Cmentarzu Ofiar Hitleryzmu na Zaspie]].<br/><br/>
Odznaczony Brązowym Medalem za Długoletnią Służbę (10 V 1938), pośmiertnie – Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari klasy V przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie Augusta Zaleskiego (12 VI 1971) oraz Krzyżem Walecznych przez prezydenta RP Wojciecha Jaruzelskiego (30 VIII 1990). W 1998 zrehabilitowany przez Sąd Krajowy w Lubece, 21 V 1998 otrzymał wraz z pozostałymi obrońcami Poczty Polskiej tytuł Honorowego Obywatela Miasta Gdańska. <br/><br/>
Mieszkał w budynku Poczty Polskiej przy Heveliusplatz 1–2 (Plac Obrońców Poczty Polskiej). Żonaty był z Jadwigą (Jalka) z domu Miłoszewską (14 VI 1907 – 15 II 1986 Gdańsk), bezdzietny. Imię rodziny Majewskich od 19 IV 1977 nosi ulica w dzielnicy [[ZASPA | Zaspa]]-Rozstaje. {{author: MAD}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]